Ruthless Men Series #2: (Brandon Roe Maxwell) ( COMPLETED )

Chapter 20

NAPAHAGULHOL ako pagkatapos kong marinig mula kay Brandon ang pag amin nya sa ginawa nya sakin ng gabing iyon.

Bakit nya ginawa sakin yun?

Bakit hindi nya inamin sakin dati?

He ditch me after what he did to me. My heart squeeze remembering that night.

Is he playing with me? 

How about Nanay Lucy and Luke are they knew about it?

Betrayal tore through me like a poisonous arrow burning my soul. Just by thinking about it.

" Walang hiya ka!"  Through gritted teeth I said as my tears streaming down my cheek.

" Bakit mo ginawa sakin ang bagay na yon. Anong kasalanan ko sayo!" I sob.  " Walang hiya ka!" I shouted at him. Halos hindi  na ako makahinga sa sobrang sakit na nararamdam ko ngayon.

" Coreen..." His voice is pleading, he tried to hold me. But I quickly step back away from him. Itinaas ko aking kamay upang pigilan sya.

I saw hurt in his eyes as I continued to step back. Galit at sakit ang nararamdam ko ngayon sa kanya.

" Pinag laruan mo lang ako. Alam mo na pala dati pa. Nageguilty ka lang kaya mo ako nilapitan. Tama ba?"  Puno ng hinanakit kong sabi.

" No--"

" Sinungaling! Pinlano mo ang lahat...lahat kinuha mo lang pala ang loob ko pati ng anak ko. Hindi pala totoo lahat ng pinakita mo sakin--" I sob loudly as I think about it. Parang may sumaksak sa puso ko.

" Paano mo nagawa sakin to...?  Bakit hindi mo inamin sakin una pa lang? Marami kang pagkakataon na sabihin sakin, peru hindi mo ginawa" puno ng hinanakit ang bawat pag sambit ko. Nanlilisik ang mata ko habang nakatingin sa kanya.

"Pinag laruan mo lang ako!" Galit kong sumbat sa kanya, sabay tulak ko sa dibdib n'ya.

" No. That's not true, please hear me out, Love." He pleaded but I shooked my head at him, I am very hurt.

" Maniwala ka matagal ko nang gustong sabihin sayo, Love. Please Love listen to me first."  Nagmamakaawa ang boses ni Brandon habang humahakbang palapit sakin.

" Huwag kang lumapit sakin!" Galit Kong sabi at mabilis na umatras, nilingon ko ang pinto halos takbuhin ko na ito. Ngunit mabilis na iniharang ni Brandon ang katawan n'ya.

Nagmamakaawa ang mga mata nitong tumingin sakin.  " Pakinggan mo muna ako Coreen please..." Hahawakan pa sana nito ang kamay ko, peru mabilis na umigkas ito at isang malakas na sampal ang pinadapo ko sa pisngi nya dahilan upang pumaling ang mukha nito.

" Hindi mo alam kung ano ang dinanas ko pagkatapos ng kahayupang ginawa mo sakin" sumbat ko sa kanya.  Bumalik sa alala ko ang kung paano hindi na ako matingnan sa mata ng mga magulang ko. Alam kung nagtatampo ang mga ito sakin.

Umigting ang panga ni Brandon pagkatapos ko syang sampalin.

" Nagalit sakin ang Nanay at Tatay ko. Binigo ko sila sa mga pangarap nila sakin. Ng dahil lang sa kahayupang ginawa mo " sigaw ko habang umiiyak. Panay kong pinapalis ang luha ko peru wala ring silbi. Patuloy lang ito sa pag agos.

" Patawarin mo ako Love" he said pained. Nagmamakaawa ang mata nitong tumingin sakin.

" Ang kapal ng mukha mong humingi ng tawad, pagkatapos mong ilihim sakin ang totoo." Galit kong sabi at tsaka nilampasan ko sya at tuloy-tuloy akong lumabas ng pinto ng private room n'ya.