het WK

01.

01.

Opgelucht haalde Anna adem. Het had haar heel wat bloed, zweet en tranen gekost maar ze had haar vlucht gered. Snel ging ze op haar stoel zitten. Ze had een plekje bij het raam. Anna keek uit het raam en ze keek uit over verschillende landingsbanen naast elkaar.

De vierentwintigjarige had de afgelopen dagen in Barcelona doorgebracht bij haar opa en oma. Haar opa en oma waren drie jaar geleden naar Spanje verhuisd en een keer in de zoveel tijd bezocht Anna haar grootouders. Ze vond het heerlijk om tijd met hun door te brengen.

Vroeger als kind kwam ze vaak bij haar grootouders. Logeerpartijtjes in het weekend, met een vriendinnetje langskomen voor een snoepje en wat drinken. Anna had zoveel mooie herinneringen aan haar kindertijd. Ze was er dan ook kapot van toen haar grootouders naar Spanje verhuisden.

'He, je moet je gordel om doen.' Anna keek naast haar. Een blonde jongeman met blauwe ogen keek haar vriendelijk aan. 'Sorry. Wat zei je?' Anna zat zo in haar eigen wereld dat ze hem niet had verstaan. 'Je moet je gordel om doen.' Hij wees naar zijn eigen gordel die hij al had om gedaan.

'Oh.' Anna werd rood en snel deed ze haar gordel om. Soms zat ze zo in haar eigen gedachtes dat ze niemand meer om haar heen hoorde. 'Weet je wel wat je moet doen in geval van nood?' Vroeg de jongeman. 'Wat?' Anna begreep niet wat hij bedoelde.

'Weet je wat je moet doen als het vliegtuig neerstort?' Hij formuleerde zijn vraag nu anders in de hoop dat Anna het nu wel snapte. 'We gaan toch niet neerstorten.' Zei Anna. 'Ik mag hopen van niet nee. Mijn naam is Frenkie.' Lachend stak hij zijn hand uit. 'Anna.'

'Leuk om kennis met je te maken.' Zei Frenkie. 'Ja insgelijks.' Antwoordde Anna. Ze vond Frenkie een aardige jongen. 'Ben je op vakantie geweest in Barcelona?' Nieuwsgierig keek de blonde jongeman haar aan. 'Zoiets. Ik heb mijn opa en oma bezocht. Ze wonen nu drie jaar in Spanje.' Vertelde ze hem.

'Aha leuk hoor.' Antwoordde hij. 'En jij?' Anna keek hem nieuwsgierig aan. 'Ik ga voor mijn werk naar Nederland.' Vertelde hij. 'Oh. Dus je woont in Barcelona?' Verrast keek ze hem aan. Hij knikte. 'Al een aantal jaren. Ik ben er in de zomer van 2019 gaan wonen.'

'Net zolang als mijn opa en oma dus.' Concludeerde Anna. Frenkie knikte. 'Mijn familie haalt mij zometeen op van het vliegveld. Ik heb wel weer zin om hun te zien.' Vertelde hij. 'Dat kan ik me voorstellen. Woon je helemaal alleen in Barcelona?'

'Ja. Soms komen er wat vrienden en familie langs maar ik woon alleen.' Vertelde Frenkie. 'Dat lijkt me best eenzaam.' Anna kon het zich niet voorstellen. Zo'n jonge jongen helemaal alleen in een grote vreemde stad voor zijn werk. Ze had het met hem te doen.

'Soms is het ook wel eenzaam. Het grootste gedeelte van de dag ben ik de deur uit maar als ik s'avonds thuis kom is het soms best eenzaam.' Vertelde Frenkie. 'Dat kan ik me voorstellen.' Knikte Anna. 'En jij? Woon jij alleen?' Vroeg Frenkie.

Anna knikte. 'Ik woon in Apeldoorn.' Vertelde ze. 'Oh wow. In een flat?' Vroeg Frenkie. Anna knikte. 'Ik wil uiteindelijk wel in een huis wonen maar de huizenmarkt is tegenwoordig zo duur.' Anna zuchtte. Haar energierekeningen worden er steeds duurder.

'Ja, het is echt verschrikkelijk. In je eentje maak je geen schijn van kans.' Antwoordde Frenkie. 'Tja. Ik zal toch maar eens een rijke vriend moeten zoeken.' Gniffelde Anna. Frenkie glimlachte zwakjes.

De tijd vloog voorbij en na twee uur lang vliegen landde het vliegtuig veilig op Nederlandse bodem. Iedereen klapte toen het vliegtuig tot stilstand kwam en dus klapten Frenkie en Anna maar mee. Ze hadden heel de reis gekletst en ze konden het goed met elkaar vinden.

Frenkie en Anna liepen het vliegtuig uit en net voordat ze in de aankomsthal waren hield Frenkie haar tegen. 'Zou ik misschien je nummer mogen? Dan kunnen we contact houden.' Frenkie bloosde. Anna voelde zich gevleid en ze gaf Frenkie haar nummer.

'Nou tot ziens dan maar.' Frenkie stak zijn hand op. 'Eh ja tot ziens. We spreken elkaar nog.' Anna zei Frenkie gedag en ze liep de aankomsthal in. Meteen werd ze begroet door haar oudere broer, Siem.

'Ha zusje. Fijne reis gehad?' Siem gaf zijn zusje een knuffel. Anna knikte. 'Je moest eens weten. Ik heb zo'n leuke jongen ontmoet!'