Aynadaki Karanlık

Büyük Süpriz...

Yatağıma uzanmam ve kafamı kaldırmam bir olmuştu.Kapı çalmıştı.Kapıyı açtığım da postacı bana bir mektup uzatıyordu.Mektubun kimden geldiğini sordum:

_Bu mektup nedir?Kimden geldi?

_Bilmiyorum.Lütfen şuraya bir imza atarmısınız.

_Peki.

Ben imzamı attıktan sonra annemin seslendiğini duydum.Annem heyecanlı heyecanlı benim yanıma geldi.Kafamı avuçlarının içine alarak,

_Ada kapıyı neden sen açıyorsun.Ya merdivenlerden inemeseydin.Ya tekerlekli sandalyenden düşseydin.

_Tamam anne sakin ol, sadece kapıyı açtım.

_Ben bakıcaktım zaten.

_Zaten bende sen gecikince baktım kapıya.

_Ellerim bulaşıktı.Ondan dolayı kapıya bakmakta geciktim.

_Her neyse anne, ben mektubu okuyacağım.

_Ne mektubu?

_Mektup geldi ama kimden olduğunu bilmiyorum.Üzerinde hiçbir şey yazmıyor.

_Okusana,ne yazıyormuş?

Mektubu açıp okuduğumda gözlerim fal taşı gibi açılmıştı.Yazılanlara inanamıyordum.Ne yani annemin amcası bize miras mı bırakmıştı? Mektupta ise yazılanlar şunlardı;

''Gözümün nuru Sevilay, Biricik yiğenim,

Seni ne kadar çok sevdiğimi bilirsin.Özellikle abimin vefatından sonra sana daha çok bağlandım.Evlatlarım her ne kadar bu mirasın senin hakkın olmadığını düşünsede ben bu mirası sana veriyorum.Çünkü...Ben abimin hakkını yedim.Yıllar önce abimle başlattığımız bir firmada ihaleye girmiştik.Orada abimin toplantıya girmemesi için elimden geleni yapmıştım.Sonunda abim toplantıya girmedi bende ihalyei kazanınca parayı peşin aldım.Abime ise ihaleyi kaybettiğimizi söyledim.Abim buna yıkıldı ve şirketin ortaklığından ayrıldı.Bende birdaha sesimi çıkaramadım.Tabiki de kızacaksın belki gurur bile yapıp bu mirası almayacaksın.Ama unutma ki seninde arkanda bekleyen bir evladın var.Bir gün olurda seni bir daha göremzsem bilki seni her şeyden çok seviyorum.Evlatlarımdan ayırt etmedim seni.Başınıza gelenleri de daha yeni duydum.Zaten duyar duymaz da hemen avukatı gönderdim.Bu miras sizin hakkınız.Sevilay affet beni kızım!!!

                                                                                             Amcan,Nuri Özdemir ''

Annem daha fazla dayanamayıp ağlamaya başladı.Olanlara bende çok şaşırmıştım.Annemin amcası geçmişteki hatasını bir miras ile kapatmak istiyordu.Belki de en başından dedemin hakkını yemeseydi dedem amelelik yaparak ölmezdi.Daha fazla annemin ağlamasına dayanamayıp hemen annemin gözyaşlarını sildim.Annemin ellerinden tutarak teselli etmeye başladım.

_Anne nolur ağlama.

_Nasıl ağlamayım kızım?Bunca sene yokluk içinde büyüdük.Birimiz yerken diğeri bakıyordu,birgün ekmek bulurduk birgün bulamazdık.Amcam herşeye rağmen bunu yapabildiyse ona diyecek hiç bir şey bulamıyorum.

_Haklısın anne ama Nuri amca bir hata yapmış ve onu düzeltmeye çalışıyor.Belki benim hayatım buna bağlıdır.Hep olumsuz yönlerini düşünmeyelim annecim.Belki bu mirasla benim ayaklarımı ameliyat ettirebiliriz.Belki eski eşyalarımızı tekrar alabiliriz hatta eski hayatımızı bile...Anne ben senin yaşadıklarını yaşamak istemiyorum.Nolur anla beni...

_Peki...Bu mirası senin için kabul edeceğim.

Derken kapı çaldı.Annem kendini toparladıktan sonra kapıyı açtı.Ve karşısında takım elbiseli,Elinde evraklar ve dosyalarla bir adam gelmişti.Annem sorduğunda ise Nuri amcanın avukatı olduğunu söyledi.Anneme evrakları uzatarak;

_Olanlardan haberiniz vardır umarım.

_Evet...Ne yapmam gerek?

_Burayı imzalamanız lazım.

_Peki...

Annem imzaladıktan sonra avukat bizi bilgilendirdi ve gitti.Annem hemen babamı arayıp haber verdi.Bu arada babam şehir dışına çalışmaya gitmişti.Annem ile hemen evden çıkıp hastaneye gittik doktora olan biteni anlattık ve ameliyat olmak istediğimi söyledim.Beni ameliyat için hazırladı.Bir kaç tahlilden sonra hemen ameliyata aldı.Ameliyata girmeden önce anneme kocaman sarıldım,öptüm.kokladım sonrada ameliyata girdim.

...

Bir kaç saat sonra annem hemen doktorla görüşmüş.Doktor anneme ameliyatın iyi geçtiğini fakat ameliyat sırasında bir komplikapsyon gerçekleştiğini ve bunu uyandığımda öğreneceğini söylemiş.