YENİDEN | TAMAMLANDI |

42.BÖLÜM

|DÜZENLENMİŞTİR|

YENİDEN 1MİLYON 🥹🥳❤️

Yeniden'i hiçbir beklentim olmadan ve tamamen öylesine yedi ay önce yayınlamıştım. Koskoca yedi ay geçti ve her geçen gün daha da büyüdük ve büyümeye devam edeceğimize de eminim. İkinci göz ağrım YENİDEN BUGÜN 1M okunmaya ulaştı. Her daim yanımda olan sizlere ne kadar teşekkür etsem az. Hepinizi çok seviyorum. Sizler olmasınız sanırım yazmayı da bırakırdım. Sizin sayenizde yazıyorum. Her şey için hepinize çok teşekkür ederim. Hepiniz iyi ki iyi ki varsınız. Sizi seviyorum siz de kendinizi sevin ❤️ YENİDEN 1M 🥹❤️🥳

Normalde bölümü daha uzun tutmak istiyordum ama 1M olunca dayanamadım yazabildiğim kadarını paylaşayım dedim.

Bölümlerdeki vote ve yorum oranlarının düşmüş olması beni çok üzüyor :( 💔

Bölüme yapabildiğiniz kadar yorum yapın lütfen ❤️

İyi okumalar ❤️

•

•

•

42.BÖLÜM

DURU ULUHAN'DAN

Heyecanlı bir şekilde etrafına bakan Batı'nın sırtını sıvazlamaya başladığımda başını geriye doğru eğerek yüzüme baktı.

"Anne." dedi.

"Efendim bebeğim." dedim.

"Anne." dedi yine.

Saçlarının üzerine bir öpücük bıraktığımda dolan mavi gözlerini fark ettim.

"Bebeğim ne oldu?" diye sorduğumda Yamaç da Batı'nın dolan gözlerini fark etmişti ve dizleri üzerinde eğilerek Batı'nın küçük ellerini tuttu.

Batı titreyen sesi ile "Baba." dedi ve yüzünü Yamaç'ın boyun girintisine yaslayarak ağlamaya başladığında endişeyle Yamaç'a baktım.

"Babasının aslanı ne oldu? Neden ağlıyorsun yavrum?" diye sordu Yamaç.

Batı iç çekerek geri çekildi ve gözlerini ovaladı.

Yumruk yaptığı elini Yamaç'ın omzuna yasladı ve "Baba, benim annem vay." dediğinde dudaklarımı sıkıca birbirine bastırdım.

Bende Yamaç'ın yanına oturdum. Doğum günü pastasını getireceğimiz için Batı taburenin üzerinde ayakta duruyordu.

Başımı Yamaç'ın omzuna yasladım ve "Evet oğlum, annen var." dediğimde mutluluktan parıldayan mavi gözleri ile yüzüme baktı.

"Annem vay." dedi.

Gülümsedim ve onu başımla onayladım.

"Evet var." dedim.

Güldü ve kollarını bana uzattı.