het WK

02.

02.

Nerveus speelde Anna met haar vingers. Waar bleef Frenkie nou? Misschien was hij hun afspraakje wel vergeten! Of wat als hij niet kwam opdagen en ze hier voor niks stond? Nee, zo was Frenkie niet. Misschien stond hij wel in de file of had hij pech met de auto.

Het was zondagmiddag en vandaag had Anna afgesproken met Frenkie. Ze hadden afgesproken bij het Amsterdamse bos. Waarom Frenkie hier graag wou afspreken wist Anna niet maar hij stond erop dat ze naar het Amsterdamse bos zouden gaan.

Anna was nog nooit in het Amsterdamse bos geweest en ze vond het wel best. Zolang ze maar bij Frenkie was. Ze had de afgelopen dagen veel contact gehad met Frenkie en ze was tot over haar oren verliefd. Volgens haar beste vriendin Lily moest ze rustig aan doen maar Anna kon niks aan haar gevoelens doen. Ze vond Frenkie zo leuk. Ze kende hem pas drie dagen maar het voelde alsof ze hem al jaren kende.

'Hey.' Anna keek op en ze zag Frenkie aankomen lopen. 'Je bent er.' Riep Anna blij. 'Natuurlijk ben ik er. Sorry dat het zolang duurde. De stoplichten zaten niet mee.' Hij gaf haar een knuffel. Anna gniffelde om haar eigen gedachtes. Waarom dacht ze gelijk zo dramatisch? Er stonden een heleboel stoplichten in Amsterdam dus het was niet gek dat hij wat later was.

'Zullen we maar gaan lopen?' Stelde Frenkie voor. 'Ja, dat is goed.' Anna ritste haar jas wat verder dicht. Het was begin november en je kon goed merken dat het herfst was. De blaadjes vielen van de bomen en er lagen prachtige herfstbladeren op de grond. Anna hield normaal niet zo van de herfst maar het bos lag er prachtig bij.

'Ben je al weleens in het Amsterdamse bos geweest?' Vroeg Frenkie geïnteresseerd. Anna schudde haar hoofd. 'Ik kom echt nooit in Amsterdam.' Bekende ze. 'Wat?' Frenkie zijn mond viel open. 'Erg he?' Anna lachte. 'Amsterdam is de hoofdstad van ons land.'

'Ik weet het, maar ik heb niks in Amsterdam te zoeken. Al mijn familieleden en vrienden wonen in de buurt.' Vertelde ze hem. 'Aha.'

'Kom jij wel vaak in Amsterdam?' Nieuwsgierig keek ze Frenkie aan. 'Vroeger wel. Als ik in Nederland ben vind ik het wel leuk om naar Amsterdam te gaan. Ik heb daar veel vrienden wonen.' Zei Frenkie. 'Is Amsterdam een leuke stad?' Vroeg Anna. Frenkie knikte. 'Jawel. Het is een grote stad dus je moet goed op jezelf passen maar als je de juiste plekken weet te vinden is Amsterdam echt een leuke stad.'

'Weet je wat! Ik heb een leuk idee.' Frenkie begon geheimzinnig te glimlachen. 'Wat? Wat voor idee?' Nieuwsgierig keek Anna hem aan. 'Nee niks. Je zal nog even geduld moeten hebben.' Antwoordde Frenkie. 'Geduld? Ik heb echt geen geduld en ik hou ook niet van verrassingen.'

'Sorry, dan zul je dat toch moeten leren. Als ik weer terug ben van mijn werk wil ik je wat laten zien.' Zei Frenkie. 'Van je werk? Vertrek je binnenkort alweer naar Barcelona?' Vroeg Anna. Frenkie schudde zijn hoofd. 'De komende weken werk ik naar Nederland en daarna ga ik weer naar het buitenland. Als het goed is ben ik pas rond kerstmis weer thuis.'

'Zolang? Wat voor werk doe je eigenlijk?' Vroeg Anna. 'Tja ik ben wel echt ruim een maand weg maar als ik weer terug ben beloof ik het goed te maken met je.' Zei Frenkie. Hij negeerde Anna haar vraag volledig. Het leek wel alsof hij niet over z'n werk wou praten.

'Maar als je de komende weken nog in Nederland bent kunnen we toch nog afspreken?' Anna snapte niet waarom Frenkie pas rond kerstmis weer wou afspreken. Ze vond het geen probleem om hem s'avonds op te zoeken.

Frenkie schudde zijn hoofd. 'Dat gaat echt niet. Ik kan niet zomaar afspreken.' Anna keek hem verbaast aan. Zoiets had ze nog nooit gehoord. Frenkie zag aan haar gezicht dat ze het niet leuk vond en hij greep haar hand beet. 'Ik beloof je dat we elkaar over een maand weer zien.'

'Waarom kan je niet vertellen wat er is?' Vroeg Anna. 'Je snapt het vast niet. Ik leg het je later uit en ik beloof je dat ik je berichtjes blijf sturen.' Zei Frenkie. Anna zuchtte. Ze vond het raar maar ze vond Frenkie zo leuk en dus knikte ze maar. 'Best. We houden voorlopig online contact.'