saat gece yarısına vurmuştu, o gece, elleri hep bıçaklara dokunmuştu. elleri belki de keskin bir bıçaktı.
ellerini yukarı çıkmak için koyduğu merdivene yerleştirdi, yavaşça yukarı çıktı. babasının zamanında eline verip "öldür kendini." dediği ipi, yıllar sonra tekrardan eline almıştı.
ipi, arada bir boşluk bırakarak salıncağın asılı olduğu çivilere taktı. iyice bağladı kalın ipi. merdivenden indi, yanan mumun ışığı altında oturdu saatlerce.
gözlerinde yaşları ile telefonunu kontrol etti. yine aynı ekranda karşılaşmak onu şaşırtmamıştı. ekranı açtı, toplu mesajlarını ayarladığı uygulamaya girdi. bu zamana kadar, kendisi yüzünden kötü zamanlar geçirdiği insanlara son bir mesaj göndermek istedi. fakat yapmadı.
sakince ayağa kalktı, elindeki telefondan öylece bir şarkı açtı ve telefonu yere bıraktı. tekrardan, saatler önce indiği merdiveni çıktı.
elleriyle önce ipi tuttu,
nefessiz kalmaya hazırdı,
ipi boynuna taktı.
artık ölebilirdi.
ayağıyla sandalyeyi ittiğinde,
her şey bitmişti.
-reha.
