The Bodyguard's Gameplan(Turtle UPDATE!)

Chapter 13.1: misunderstandings and a lot of surprises

AN: Pagpasensyahan nyo na ang aking grammatical errors at syempre ang mga typo. Pakiintindi na lang po ng aking mga pagkakamali. Salamat. :))))

_____________________________________________________________________________

-Sam’s POV-

I hope this tears will stop running someday

Someday after this darkness clear up

I hope the warm sunshine dries these tears

When I feel that I’m getting tired of looking me exhausted

I want to give all my dreams I’ve kept hard

How ironic na ito pa din ang ring tone ko pagkatapos ng lahat ng nangyari. I smiled bitterly to myself. 

Calling: Kenneth

Hindi ko sinagot ang tawag n’ya, I actually declined it instead. I have no time to listen to any of his explanations. Pagkatapos ng ginawa n’ya. Wala akong ibang nararamdaman sa kanya kundi galit. Galit na galit ako sa kanya. Minahal ko s’ya. I loved him so much pero he hurted me. My tears, which I have been trying to stop from flowing, suddenly flowed down my cheeks. What have I done to deserve this? Am I not enough? Why does he have to hurt me? Dahil sa kanya lagi na lang akong umiiyak. Ayoko ng masaktan at pagod na din akong umiyak. Pero kahit anong gawin ko, kahit anong pigil ko, sa bandang huli umiiyak pa din ako.

 Mga isang linggo na din siguro ang nakalipas ng magsimula ang lahat....

It was Monday afternoon, masaya akong inihatid pauwi  ni Kenneth.

“Sam.....” Kenneth

“Bakit?” tanong ko

“Ahm.....magiging busy ako sa mga susunod na araw. Baka hindi kita masundo at maihatid.” him

“Ganun ba? It’s ok. I understand.” Me

 Syempre maiintindihan ko si Kenneth. Hindi porke’t girlfriend n’ya ako eh sa akin na iikot ang mundo n’ya at syempre ganun din ako sa kanya. Alam ko namang hindi sa lahat ng pagkakataon ay kailangang kami ang magkasama. Sa totoo nga ay nakakatuwang isipin na open kami sa mga ganitong usapan but I’ll surely miss him. Hanggang kailan kaya s’ya busy?

“Thanks ah.” Him

“Ano ka ba? You shouldn’t thank me. As your girlfriend, dapat lang na maging understanding ako.” Sabi ko ng nakangite.

“Kaya nga thankful ako na ikaw ang girlfriend ko eh.Kung alam mo lang sobrang swerte ko na ako ang naging  boyfriend mo.” Him

“Sus, matagal ko nang alam kung gaano ka kaswerte sa akin.” We both chuckled.

“Haha...Yeah, right.” Him

“Ahm...so? Hindi ka ba papasok muna sa loob?” me

“Ah....hindi na. Maybe next time.” Him

“Ok, see you.” Me

“Ok. I love you.” Him

“I love you too.” Me

At tulayan na kaming nagpaalam sa isa’t-isa. Matapos nun, naging sobrang busy na nga ni Kenneth. Hindi n’ya na ako masundo at maihatid. Hindi na kami lumalabas ng magkasama o kaya magkatext. Nagkikita lang kami sa school pero bihira din kaming mag-usap dahil pareho kaming busy sa kanya-kanya naming school activities.  Pero bilang isang mabuting girlfriend ay inintindi ko s’ya. Pero gumuho ang mundo ko nang isang araw ay matanaw ko s’ya sa parking lot.