"Emre sana diyorum yavrum!"
Emre daldığı düşüncelerden sıyrıldığında karşısında müdür yardımcısını gördü.
"Yan sınıftan bir çocuk ayrılmış, sizin sınıfta fazladan 2 kişi olduğu için birini oraya verdik ve o kişi de sensin. Hadi geç yeni sınıfına."
Emre hiç sorgulamadan çantasını alıp yan sınıfa geçti. Gözleriyle etrafı taradığında en arkada boş bir yer gördü ve hemen oraya ilerledi. Çantasını koyup sıra arkadaşının yüzüne baktığında şaşırdı ; bu kişi Hürkan'dı. İçinden "Belki iyi olabilir." diye geçirdi. Hürkan sıcak gülümsemesiyle selam verdi. Emre aynı şekilde (yapabildiği kadar tatlı) bir gülümsemeyle karşılık verdi.
---
Okul çıkışında Hürkan tüm cesaretini topladı, boğazını temizledi ve konuştu:
H:"Kütüphaneye gidip ders çalışmak ister misin?"
Emre böyle bir teklif beklemiyordu. Afallamıştı. Bir iki saniye duraksadıktan sonra cevapladı.
E:"Olabilir, severim kütüphaneleri."
Hürkan çok rahatlamıştı. Ters bir tepki alacağını zannetmişti. Ertesi gün buluşmak üzere anlaştılar.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ağlama||mentor kurgusu
Fanfiction"Ağlama," dedi abisi. Belki de son kez ağladı , Annesi için. (ship kitabı değildir.)
