Als ik mijn ogen open doe rek ik me uit met een glimlach op men gezicht, ik ben uitgeslapen. Ik wist niet dat ik zo moe was. Als ik opzij kijk zie een plateau met 2 chocolade koffiekoeken (mijn lieveling) en een glas sinaasappelsap. Zo lekker! Ik kijk naar de klok en het is 8 uur. ik sta nooit zo vroeg op. Maar opeens verdwijnt mijn goed gevoel en mijn lach. Het is als de mist verdwenen als ik terug denk aan wat er allemaal is gebeurd. Ik spring uit bed zonder mijn ontbijt op te eten en Ik snel naar beneden, ik hoor stemmen en stop abrupt. Ik hoor gelach en ga in sluip modus naar de keuken waar het geluid vandaan komt. Daar zitten Bieke en mijn moeder, Gewoon te ontbijten en te lachen zonder na te denken wat er gisteren is gebeurd. Ik kom de keuken in en zeg niets, ik ga zitten en kijk hun aan, wachtend op wat er gebeurd is. Ze kijken elkaar en zingen opeens in koor happy b-day. ik ben verbaasd mijn verjaardag is pas over 3 dagen, toch? Ik denk dat ze het door hebben dat ik hun niet begrijp mijn moeder neemt het woord en zeg tegen me 'Je bent uitgeput in mijn armen in slaap gevallen en je hebt tot nu geslapen. De dokter is langs geweest, en zei dat we je moesten laten slapen, hebben we dus ook gedaan'. Ik snap het nog steeds niet en ik sta recht en ga naar Bieke. ik vraag of ik mag en leg haar hand op haar buik.
Een prachtige glimlach, tedere groene ogen die geluk uitstralen en mooie rosse haren die in de wind mee dansen. Ze is gelukkig en heeft alles wat haar hart begeert. Ze komt naar me toe en fluistert dankje marraine.
ik knipper met mijn ogen en fluister het word een prachtig meisje. Bieke krijgt tranen in haar ogen en knuffelt me hard. Ik fluister in haar oor 'Alles komt goed. Ik zal je helpen in het hoe verre mogelijk, desnoods geef ik mijn school op zodat ik voor jullie 2 kan zorgen, ik meen het meid' Bieke begint te snikken en ik knuffel haar harder en fluister de hele tijd dat alles goed komt. Want dat doet het ook. Ze word prachtig. Ik heb het moeilijk met het feit dat ik niet kan zeggen hoe ik het weet, Alleen mijn moede weet het. Toch vraag ik me af hoe het komt dat ik de enige overlevende ben van al die kinderen. Maar als ik dat meisje heb gezien in mijn visioen dan moet zij het toch ook overleven. Ik kan Bieke niet verliezen, ze is mijn beste vriendin al is ze een mens, dat was ik tot kort geleden toch ook nog? Oke neen dat is niet waar, maar dat geloofde ik wel. Ik laat Bieke los en kijk haar aan, 'Oke wat gaan we doen, we slaan mijn verjaardag over, we moeten alles voor bereiden voor deze kleine meid en haar mama die een lastige periode achter de rug heeft in gevangenschap' Zeg ik op een beslissende toon, Mijn moeder gaat tegen me in en zegt ' we moeten je deze nacht inwijden meid. Het kan niet anders. Anders zul je nooit je hoektanden krijgen of je krachten'. Wacht wist mijn mama het dan niet dat ik sinds kort visioenen kreeg? is dat dan niet mijn kracht. Ik zou best zonder kunnen leven hoor. Het is alleen slecht nieuws, en hoektanden, ik zou me er aan kunnen snijden, mijn tong die steeds openligt, neen dank je. 'Mam ik hoef ze niet, ik wil voor Bieke en haar kindje zorgen' antwoord ik waarop ze met tranen zegt 'Het moet Sophia anders sterf je, en ik wil je niet verliezen, maar ik maak een deal met je, we doen de inwijding ceremonie en dan vertrekken we. wij met zijn 3e, of ja eigenlijk 4e'. Dan valt mijne cent 'Waar is papa? Gaat hij niet mee'? vraag met een lichte paniek in mijn stem. 'Timo is hier geweest, het was hij of wij drieën, hij heeft gedaan wat hij kon lieve schat'. 'Is hij dood vraag ik bijna huilend. 'Neen Sophia hij is naar huis, naar zijn echte thuis is de bergen. Hij kon niets meer doen voor ons omdat je vannacht ingewijd word .' Stelt ze me gerust. Ik barst in tranen uit, ik heb niet eens afscheidt kunnen nemen van hem, Oke hij was mijn echte vader niet, biologisch gezien maar ik beschouwde hem wel als mijn papa, mijn vader van vlees en bloed. Ooit zie ik hem weer, dan zoek ik hem op en dan bedel ik voor een knuffel. ik droog mijn tranen en stop het snikken, als ik gekalmeerd ben zeg ik vastberaden, oke wat moet er allemaal gebeuren dan kan ik er aan beginnen. 'Je moet een nieuwe naam kiezen Sophia, en daarmee ga je voor de rest van je leven door het leven gaan, Het mag niet lijken op je eigen naam en de kring moet hem goed vinden, je moet uit leggen waarom je die naam koos zowel op papier als mondeling, je moet je nieuwe look vinden, maar ik denk dat je die al hebt gekozen, Ook die ga je van de rest van je leven moeten aanhouden. Je kan ook nog wisselen. Je moet ook nog beslissen wat je als totem wilt want die gaan je de weg wijzen vanaf nu. De rest komt nog, je moet om middernacht klaarstaan voor de deur met je nieuwe look, je nieuwe naam, de uitleg op papieren en je totem. Het mag alles zijn lieve schat' een aarzeling en een diepe zucht volgen waarop ze met moeite succes weet uit te brengen. Ik ga naar mijn kamer en ga op mijn bed zitten, het is nog maar 9 uur 30, tijd genoeg.
Ik vraag me af waarom mijn moeder het zo moeilijk had op het eind, het lijkt me toch gemakkelijk, een nieuwe naam, stijl, totem. Het wilt wel zeggen dat ik mijn oude leven moet opgeven. Letterlijk. Daarom moesten we verhuizen. Bieke gaat mee dat vind ik super. mijn stijl, ik weet het niet, het was gewoon om mijn moeder op stang te kagen. Wie weet verander ik die wel. Ik weet het niet. Ik ben zo diep in gedachten verzonken dat ik niet door heb dat er iemand naar binnen sluipt en naast me op het bed komt zitten. ik schik me rot en ben meteen uit mijn gedachten verzonken als hij mijn schouder aanraakt. Als ik naar achter kijk, kijk ik in de grote ogen van...
-----------------------------------------
Word vervolgt
ik wil jullie allemaal bedanken om mijn verhaal te lezen
Een extra lang hoofdstuk omdat we de 100 lezers gepasseerd zijn en op #37 staan in Fantasy
Dank jullie allemaal. Zeker verder lezen, en tips zijn welkom ♥
