ညက အိပ်မပျော်၍ မိုးလင်းခါနီးမှ အိပ်ပျော်သွားပေမယ့် ရှောင်းကျန့်က တက်ကြွနေပါတယ်။ မနေ့ညက ရုတ်တရက်ဆန်တဲ့ အဖြစ်အပျက်က ခေါင်းထဲကမထွက်။ အိပ်ယာကထကတည်းက မျက်နှာပေါ်ကအပြုံးက ကုမ္ပဏီရောက်တဲ့အထိ မဖုံးနိုင်မဖိနိုင် ။ ကွန်ပျူတာ screen ကို ကြည့်နေပေမယ့် ဝမ်ရိပေါ်ကို မြင်ယောင်ရင်း သူ့နှုတ်ခမ်းသူကိုင်လို့ ပြုံးလိုက်ရယ်လိုက် ခေါင်းခါလိုက်........။
"ရှောင်းကျန့် ! ဘာပျော်စရာရှိလို့လဲ? တစ်ယောက်တည်း ပြုံးလိုက်ရယ်လိုက်နဲ့။ ကောင်မလေးရနေပြီထင်တယ်"
ရှောင်းကျန့်ရဲ့ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖြစ်တဲ့ ကျိလီက ရှောင်းကျန့်ကိုကြည့်ပြီးပြောလာတယ်။ သူခိုးလူမိသွားသလို ရှက်ရယ်ရယ်လိုက်တယ်။ လည်ပင်းကိုပွတ်သပ်လိုက်ပြီး
"အာာာာာ . မဟုတ်ရပါဘူး ကျိလီရာ ၊ ဒီလိုပဲ""ဘာမဟုတ်ရမှာလဲ၊ မင်းရုပ်ကအဲလိုဖော်ပြနေတယ်လေ။ အရင်နေ့တွေ မင်းအလုပ်လုပ်ပြီဆို တည်ငြိမ်နေတာကြီးကို။ ပြောစမ်းပါ။ ငါတို့ ကုမ္ပဏီကပဲလား? အပြင်ကလား?"
" အပြင်ကပါ"
ရှောင်းကျန့်လည်း လူကဲခတ်တော်လွန်းတဲ့ကျိလီကို မငြင်းနိုင်ဘူး။"ဘမ်း!!"
ကျိလီက စားပွဲကို အသာပုတ်လိုက်ပြီး..
"ဟာ ! ငါတို့ရဲ့ လူချောလေး sold out သွားပြီပေါ့။ ကုမ္ပဏီကကောင်မလေးတွေအတွက် so sad ပဲဟေ့!""တိုးတိုးပြောပါကွ ၊ မင်းကလဲ"
"ဘာဖြစ်လဲ ၊ သူများတွေ သိသွားတော့ မင်းနားလာမကပ်တော့ဘူးပေါ့။ နို့မို့ဆို မျက်စိကိုနောက်လို့"
ကျိလီရဲ့ကောင်းမှုနဲ့ ရှောင်းကျန့်ရည်းစားရနေပြီဆိုတာ သူ့ဌာနမှာ အရင်ပျံ့နှံ့သွားတယ်။ နောက်တော့ ကုမ္ပဏီတစ်ခုလုံးပဲ။ ဒါပေမယ့် ကောင်မလေးတွေကတော့ ရည်းစားရလည်း မျှော်လင့်လို့ရသေးတယ်ဆိုပဲ။ လက်ထပ်ရသေးတာမှမဟုတ်တာတဲ့။
YOU ARE READING
ချစ်ရည်းစားထားချင်တယ်(Complete)
Fanfictionရည်းစားထားမလား... စာသင်မလား... ရှောင်းကျန့် စာပဲသင်ပါ့မယ်... ဝမ်ရိပေါ်