zombi katliamı

8.Bölüm

Benimde düşüncemle beraber onların da grupta kalmasına karar verdik.

Çantalarımız tıka basa dolu bir şekilde çıkarken mert koşarak içeri geldi ve ayaklarini yere vurarak koşuyordu seslice "bir zombi geliyor kocaman en az 3 zombi eder.  Kaçalım çok büyük" dedi " salak senin yüzünden burdaki zombiler de bizi öldürcek " dedi sueda mert yerdeki zombilerle baktı ve gözleri sanki mümkünmüş gibi biraz daha büyüdü.

Tolga Mert'in kolundan tutup kantinden dışarı çıkardı.

Koridorda zombi yoktu ama ayak seslerinin yankısı vardı resmen her ses geldiğinde yer titriyordu.

" Bize yaklaşıyor, kaçmalıyız!"
Dedi melek " hadi gel" diyerek meleğin kolundan tuttu damla diğer eli ile de hacının elini tuttu Züleyha da peşlerinden gitti  "hadi neye bekliyosunuz!" Dedim ve bende koridorda hızlı hızlı yuzumeye başladım arkamdan geliyolarmi diye baktığımda hepsi yere çokmuş duvarın kenarında bekliyordu bu sefer ise yaramiycak tolgayi ordan çıkartmam gerekiyor.

Hızlı adımlarla geri döndüm ve tolganin yanına çöktüm fısıldayarak " gelsene, bak bu sefer ise yaramaz bu zombi çok büyük hadi gel" dedim ve kolundan tutup çekiştirerek ayağa kaldırdım " kaçmaya vaktimiz varmı sence? " Diye sordu Tolga "bilmiyorum ama hadi gidelim lütfen " dedim ve elini çekerek yürümeye devam ettim ama o elini çekti ve benide durdurdu hemen yere çöküp benimde elimden tutarak yere oturttu " hayır dedim sana bir yere gitmek yok ayrıca sende artık gidemezsin zombinin bize ne kadar yakın olduğunu bilmiyoru-" lafını bitiremeden çok yakın bir yerden ayak sesi geldi gerçekten sanki dibimizde yürüyordu Tolga elini ağzına götürüp sus işareti yaptı bende inşaatlarında kafamı salladım.

Artık bende kaçamam burda ölücem anında kalabilirdim neden kaçmadım bilmiyorum. Sanırım Tolga yı kurtarmak için geri döndüm ama onu neden kurtarayım ki heleki canım tehlikedeyken. Acaba... Yok canım ben kim birini sevmek kim yani neden birisini severim ki hadi diyelim sevdim neden o beni sevsin ki yani.

Ben sana düşünceler içindeyken kantinin içinden bir zombi çıktı uykudan yeni uyanmış gibi yürüyordu aslında bu kadar olmasa bir insan gibiler tabi kuduz bir insan aman neyse salonumuzda beni öldürebilir bu yüzden insan değil.

Acilen bu saçma ve uzun düşünceleri bırakmam gerekiyor yoksa ya benim canım yanacak yada okuyan kişilerin canı sıkılacak.

Zombi etrafa bakındı koridor duvarlarına yada yerlere hiç bakmadan ilerledi ama İrem zbi gitti sanıp ayağa kalktı kalkarken telefonunu yere düşürdü.

Zombi çıkan sese tepki verdi. Hızlıca arkasını döndü bizi gördü koşmaya başladı nesa Elif'in elini tuttu Tolga da benim kalan kişiler de peşinizden geliyordu. Koridor sonuna kadar ilerledik sonra merdivenlerden indik İrem arkada kalmıştı ona bakmak için arkamı döndüğümle iremin düşmesi bir oldu onu almak için geri gidicekken Tolga beni tuttu sonra damla atıldı onu kaldıırmak için eğildi ama üstüne zombi atladı ben durunca diğerleri de yavaşladı sonra Tolga beni bırakıp oraya koştu elinde birşey olmadığı için yumruk veya tekme atiyodu ama işe yaramadı

"GİT, GİT BURDAN!" diye bağırdı damla acı içinde. Tolga ona baktı sonra iremi aldı ve yanımıza geldi damla ya son baktigmida zombi onun boynundan bir parça kopartmiştı..

Sessiz ve yolumuza devam ettik Züleyha ağlıyordu benimde gözlerim doluydu. Sessizdik hemde fazlasıyla. Hem korku hem damlanın bir zombi tarafından parcalanışı o kadar canımı sıkıyor ki şu an canım bendenimden çıksa sanırım daha az acı çekerim.

Ama bu acı ile unuttuğumuz bir şey vardı ve o şu an tam karşımızdaydı.