Son kişi de yanlarına geldi. Ellerini sıkıp iyi dileklerini dileyip gitti. Emre kendini zor tutuyordu. Abisine sarılıp ağlamak istiyordu. O sırada telefon çaldı. Abisi apar topar gitti. Yalnızdı artık. Koskoca mezarlıkta bi annesi bi o kaldı. Bacakları onu daha fazla taşıyamadı. Dizlerinin üstüne çöktü. İçindeki zehri boşaltmaya başladı. Ağladı, ağladı. Gök bile ağladı. Annesi ağladı, Emre ağladı. Son gücüne kadar ağladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ağlama||mentor kurgusu
Fanfiction"Ağlama," dedi abisi. Belki de son kez ağladı , Annesi için. (ship kitabı değildir.)
