Ik in Twilight 3

Cravings

Seth p.o.v.

Nadia kreeg haar herinneringen weer terug. Ik kon niet blijer zijn dan dat. Wat was er nou beter dan weer met Nadia zijn zoals we vroeger waren. Wat is er nou beter dan met haar samen lopen zoals vroeger. Ik ben alleen wel bang over hoe ze zou reageren op de geschiedenis die wij hebben terwijl ze daar niks meer van weet. Zou ze vinden dat wij haar eerder hadden moeten redden van Aro. We hadden haar eerder moeten redden, ze had er nooit moeten zijn, maar we wisten niet waar ze was.

Ik was ondertussen rond aan het rennen met Jacob naast me. Er waren de laatste tijd bijna geen vampiers langs gekomen behalve van Benjamin en Nahuel. Benjamin maakte Nadia toen wel heel bang. Misschien als ze haar herinneringen terug krijgt kunnen ze weer zulke goede vrienden worden. Dat zou ik leuk voor ze vinden.

Je maakt je te veel zorgen. zegt Jake.

Alsof jij je niet zorgen maakt over Renesmee. Je gedachten zijn altijd bij haar. kaats ik terug.

En jouw gedachten zijn altijd bij Nadia. Het komt wel goed. Carlisle denkt dat hij weet wat hij moet doen.

Dat is het probleem. reageer ik. Hij denkt alleen. Hij weet het niet zeker.

Jacob zucht. Hij snapt waarom ik bezorgd ben. Gaat Emily denk ik nog een keertje naar Carlisle. Ik denk dat ze beter vroeg kunnen gaan.

Daar heb je gelijk in. bedenk ik me ineens. Kom we gaan haar ophalen.

Ik dacht dat ik de Alpha was. grapt Jacob.

Ik lach ook en we rennen samen naar Emily's huis toe.

Nadia p.o.v.

Ik voel me al de hele dag een beetje raar. Ik wou het niet aan Carlisle vertellen maar Edward had het door en heeft het dus verteld. Carlisle heeft een heel onderzoek bij me gedaan waar hij uiteindelijk niks over zei. Dat was heel irritant. Ik lag ondertussen maar op de bank met mijn deken over mij heen. Emmet zat ook bij mij op de bank. Hij had mijn voeten op zijn schoot gelegd en de tv aangezet. Hierdoor werd ik nog een beetje vermaakt. Mijn voeten werden wel steeds kouder.

De deur ging open en ik hoorde stemmen. Emmet keek op en hij leek heel verward. Ik was gewoon te moe om mijn hoofd te draaien. Al snel voel ik een hand door mijn haar.

'Nadia, gaat alles goed?'

Ik knik.

'Carlisle heeft haar al onderzocht.' zegt Emmet. Dan kijkt hij achter Seth. Ik draai mijn hoofd en zie daar een man en een vrouw staan. De man leek best veel op Seth. Hij is heel erg lang, zwart haar, getinte huid en dezelfde tatoue als Seth. De vrouw heeft lang zwart haar en lijkt een beetje op Leah. Hetgene wat mijn aandacht krijgt zijn de drie lange littekens die over haar gezicht lopen. Ze lopen verder over haar arm naar haar hand.

Seth gaat bij mijn hoofd zitten en legt zijn hand op mijn wang.

'Dit zijn Sam en Emily. Ze zijn vrienden van me.' legt Seth uit.

Ik knik. Ik ben echt blij dat Seth er is want ik ben SUPER moe. Bij Seth kan ik altijd beter slapen.

'Ik haal Carlisle wel even voor jullie op.' zegt Seth. Hij loopt weg en ik bekijk de personen goed. Sam lijkt heel erg gespannen. Hij kijkt Emmet strak aan en reageert snel op geluiden. Emily lijkt ook gespannen maar is meer bezig met Sam relaxt te houden. Seth komt naar beneden gevolgt door Carlisle.

'Hoe kan ik jullie helpen?' vroeg Carlisle toen hij beneden stond.

Seth liep naar mij toe en ik stak mijn armen naar hem toe. Hij tilde me op en liep met mij mee naar boven.

Ik zag nog dat Carlisle gebaarde dat Sam en Emily ook naar boven gingen.

Seth liep onze kamer binnen en legde mij op bed. Ik keek hem afwachtend aan. Hij trok de deken die over mij heen lag weg en ook de deken op het bed. Daarna doet hij de tv aan en kruipt naast me in bed.

'Hoe voel je je?'

'Moe.' mompel ik.

Ik kruip tegen hem aan. Mijn hoofd op zijn borst een mijn hand op zijn hart. We liggen zo lekker en ik ruik zijn geur. Het doet rare dingen met mijn lichaam. Ik verschuif en leg mijn hoofd in zijn nek. De geur word sterker. Lekker sterker.

Seth p.o.v.

Ik trek Nadia dichter tegen mij aan en dan voel ik iets scherps in mijn nek. Dan voel ik pijn. Ik geef een gil en in hoor mensen rennen. Ik voel bloed uit mijn wond komen.

'Nadia.' mompel ik. De deur word ondertussen opengegooid. Iedereen kijkt mij verward aan. Ze ruiken mijn bloed maar zien geen gevaar. Dan beweegt Nadia. Ze gaat op mij zitten. Ik kijk naar haar gezicht. Haar haren zitten aan haar gezicht vast geplakt. Haar ogen zijn nog normaal maar rond haar hele mond is bloed. Ze kreunt en binnen een seconde zit ze weer tegen mijn nek aan geplakt. Ik kreun.

Emmet en Carlisle komen in actie. Emmet pakt Nadia vast en trekt haar van mij af terwijl ze tegen werkt. Carlisle duwt gelijk mijn hoofd voorzichtig opzij en begint het bloed op te deppen.

'Ik zei toch dat het hier gevaarlijk was.' hoor ik Sam sissen tegen Emily. Ik ga rechtop zitten en zie dat Sam naar mij staart terwijl Emily naar Nadia kijkt.

Nadia probeert nog steeds van Emmet te ontsnappen.

Ik druk Carlisle's doek tegen mijn nek en loop dan naar Nadia toe.

'Seth, ik denk niet dat dat handig is.' waarschuwt Carlisle me maar hij houd mij niet tegen.

'Ze is mijn imprint.' Ze zal me nooit pijn doen... Dat heeft ze al gedaan maar ik weet gewoon dat ik haar kan kalmeren.

Ik leg mijn hand tegen Nadia's bebloede wang aan en ze gromt naar me. Haar ogen focussen zich wel meer op mij wat goed is.

'St... schatje.' zeg ik tegen haar. Ze kalmeert. Haar ogen gaan dicht en ze duwt haar wang tegen mijn hand.

'Seth.' fluistert ze.

'Wat is er met haar aan de hand?' vroeg Emily.

Nadia's ogen openen en kijken naar Emily. Sam gaat gelijk voor haar staan. Nadia fronst en knikt dan.

'Ik wist het.' mompelt ze dan.

'Wat wist je.' vroeg ik.

Nadia knikt. 'Ik wist... weet... herinner me dat ik dacht dat Carlisle Emily kon helpen met haar littekens... Ik kende jullie al eerder.'

Tranen gingen over haar wangen lopen.

'Jullie kende me al eerder en hebben dat niet verteld...' Toen begon ze echt te huilen. Ik stak mijn armen naar haar toe. Verwachtend dat ze in mijn armen zou komen rennen. Ze duwt eerder Emmets armen weg en rent de kamer uit. Ik staar geschokt naar haar verdwijnende lichaam.

'Nadia,' fluister ik. Carlisle legt een hand op mijn schouder.

'Ze draait wel bij,' zegt hij.

Ik zucht. 'Ik had niet verwacht dat ze weg zou rennen.' mompel ik terwijl ik voel dat mijn hart in tweeën breekt.