het WK

06.

06.

Anna kon het niet geloven. Nederland had de halve finale gewonnen! Ze gingen door naar de finale. De spelers renden over het veld en ook Louis van Gaal was door de dolle heen. Niemand had dit zien aankomen. Nederland heeft zichzelf overtroffen. Het was nog niet bekend tegen wie Nederland de finale speelde. Dat zou morgen pas bekend worden.

Heel Nederland was door de dolle heen. Overal waren mensen op straat aan het feesten en de kranten stonden er vol mee. Nederland kon geschiedenis gaan schrijven. Natuurlijk waren de journalisten ook kritisch. Was Daley Blind niet te sloom? Moest Bergwijn niet gewisseld worden? Maar ondanks de kritische punten stond Nederland wel in de finale.

Direct nadat Nederland door was had Frenkie Anna gebeld of hij een vliegticket voor haar moest regelen. Anna kon er niet meer om heen en daarom stond ze nu op het vliegveld met haar koffers. Siem had haar naar het vliegveld gebracht en hij zou haar ook over vier dagen ophalen.

'Weet je zeker dat je naar Qatar wilt?' Siem keek zijn zusje voor de zekerheid nog een keer aan. Anna knikte. 'Ik heb het Frenkie beloofd.'

'Let je wel een beetje op? Ik wil niet dat je alleen over straat loopt hoor.' Zei Siem. Hij vond het maar niks dat zijn zusje alleen naar een vreemd land ging. 'Maak je geen zorgen. Frenkie zijn ouders zijn er ook.' Zei Anna. 'Dat weet ik maar alsnog. Pas goed op jezelf.'

'Vertrouw je me niet ofzo?' Vragend keek Anna haar broer aan. 'Ik vertrouw jou wel maar de rest van de wereld niet.' Antwoordde Siem. 'Het komt wel goed.' Anna gaf haar broer een knuffel. 'Heel veel plezier en doe Frenkie de groeten van me.'

'Zal ik doen!' Anna nam afscheid van haar broer en ze vertrok met het vliegtuig richting Qatar. Het was ruim zeven uur vliegen dus Anna was blij toen ze na een lange vlucht aankwam in het warme land. Het mocht dan wel december zijn maar daar was in Qatar niks van te zien.

Anna liet zich door een taxi naar haar hotel brengen en moe liet ze zich op het bed vallen. Ze had haar tas nog niet uitgepakt maar daar had ze nu ook nog geen zin in. Ze was zo moe van de lange reis. Ze had in het vliegtuig twee films gekeken en daarna had ze nog een uurtje geslapen. Het was in Qatar maar een uur later dan in Nederland maar toch had Anna aardig last van een jetlag.

Ze was dan ook blij toen het de volgende morgen was. Slaperig ging Anna rechtop in haar bed zitten en ze keek op haar telefoon hoelaat het was. Het was half negen. Anna stapte uit bed en ze liep naar de badkamer. Ze nam een warme douche en daarna kleedde ze zich aan.

Vandaag hadden de spelers van het Nederlands elftal een paar vrije uren die ze mochten doorbrengen met familie en vrienden. Frenkie had Anna uitgenodigd om langs te komen en dus stond Anna al vroeg op de taxi te wachten voor het hotel.

Frenkie was blij toen hij Anna weer zag. Sinds die boswandeling had hij haar niet meer gezien. Wel via facetime, maar dat was toch anders.

'Hey! Je bent er.' Frenkie gaf haar een knuffel. 'Goede reis gehad? Ik had je gister nog een berichtje gestuurd maar je had hem nog niet gelezen.' Zei Frenkie. 'Ja sorry. Ik was zo moe van de lange reis en ik heb hier geen wifi.' Antwoordde Anna. 'De reistijd valt vies tegen he.'

'Zeg dat wel maar goed. Ik ben er nu. Ben je al klaar voor de finale?' Vragend keek Anna hem aan. 'Jawel. Het liefst wil ik gewoon nu spelen.' Zei Frenkie. 'Nog één nachtje slapen.'

'Nog één nachtje en hopelijk staan we daarna met de beker in onze handen.' Frenkie droomde al van het idee dat ze wereldkampioen werden. Ze waren zo dichtbij. Ze hadden al zoveel teams verslagen. Morgen moesten ze winnen van Argentinië. Het was een droom waar Frenkie al vanaf kleins af aan van droomde. Elk wereldkampioenschap had hij voor de televisie gezeten. Nu stond hij zelf op het veld. Morgen kon hij het verschil gaan maken. Hij kon zijn jongensdroom laten uitkomen.

'Frenk? Je staat te kwijlen.' Gniffelde Anna. Frenkie schrok. Hij zat zo erg in gedachtes. Snel veegde hij zijn mond af aan zijn vest.

'Dus jij bent Anna!' Anna draaide zich om. Er kwam een jongeman aangelopen met blond haar en een stevig postuur. Anna herkende hem wel. Het was Matthijs de Ligt, een goede vriend van Frenkie. 'Klopt ja. Leuk je te ontmoeten.' Ze gaf Matthijs een hand.

'Ik heb al veel over je gehoord. Frenkie praat namelijk nergens anders over.' Zei Matthijs. Anna keek naar Frenkie en ze zag dat hij rood werd. Snel gaf de blonde middenvelder zijn vriend een stomp. 'Dat is niet waar.' Verdedigde hij zichzelf.

'Het is in ieder geval leuk om je te ontmoetten.' Zei Matthijs. 'Ja insgelijks.' Anna glimlachte verlegen. 'Mat, je ouders zijn er over vijf minuten.' Er kwam een jonge vrouw de ruimte binnen gelopen. 'Oh Lieke, dit is Anna.'

'Anna, dit is mijn vriendin Lieke.' Matthijs stelde de twee jonge vrouwen aan elkaar voor. 'Dus jij bent de reden waarom Frenkie de laatste tijd zoveel lacht.' Lieke lachte vriendelijk. Anna werd rood. Ze wist niet dat Frenkie zoveel over haar praatte tegen zijn vrienden..