what is living? - atsuhina

6 [f]

[tw: ölüm, kan, intihar]

"atsumu?"

hinata eve girdi fakat atsumu'dan ses yoktu.

"son kalan eşyalarımı almaya geldim, çıkacağım birazdan tamamen."

hâlâ ses yoktu.

"atsumu, iyi misin?"

onu odalarda aramaya başladı. hiçbir yerde yoktu ama banyonun kapısı kilitliydi.

"duşta mısın?"

hayır, su sesi gelmiyordu.

"tuvalette misin?"

cevap yoktu.

"atsumu, beni korkutuyorsun."

hinata kapıyı yumruklamaya başladı, hâlâ içeriden gelen bir ses yoktu. en sonunda açmayı başardığında gördüğü şeyle şok oldu.

titremeye başladı, bacakları onu tutamayıp yere düştü.

"a-atsumu?"

küvetin içinde, bilekleri kan içerisinde yatıyordu.

hemen olduğu yerden olabildiğince hızlı bir şekilde kalkıp yanına gitti ve kalp atışlarına baktı. atmıyordu.

gördüğü kandan midesi bulanıyordu ve başı dönüyordu ama umursamadı. gözlerinden yaşlar düşmeye başladı. olamazdı, yapamazdı. atsumu henüz onu bırakamazdı. hayır, böyle değil. hinata bunu kaldıramazdı.

bildiği kadarıyla kalp masajı yapmaya çalıştı ama bunun etki edip etmeyeceğini bile bilmiyordu. sadece o an aklına gelebilen her şeyi yapabilmeye çalıştı.

atsumu'nun kalbi atmıyordu. o ölmüş müydü?

yeni aklına gelmişti ambulansı aramak. titreyen elleriyle arayıp telefonu kulağına götürdü. anlatabildiği kadarıyla olayı anlattı. geriye sadece gelecek ambulansı beklemek kalmıştı ama biliyordu, artık hiçbir şeyin önemi kalmamıştı.

bir not ilişti gözüne. eline alıp okumaya başladı.

sevgili kardeşim osamu,
her şey için teşekkür ederim. sahip olabileceğim en iyi kardeşsin.

sevgili arkadaşım suna,
ihtiyacım olduğu zaman yanımda olduğun için teşekkür ederim.

ve son olarak, shoyo...
bana yaşamayı öğrettiğin için teşekkür ederim.

not: bu halimi shoyo görmesin, kan tutar onu.