Hayaletlerle Beraber

2.Bölüm "Tanışalım"

Yine dalmışken masadaki tanışma faslıyla kafamı kaldırdım çapraz masa diye bir şey kalmamıştı hepsi bizim masadaydı. garson yaklaşırken kafama yeni dank etmişti kafamı şaşkınca masadakilerle gezdirirken herkesin bana baktığını fark ettim o sıra afet konuşmaya başladı
"Egzotik maymun yine nerelere daldıysan leyla desem değilsin...."elimi yeter anlamında kaldırdım direk garsona dönüp turk kahvesi istedim hala bana baktıklarını fark edip cici kız sesisyle konuştum "Adım adel herkesle tanıştığıma memnun oldum kusura bakmayın ve sipariş verin "dedim ve gülümsedim herkes sırayla siparişini verdi sonra tanışma faslına devam edildi içlerinden en zayıf ve sıska olanı. konuşmaya başladı "ben mert - yanını gösterip- buda cem"dedi cem sırıtarak selam dedi ve yanındaki çocuk adının burak olduğunu söyledi asıl merak ettiğim gülücüktü sıra gülücüğe geldiğinde telefonumun titremesiyle elimi cebime attım arayanın annem olduğunu görünce musmutlu oldum özlemiştim onu, hemen telefonu cevapladım.
"Sultanların sultanı beni mi aramış."
"Tabi seni aradım deli kız ne zaman döncen özledim vallahi" annem ve her zaman beni çağırması gülüşümü daha da arttırdı.
"Ama anneee biliyosun okul var bitsin ozaman gelcem ya hem bende seni özledim kucak dolusu öpüyorum seni"kıkırtıları kulağıma gelirken
"Anca uzakdan öp tatilde bari gel bu sefer hem yemeklerimi özlemişsindir yalan mı hem kendine dikkat et oralarda yabancı şeyler yiyip içme yabancı insanlarla konuşma gece kapını kitle koridorun ışığını açmadan uyuma tamam mı kuzum" gözlerimin dolmasına aldırış etmeden kahkaha attım
"Siz emredersiniz de ben yapmam mı sultanım."annemin boğazını temizlediğini duyduğum da konunun nereye gitceğini anlasam da konuşmayıp onu bekledim
"Şey adel yavrum birşeyler görmüyorsun değil mi sorun olmuyo yoklar artık ilaçlarını alıyorsun he yavrum çok korkuyorum biliyosun değil mi nurum"
"Biliyorum anne merak etme sorun yok kapatıyorum hoşçakal " telefonu kapattıktan sonra derin bir nefes aldım aslında hala vardılar onları görüyordum ama alışmıştım da bu duruma kimse üzülmesin diye yok saysam da etrafımdaydılar ben düşüncelere boğulduğumda aklıma gülücük geldi kafamı kaldırıp ona baktığım yoktu gitmişti adını bile öğrenemeden hemen merakıma yenik düşüp masadakilere
"Ihım gençler yanınızdaki çocuk kimdi" garipseyen gözlerle bana baktıkların da sadece omuz silktim ama cevabıda merak ediyordum aynı zaman da gözlerim her birinde gezinirken tunanın konuşmasıyla ona döndüm
"Kimden bahsediyorsun hepimiz burdayız giden olmadı hiç"duyduklarımla şoka uğrasamda çaktırmamaya gayret ederken durumu toparlamak adına konuştum
hafif gülümser bir tavırla
"Ama ben gidiyorum müsadenizle" dedim ve ayağa kalktım Ezrinin durumu fark edip etmediğini anlamak için. ona baktığım da sadece kafa sallamakla yetindi yağmurluğu giydikden sonra yanlarından ayrıldım....