Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
.
Hürkan tuttuğu demirin pencerenin önündeki eskimiş yatağa ait olduğunu fark ettiğinde hemen geri çekildi. Ellerini yüzüne yaklaştırıp görebilmek için gözlerini bir kaç kez kırpmak zorunda kaldı. Bulanık görüşü kaybolduğunda ipin bileğinde neredeyse öylece durduğunu fark etti. Sanki küçük bir çocuk bağlamış gibi gevşekti.
Bakışlarını odada gezdirdiğinde pek bir şey değişmemişti. Eski bir dolap ve ahşap zemin hala oldukça tanıdık geliyordu.
Ayakkabıları kapının hemen yanına özenle koyulmuştu. Her şey o kadar normal görünüyordu ki tutsak olduğunu kanıtlayan tek şey ellerini bağlayan iplerdi.
Bu zamana kadar korkusunu bir şekilde yatıştırmış olsa da kapı aralanıp, içeri o tanıdık surat girdiğinde kendini olabildiğince geri çekti. Adımları zeminde korkunç sesler yaratıyordu.
Haftalardır onu takip eden adam eğilip onun hizasına geldiğinde boğazını temizledi ve konuşmaya başladı.
"Merhaba Hürkan, kötü bir başlangıç yaptığımızın farkındayım. Yine de seni iyileştirmek için her şeyi yapacağıma emin olabilirsin"
Kelimeleri tane tane söylemesi Hürkan'ı daha fazla korkutuyordu. Sanki kabullenmesi çok zor olacak şeylerden bahsediyordu. Hürkan kendini baskı altındaki küçük bir çocuk gibi hissetti.
"Burası senin yeni odan. Eski evindeki gibi o garip teknolojik zırvalıklarla dolu olmasa da seveceğini düşünüyorum. Lütfen rahat davran"
Hürkan, adam tüm o hayalindekileri tek tek sıralamamış gibi olduğu yerde küçülerek bir soru yönlendirdi. Sesinin çıkmayacağından korkmuştu.
"Benden ne istiyorsun?"
Adam, Hürkan anlaması zor şeyler söylemiş gibi gözlerini kısarak bir süre düşündü. Ardından hiç bir şey olmamış gibi kapıyı açıp yanında getirdiği yeşil kolsuz bir sweati özenle yatağa koydu.
"Çantanı karıştırdım ama kıyafet olarak sadece bunu buldum. Daha evine gidip sana eşyalarını getireceğim. Ama polisler şuan orada. Ve ben gidersem şüpheli olurum"
Hürkan'ın boğazdan bir hıçkırık koptu. Bağlı ellerini kendini korumak amaçlı ona doğru tuttu.
"Lütfen bırak beni seninle yaşamak istemiyorum. Dediklerin beni korkutuyor, bu oda nefesimi kesiyor"
Acınası bir ucube gibi davranması umrunda değildi. Karşısındaki kişinin zaafını çoktan fark etmişti. Üstüne gitmeliydi.
"Hayır hayır bekle, kendine zarar veriyorsun. Sakin ol tamam mı? Beni sadece seni seven biri olarak düşün. Olmak istediğin yer burası ve seni hiç bir şey için zorlamayacağım"
Cebinden buruşuk bir kağıt çıkarıp baş parmağıyla seçeneklerin tek tek üzerinden geçti.
"Sana söylemem gereken her şeyi söyledim sanırım. Bu arada adım Toprak, seni kendimden bile iyi tanısam da senin de hakkımda bir şeyler öğrenmen gerek" dedi Hürkan'ı daha fazla korkuttuğunu fark etmeden. Ağzını kapatan bandana her konuşmasında sallanıyordu. Saatine baktığında bir anda endişelendi.
