Hayaletlerle Beraber

3.Bölüm "Küçük cadı"

Eve adım attığım ürperdim nedeni ortadaydı yine olmayan birileri gelmişti ve ben onlarla vakit geçirmeliydim kimi korkusundan gelirdi,kimi yardım için,bazıları korkutmak için bazıları kendilerine yapılan haksızlıklarını düzeltmek için yanımdaydı biri dışında Barlas bu evin eski sahibiymiş trafik kazasında ölmeseymiş daha iyimiş ama elden ne gelir değil mi oturma odasına doğru ilerlerken yanlız olmadığını anladım yanında ufak bir çocukla oturuyordu yanlarına gittiğimde çocuk gülümsedi ve anlamayamadığım bir anda önümde belirdi o kadar tatlı ki hayalet olmasa sarılırdım bile
"Ben emir annemle arabayla giderken yağmur yüzünden kaza yaptık anneme yardım eder misin"sesi sonlara doğru kısılmıştı ve gözlerinden parlak iki damla yere düştü ona gülümsedm ve hemen yola çıktım.
###
Kadını ambulansa bidirdikden sonra küçük hayalete döndüm minnettar bir şekilde gülümsedi ve el sallayarak toz bulutuna karıştı ufaklık gitmişti ama ben hala onun önceden olduğu yere bakakalmıştım dünyanın ölümle yaşam arasımdaki mahusriyetini hiç çözemedim.
###

"Ee Barlas bey bugün yağmur yağdı ne yaptın evden çıktın mı?" koltukta yanına otururken sorduğum soruya cevap. vermeyince boğazımı temizleyip yeniden sordum "Barlas sana diyorum konuşsan benimle iletişime geçsen"kafasını bana çevirip konuşmaya başladı.
"Sözünü tutmadın hani bu yağmur birlik de zaman geçorecektik 2 yıldır yanımdasın ama yağmurda hiç yoksun bugün olacktın sözün vardı!"bağırmasıyla yerimden sıçradım hayaletleri kızdırmak pek akıllıca olmuyor test ettim bunu ve hiç iç açıcı olmuyor."Özür dilerim sadece iim çıktı bi daha ki yağ.."
"Tutamıyacağın sözler verme!"ortadan kaybolmasıyla yerimde kala kaldım hiç yapmazdı böyle şeyler ya neyse bugün fazlasıyla yoruldum odama gidip pijamalarımı giyip mutfağa yöneldim kahve makinesini çalıştırıp dışarıya göz attım hava kararmak üzereydi. Ankaranın manzarasını izlerken elime kahvemi aldım ve balkona yöneldim kahvemi yanıma koyup yerdeki puflara kendimi bıraktım sabah yeni insanlarla tanışmıştım ve onu gülücüğü görmüştüm Ezra bugün eve gelmeyecekti yanlızdım Barlasda dönmezse yağmurun alnıma damlamasıyla hemen elimi alnıma attım yağmur başlamıştı puflardan doğruldum ve tam karşımda onu görünce biraz şaşırsam da hemen konuşmaya başladım
"Sözümü tutmak üzereyim sanırım hadi içeri geçelim hasta olamam"dedikden sonra gülümsedim ve onuda kolundan tutup içeri sürükledim.Birlik de. içeri girdiğimiz de evin dağılmış halinden biraz korkup Barlasın arkasına saklandım ne büyük ironi ama hayalet adam beni kurtarabilecek gibi kıkırdayarak arkasından çıkıp"Küçük cadımiz dönmüş"demekle yetindim.