zombi katliamı

6. bölüm

"Bence içerde kalalım hiç değilse yiyeceğimiz bitince çıkarız " dedim

Aslı devam etti "yada bu canlıları daha iyi anlayınca "

Melek söze atıldı " iyi olur hem şu elimizdeki silahlara bakın önümüze büyük olanlardan çıksa kendi ölümümüzü düzenlemiş oluruz"

Sueda " haklısınız o zaman ilk önce, bir süre barınmak için güvenli bir yer bulmalıyız"

Tolga devam etti " o zaman en mantıklı yer sığınak yada oraları çünkü orda çok az insan vardı ve haliylede çok az zombi var. Ayrıca zombi ordusu bile olsa kapılar güvenli açılması zor "

Havin " haklısınız, o zaman hadi kalkın gidelim " herkes ayaklandı ve yere koyduğumuz çantaları almaya başladı herkes ayaktayken yine ikişerli sıra olduk ve aşağı inmeye başladık
" Off off Bali biraz yemek yeseydim valla midem kazınıyo yaa " dedi mert. Bu çocuk başımıza dert haa , ben demiştim almıyalım guruba diye.

Merdivenlerden çıktık bu kapıyı kilitlemiştik ve anahtar nerde bilmiyorum " anahtar nerde ?" Diye sordum.

Sanırım tolgadaydı elini cebine attı. Ama bişey bulamadi tek tek tüm ceplarini arda ama bulamadı ilk aradığı cebine elini tekrar soktu ve birden kaskatı kesildi. Herkes meraklı gözlerle onu izlerken elini cebinden çıkarttı. Eliyle beraber cebinin kumaşını da çıkarttı ama kumaşta bir delik vardı buda demek oluyor ki anahtar düştü.
" Ne yani burda mı kaldık ?" Diye sordu mert " hayır burda kalmadık bir kat daha yukarı çıkıp okulun içinden sığınağa girmeliyiz" dedi Tolga ama bu daha zor olur " başka bir yolu yok mu ?" Diye sordu Züleyha " hayır, eğer kilide vurarak yada başka bir şekilde kırmaya calişsak çok ses çıkartır bunu da biz istemeyiz."

Herkes kalktı ve merdivenleri tekrar çıkmaya başladık. Üst kapıya geldiğimizde bu kapı açıktı birer birer dışarı çıktık koridorda ayakta duran ve panodaki resimleri inceleyen bir kız vardı. Elif o kizi görünce o kızın yanına gitti.

" Hey dur, nereye gidiyorsun!?"
Züleyha'nın endişeli ve meraklı sesini duymamazlıktan geldi Elif.

Bizi arkasından bırakıp o kızın yanına gitti. Kız onu görür görmez hafifçe gülümsedi ve elife doğru birkaç adım attı.

"Naber ?" Diye sordu o kız.

Nasıl yani tanışıyorlar mi ?

" Neden tek basinasin?, Neden yanıma gelmedin?, Neden bu kadar sakinsin ?" Diye sordu Elif gittikçe sesi yükseliyordu başınıza bir iş gelmezse iyi.

"Sakin sakin, bak başımıza iş açacaksın!" Derin bir nefes aldı " bak eğer ben korkup telaş yaparsam asıl o zaman başına kötü şeyler gelir bu yüzden sakinim sende sakin ol. Ve tek başımayım çünkü başkalari bana sadece dert olur. Ayrıca yanına gelmedim çünkü senin nerde olduğunu bilmiyordum"

" Tamam artık yanındayım sende bize katılıyorsun ve benim yanımdan bir adım uzağa gitmiyorsun, tamam mı abla ? " Diye sordu Elif sakin kalmaya çalışarak. 

" Bir dakika bir dakika, siz tanışıyor musunuz? Ve kardeş misiniz ?" Mert inanmaz bir sesle sordu yani inanmamakla da haklı bence.

Elif bir saniye durdu ve bize döndü " ah o benim ablam buraya bir ay önce taşınmıştık onu tanimamaniz normal. " Dedi ve ablasını yanına gidip elini tuttu " hadi gel nesa abla bak bunlar beni aralarına aldılar güvenli bir yer varmıs oraya git-" isminin nesa olduğunu öğrendiğim kız eli ile Elif'in ağzını kapattı ve diğer eli ile bize sessiz olun işareti yaptı. Hızlıca duvar dibine gitti ve oturdu. Daha öncede aynı şeyi yaparken onu görmüştüm bu yüzden bende hemen aynı seyli yaptım venden sonra herkes hızlıca duvar dibine geçip oturdu birkaç dakika o şekilde bekledik. Kimse konuşmadı. Kimse kalkmadı, sorgulamadı sadece sustu ve bekledi. Tam birisi kalkiyodu ki köşeden yeni dönüşmüş bir zombi döndü ardından bit tane daha ve birtane daha yüzleri pek secilmiyordu ama zombi oldukları kesindi.

Zombiler yavaş yavaş önümüzden geçtiler son zombi geçerken ışık yüzüne yansıdı bu kremin kardeşi Haticeydi. İreme baktım gözleri dolmuş sadece zombini gözlerine bakıyordu. Kıpkırmızı mavi damarların içinde boğulmuş gözüne.

Zombiler yavaş yavaş gittiler en az 5 dk daha durduk artık canım sıkılmıştı ki nesa ayağa kalktı " nereye gidiyorsunuz ?" Diye ortaya soru attı ama daha çok Tolga ya sormuş gibi ona bakıyordu " kasabanın sınırında bir fabrika var orda bir kamp kurulmuş oraya gelip sağlıklı olan kişiler güvenli bir bölgeye götürülecekmiş. Bizde oraya gidicez ama dışarısı fazlasıyla kalabalık yani yaşama ihtimalimiz yok bu yüzden bir süre burdayiz." Diye açıkladı Tolga.

" Madem Elif sizinle bende sizin yanınızdayım." Dedi nesa. "Ama zaten 13-14 kişiyiz daha fazla kalabalık olmayalım bence " dedim "bir kişiden birşey olmaz hem ablam çok akıllı biri, o sınavda birinci olan kışıde ablam ve gördünüz işte çok sakin ayrıca fiziksel olarakta güçlü bence bize kesinlikle artısı olacak biri " diye ısrar etti Elif.