Aynadaki Karanlık

AYNADAKİ KARANLIK

Multimedyada Ada var...

Kendimi yorgun ve dalgın hissediyordum.Hava almak için dışarı çıktım,dalgın dalgın yürürken bir araba hızla bana doğru geliyordu ve bir anda kendimi hissetmedim.Gözlerimi açtığımda kendimi hastanede buldum tam kalkıcaktım ki ayaklarımı hissetmedim oynatamıyordum anneme çağırdım,olan biteni anlattı ayaklarım felç kalmıştı.Kendime o kadar kızıyordum ki hiç yaşamak bile istemiyordum.Annem yine sabahları beni çağırdı ama okula böyle gitmek istemiyordum.Herkesin bana''havalı kızın havasından geçilmezken şu haline bak'' demelerinden çok korkuyordum.Ama gitmek zorundaydım çünkü okumak istiyordum.Okula gitmiştim her kafadan bir ses en güçlü gülmeler benim yaşadığım en büyük acı oldu.Günler geçmişti adeta hissetmediğim ayaklarım benim canımı acıtıyordu.Her sabah uykudan kalkınca spor yapardım ama şimdi yapabildiğim tek şey tekerlekleri ittirmek oluyordu.Hazal diye bir arkadaşım bana hep destek olmuştu.Hastaneye giderken o da gelmişti o da benim gibi zengin bir kızdı.Doktor,bana ''ayaklarının iyileşmesi için bir şans var,parayla ameliyat olabilirsin ''demişti.Ben çok sevinmiştim eve gidince babama söyliyecektim.Evde otururken babam eve hüzünlü bir şekilde geldi.Annem babama ''neyin var yoksa yaptığın projeleri beğenmediler mi? ''demişti. Babamda ona ''evet iflas ettik'' dedi.Bu haberi duyunca dünya tekrar başıma yıkıldı.Öylesine hevesliydim ki tekrar ayağa kalkmaya,yürümeye,koşmaya,spor yapmaya çok hevesliydim ama olmadı asla iyi olamıycaktım.Babam bu haberi duyunca hem şaşırdı hem üzüldü ben kendimi odama kapatmıştım.Babam ''eşyaları satıp ameliyat ettire biliriz ''demişti ki o sırada kapı çaldı.Annem kapıyı açtığında avukat,kamyon ve taşımacılar gelmişti.Babam sorduğunda ise eve icra geldiğini öğrendik ben mahvolmuştum.Sonra annem Hazal'ı arayıp yardım istedi o kabul etti.Ama ben istemedim çünkü yine umudumu kaybedebilirdim ama annem ısrar etti bende kabul ettim.Hazal'ı arayıp haber verdiğimizde o da ben de çok mutlu olmuştuk.Bir ay sonra ameliyat olacaktım ve o büyük beklenen an gelmişti.Ameliyata gireceğim için beni hazırladılar, sedyeye yatırdılar tam kapıdan gireceğim an Hazal koşarak yanıma gelerek elimi sımsıkı tuttu gözlerinden sel gibi yaşlar akıyordu sorduğumda ise Hazal'ın babasının bütün parayla yurt dışına kaçtığını öğrendim.Hazal'ı ittim ''nasıl olur bu ya nasıl ama ama ama sen bana dedinki tamam yardım edeceğim dedin yaaaa yeter!! seni asla affetmiyeceğim oyun mu oynuyorsunuz benimle ya?Sakın peşimden gelmeyin!!ANNE sakın''dedim ve asansöre bindim.Ertesi günü Hazal'ı rüyamda gördüm

ayakları kan içinde boynunda ip asılıydı çok korktum hemen Hazal'ı aradım açmadı tekrar denedim ama olmadı.Evlerine gitmek istedim ama annesi bizdeydi o bana Hazal'ın iyi olduğunu ve şuanda elbiselerini topladığını oradanda yurda geçeceğini söyledi.Merak edip sorduğumda ise artık kendisinin bakamayacağını ve kazandığı yatılı okula göndereceğini söyledi.Hemen Hazal'a gitmek istedim.Gördüğüm rüyadan sonra ona kırgınlığımdan zerre kalmamıştı.Umarım ki kendine birşey yapmazdı.Babasının onları terk edip gitmesi ona ve annesine çok dokunmuştu.Kendi halimi unutup
onun haline üzülmüştüm.Eski zengiliğimizden kalan tek eser,Selim amacaydı.Selim amca, bizim zenginken şöförümüzdü.Eşyalarını toplamak için gelmişti.Bende son bir ricada bulundum Selim amcanın yanına müştemilata gittim.Kapı kıvrıktı, ona;

-Selim amca benim senden son bir isteğim var.

-Söyle kızım.

-Şeyyyy beni arkadaşım Hazal'lara götürür müsün?

-O ne demek kızım tabiki de senin annenin ve babanın çok yardımları dokundu.

-Sağol, çok sağol Selim amca.

-Eeee hadi bakalım gidelim o zaman.

-Tamam hadi.

Hazal'a giderken içimde bir his oluşmuştu.Acaba kendine bir zarar mı vermişti?

-Selim amca nolur hızlı gidelim.

-Noldu kızım? Bir sorun mu var?

-Hazal'ın babası gittiği için çok üzülüyorlar, kendisine bir şey yaparsa diye korkuyorum, rüyamda gördüm onu.

-Ah be kızım neden önce demedin? Hadi bakalım BİSMİLLAH!!!!

-Selim amca kestirmeden gidelim trafik var burda.

-Kızım oralar ıssızdır şimdi.Kuşa, sapa takılmayalım hem ben zaten yeterince hızlı gidiyorum.

-Peki o zaman.

Geldiğimizde Hazal'ın boynunda ip asılıydı ama yetişmiştik.

-Hazal dur yapma.Nolur, yapma bak bende bu durumdayım alıştım sende alışırsın hem annenin senden başka kimsesi yok.Nolur yapma Hazal.

-Hani beni affetmiyecektin?Ne değişti?Beni üzdüğün yanına kaldı.Benim babam giti sen beni teselli etmek yerine bana bağırdın bacaklarının sorumlusu benmişim gibi bana bağırdın.

-Hazal biliyorum seni çok kırdım ama sende beni kırdın.Ben ayaklarım olmadan bir hiç gibiyim kaç kere yıkıldım düştüm geri kalktım.

-Artık bende bıktım anlıyormusun?Canımdan bezdim.Ya hani sana beni affet demiştim ya şimdi affetmesen de olur.Hoşçakal annem sana emanet.

-Hazalllll!!!!!.Hayııııııııııırrrrrrr, hayır olamaz olamaz rüyadayım hâlâ ben demi evet öyle.

-Sakin ol kızım tamam.

Selim amca benden Hazal'ın ayaklarından tutmamı istedi.Kendiside ipi çözücekti.Hazal'ı kanepenin üstüne bıraktı.Hazal'ın boynu kızarmıştı.Kendimi onu affetmediğim için pişmandım.Hazal'la kardeş gibiydik birlikte güldük birlikte ağladık her şeyimizi paylaştık ona bişey olsa canımdan can gidecekti

üzdüm mü diye düşündüm kendi kendime biran gerçekten kendimi suçlu hissetmiştim.

-Selim amca hadi nolur kurtar onu.

-Kızım sakin ol tamam, zaten hâlâ nefes alıyor.

-Ohh, tamam rahtladım ne zaman açar gözlerini?

-Şimdi açar biraz daha su serpelim yüzüne. 

-Senden nefret ediyo gibiydi neden öyle davrandı siz çok iyi arkadaşsınız.

-Babası onu terk ettiğinde ben hâlâ ona bacaklarımın iyileşmesinin hesabını sordum, ona

destek olmam gerekirdi bundan dolayı beni sevmiyo artık.

-Ada ben ben... beni affet seni suçladım özür dilerim.

-Olsun olsun hem bende senden özür dilerim yani sen benim kötü zamanımda yanımda oldun, ben senin başına gelenlerden seni teselli edemedim.

-Ben gerçekten özür dilerim Ada.

-Önemli değil ben özür dilerim Hazal.

-Aaaa yeter kızlar tamam artık herşey bitti hemen gidelim burdan.

Herşey bitmiş gibiydi yine hayata tekerlekli sandalye ile devam edicektim. Hergün odamın bahçesinde kuşlar pencereme konardı artık onlarda bana küsmüştü ben artık karanlık bir çukura düşmüştüm.Hayallerim vardı benim ucu belli olmayan o kadar çaresizdim ki aynadaki karanlık beni niteliyordu ne yapacaktım bilmiyordum derken uykum geldi.Bende uyumak için yatağıma uzandım.