Nog een week en het is mijn verjaardag. Nog een week...
ik weet niet waarom maar het voelt anders dan normaal. Ik zit vol met spanning.
Binnen een week is het ook volle maan. Goh wat hou ik van de volle maan. ik ben echt blij dat de volle maan op mijn verjaardag is dit jaar.
Toch 1 ding waar ik blij om kan zijn, niet?
Mam:'Sofia..... Sofia.... Sofiaaaaa!'
Ik: 'uhmm... Ow ja mam ik ben er'
Mam: 'Kind waar zat je met je gedachten?'
Ik: 'Volgende week mam komaan het is mijn verjaardag, en volle maan' glimlacht opgetogen
Mam: 'jij gekkie, ik dacht al iets ernstig' probeert een glimlach te toveren maar kijkt ernstig
Ik ga naar boven en ga liggen op mijn bed. Ik neem mijn dag boek en een pen voor me.
terwijl de gedachten maar razen schrijf ik niets op:
"waar dacht mam toch aan, ze keek zo bezorgt, ik hoorde de trilling in haar stem.
Ik maak me toch wat zorgen hoor. Ik ben dat niet gewoon. Heeft het met mijn verjaardag volgende week te maken? Of waarom? gaat er iets gebeuren?
Heeft het te maken met mijn verjaardagscadeau die ik wil? Met mijn kleding? mijn vrienden?
Zou ik antwoord kunnen krijgen op die vragen?"
Ik schiet op uit mijn gedachten omdat er een deur dicht slaat. ik kijk op de klok en het is al na 11. ik moest al lang slapen. Ik trek mijn pyama aan, maak mijn haar warrig, wrijf wat in men ogen en trek de beste slaapkop die ik kan maken.
Ik ga de trap muisstil af en ik hoor:
Mam: 'Erik ik kan het haar niet vertellen.'
Pap: 'Je moet wel, ze verjaard volgende week.'
Mam: 'ik weet het kun jij het niet doen?'
Pap: 'Belinda, we hadden afgesproken dat jij dat ging doen'
Mam: 'Maar Erik ik kan het niet, ik heb het al zo vaak geprobeerd'
Pap: 'je moet, je hebt de eed afgelegd, als je het niet doet voor haar verjaardag, je weet wat er dan gebeurd Belinda'
Mam: 'ze is zo gelukkig Erik, ik kan haar het toch niet vertellen. Ze is een doodnormaal meisje.'
Pap: 'Dood is ze inderdaad ja!'
Ik schrik wat bedoelen ze nou met dood is ze zeker?
Ik ren de trap op en maak meer lawaai dan ik dacht.
Ze weten nu toch dat ik het heb gehoord. Ik sla de deur van mijn kamer zo hard mogelijk dicht en doe hem op slot.
Ik begin heel hard te huilen...
'Ik kan niet geloven dat papa zegt dat ik dood ben, ik zit hier toch? of niet dan?
Ben ik een geest? neen denk het niet want ik vrienden, denk ik toch?'
Er word op de deur geklopt
Mam: 'Sofia doe open alstublieft......'
Mam: 'Sofia toe open de deur...........'
Mam: 'Sofia, kom op, laat me het uitleggen.......'
Mam: 'Je zult begrijpen wat papa bedoelde, kom op doe open engel van me'
Met betraande ogen doe ik open.
Ik zie dat mijn moeder ook heeft gehuild.
Ze gaat op mijn bed zitten en kijkt me aan.
ik ga naast haar zitten .
en opeens zegt ze:
Mam: 'Sofia je word volgende week 16 en dan ...'
Word vervolgd
