Sertçe yutkundu pdf dosyasının yüklenmesini beklerken. Fazla gerilmişti, nedenini bilmiyordu. Sonunda yüklenmişti. Sayfayı yavaş haraketlerle aşağıya indirdi ve okumaya başladı. Okuduğu her kelime onu gererken, sonunda merak ettiği yere varmıştı. Son cümleyi de okuduğunda, ellerindeki güç bir anda çekilerek telefonun kucağına düşmesine neden olmuştu.
Razor, onun öz kardeşiydi çünkü.
Dudakları arasından titrek bir nefes geçti. Ailesi ondan böyle bir şeyi nasıl saklayabilmişti, aklı almıyordu. 19 yıllık gizlenmiş bir kardeşlik, hayatının tam da ortasında karşısına çıkmıştı. Tighnari ve Collei bir şeyler olduğunu anlamış olacak ki arkalarını dönmüştü. Cyno onlara ne olduğundan bahsetmemişti. Kendisi hakkında hiç bir şey anlatmazdı.
"Cyno, sorun ne?" Collei'in endişeli sesi kulaklarına dolduğunda kafasını kaldırıp ona baktı. Cyno olan biteni, Razor ile konuştuklarını ve DNA tesiyle sonucundan bahsetti. İki arkadaşı ile ağzı açık dinlemişti onu. Cyno sustuğunda hafif yüksek bir sesle çıkıştı Tighnari. "Neden böyle bir şeyden bahsetmedin hiç?" Cyno omuzlarını silkmekle yetindi. Bir şey demeden kafasını pencereye çevirdi.
•♫•♬• - •♫•♬•
Eve vardıklarında Cyno'nun eşyalarını hazırlayıp kendi evine çıkarttı Tighnari. Sonra Collei ile vedalaşıp Tighnari'nin dairesine girmişlerdi Cyno ile beraber. Cyno'nun koluna giren Tighnari ona ilerlemesinde yardımcı oluyordu. Oturma odasındaki koltuklardan birine oturdular yan yana. "Bir şey ister misin Cyno?" Cyno Tighnari'yi başını sağa ve sola sallayarak cevapladı. "Peki neden bize anlatmadın hiç?"
"Bu konular pek hoşlandığım konular değil. Razor ile kardeşiz işte. Daha fazla kurcalamaya ne gerek var?" Tighnari kaşlarını çattı. "İyi de ailen senden böyle bir şeyi nasıl saklayabilir? Onları arayıp hesap sorma gereği bile duymuyor musun?" Cyno derince nefes alıp verdi. "Onlarla en son 5 sene önce konuştum."
Tighnari'nin çatılmış kaşları yumuşayarak yüzünü şaşırmış bir hale soktu. "5 yıl önce mi?" Cyno onu başıyla onayladı. "Aranız pek iyi değil sanırım. Sorduğum için kusura bakma, fazla ileri gittim." Cyno hafifçe gülerek gergin ortamı yumuşatmaya çalıştı. "Sorun değil. Kapatalım bu konuyu." Tighnari onu başıyla onayladı ve arkasına yaslandı.
Cyno son günlerde fazla cesur hissediyordu. Olan olaylar, ve Tighnari ile aralarının düzelmesi ona fazlaca özgüven aşılamıştı. Ve uzun süredir aklında olan bir plan, Tighnari'ye duygularını açma planı son günlerde kafasını fazlaca kurcalamaya başlamıştı. Açılsa ne olurdu ki? En fazla Tighnari onu kibarca reddeder ve arkadaş olarak kalmak istediğini söylerdi. Ondan nefret edecek değildi ya.
Aniden gelen cesaret seline kapıldı ve bir anda döktü içindekileri. "Tighnari, ben senden hoşlanıyorum." Etrafı incelemekte olan Tighnari bunu hiç ama hiç beklemiyordu. Gözleri sonuna kadar açılmış bir şekilde Cyno'ya döndü. Cyno onun konuşmasını beklemedi ve konuşmaya devam etti. "Bak, seni ilk gördüğümde içimde hiç hissetmediğim şeyler yaşanmasına neden oldun. Monoton hayatıma renk kattın ve kısa sürede hayatımdaki hiç kimseye vermediğim değeri kazandın. Biliyorum beni arkadaş olarak görüyorsun ama ben duygularıma engel olamıyorum."
"Cyno sen... Sen benim için de çok değerlisin. Seni kırmak istediğim en son şey fakat özür dilerim. Sana arkadaş gözünden başka bir sözle bakmadım hiç. Arkadaşlığımız bozulsun istemiyorum." Cyno başını yere çevirdi, gözleri dolmuştu. Tighnari'nin onu ağlarken görmesini istemiyordu. "Sorun değil. Kabul etmek zorunda değildin zaten."
Tighnari kötü hissetmeye başlamıştı. Cyno'nun normal bir hayata sahip olmadığını başından anlamıştı. Hayattan zevk almadığının dq farkındaydı. Fakat ona sahte bir aşkla yaklaşmak istemiyordu. İşler bu doğrultuda büyürse içinden çıkamazdı, tamamen mahvolurdu. Koltuktan kalktı. "Lavaboya gitmem gerekiyor." Cyno'ya bakmadan kurduğu cümleyi bitirir bitirmez hızlı adımlarla ayrıldı oturma odasından. Kendini lavaboya kitledi ve yere çöktü. Her şeyi batırmış olduğunu düşünüyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
