𝐁𝐎𝐍𝐍𝐈𝐄 & 𝐂𝐋𝐘𝐃𝐄 the umbrella academy [1]

━━rozdział VI

𝐒𝐄𝐀𝐒𝐎𝐍 𝐎𝐍𝐄

❛BONNIE I CLYDE❜

____________________

               Eden siedziała przy barku, popijając drinki, które serwował jej Klaus. Szatyn próbował zagadywać swoją ciemnowłosą towarzyszkę, która myślami była zupełnie gdzieś indziej. Zrezygnowany mężczyzna westchnął ciężko i popił mocny trunek prosto z butelki, na co mocno się skrzywił.

     — Ale kopie, chcesz? — zaproponował, wystawiając butelkę w stronę szwagierki, która wzięła naczynie z alkoholem, żeby dolać go do swojego i tak już mocnego drinka. Oddała butlę, po czym wzięła kieliszek i na raz wypiła całą jego zawartość. — Szalejesz dziewczyno, jeszcze chwilę, a wydoisz dziś więcej alkoholu niż ja przez całe życie. Nawet nie skrzywiłaś się ani razu. Jak ty jeszcze kontaktujesz? Nie wiedziałem, że francuzi mają taki mocny łeb — prychnął rozbawiony, po czym spotkał się ze znudzonym spojrzeniem nastolatki.

     — To kwestia indywidualna... — wymruczała pod nosem. — Dolej — powiedziała, podsuwając zielonookiemu swój kieliszek.

     — Już się robi — wzruszył ramionami i szybko napełnił naczynie alkoholem. — Bon Appetit*! — wyszczerzył się od ucha do ucha, po czym sam sobie dolał trunku i zbił się kieliszkami z brunetką, która na raz pociągnęła drinka, słysząc, jak jej szwagier mruczy z rozkoszy. — Uwielbiam to ciepło wypełniające mój brzuszek — wybełkotał, klepiąc się po owej części ciała. Spojrzał na małolatę, ale nie dostał żadnego odzewu z jej strony, co było do niej niepodobne. — Okej, Eden, co jest? — zapytał nieco poważniejszym głosem, na co dziewczyna ściągnęła razem brwi.

     — A co ma się dziać? Nic się nie dzieje — prychnęła, mozolnie jeżdżąc palcem po krawędzi szklanego naczynia na wódkę.

     — Jasne, a ja jestem papieżem — przewrócił oczami.

     — Mam klęknąć, żeby dostać rozgrzeszenie? — mruknęła, sięgając po butelkę z trunkiem.

     — Eden... — westchnął, patrząc, jak nastolatka pije z gwinta mocną substancję. — Wiesz, że ja ci nie bronię pić, ale zapijanie swoich problemów, nie jest rozwiązaniem... — powiedział, na co oboje nawiązali ze sobą kontakt wzrokowy. — Boże aż nie wierzę, że to mówię — warknął jakby obrzydzony.