Feelings for my boss [completed]

Part 17

Hello, mijn vakantie is voorbij 😫😭. EN OMFG VOLGENDE WEEK WOENSDAG GA IK NAAR FREAKING 5SOS 😍😍😍😍 Hier is chappie 17 ☺️
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

✖️️️️️️️️️️️️️️️Pov Taylor✖️

Ik loop zuchtend met mijn koffer mijn nieuwe appartement binnen. De vlucht verliep vlekkeloos net zoals al het gedoe op het vliegveld. Ik heb een taxi naar mijn nieuwe appartement genomen. Ik gooi de deur achter me dicht en kom binnen in een gezellig ingericht appartement. Elke werknemer die naar Australië moest kreeg een volledig ingericht appartement. Ik loop naar de slaapkamer en gooi mijn koffer op bed. Ik open hem en begin met uitpakken.

Na een uurtje heb ik mijn koffers uitgepakt en weggezet. Ik laat me met een zucht op de bank ploffen en zet de tv aan. Ik kies een random zender uit en pak mijn mobiel. Ik zet de tv wel vaker aan, niet om ernaar te kijken, gewoon zodat er wat geluid en beeld is. Ik zet mijn mobiel aan en meteen loopt het ding vast. Als hij het, na wat gezucht en geïrriteerd gekreun van mij, het weer doet zie ik hoeveel gemiste oproepen en berichten ik heb. Ik kijk de berichten even vluchtig door. Allemaal van Zayn, over hoeveel hij me mist. De oproepen zijn ook allemaal van Zayn. Ik zucht, ik wil hem terugbellen maar dat doe ik later wel. Ik leg mijn mobiel naast me op de bank en staar doelloos naar de tv. Ik heb geen idee wat zich op het scherm afspeelt maar ik ben er niet bij met mijn gedachten. Ik zie ineens de beelden van het ongeluk weer voor me langs flitsen. Een ongeluk waardoor mijn hele leven is veranderd.

We kwamen terug van een bezoek aan opa en oma. Mijn ouders en ik meer niet, aangezien ik enigst kind ben. Alles verliep rustig, iedereen was vrolijk en ontspannen, precies zoals het hoorde te zijn. Totdat iemand ons tegemoet kwam rijden. Hij week uit naar onze kant van de weg en knalde met volle vaart tegen ons aan. Ik voelde een schok door me heen gaan en nog geen seconde daarna werd alles zwart. Ik heb maanden in coma gelegen. De klap was harder dan verwacht. Toen ik eindelijk weer wakker werd hebben de artsen me alles verteld. Ik geloofde ze niet totdat ze me foto's lieten zien. Foto's van de auto's, die van ons en de man die ons tegemoet kwam rijden. Onze auto was compleet verwoest, er was niks meer van over. Het ding lag in puin en stond in de fik. Ik kon het niet langer aanzien en sloeg de foto's uit mijn zicht. Toen besefte ik me dat ik niet alleen in de auto zat. Ik vroeg meteen hoe het met mijn ouders ging. De blik van de arts vertelde me genoeg, maar ik kon het niet geloven, totdat hij het zei. 'Ze zijn overleden' zei hij. Ze waren opslag dood toen we werden aangereden. Het ergste van allemaal vond ik nog wel dat de man die ons had aangereden compleet van de kaart was. Hij was dronken en daarbij was hij niet goed in zijn hoofd, letterlijk. Hij had een ziekte waardoor hij helemaal niet mocht auto rijden.

Toen ik werd ontslagen uit het ziekenhuis moest ik revalideren. Dat deed ik ook, maar elke keer dat ik de kans kreeg, vluchtte ik naar mijn kamer en huilde, ik huilde tot mijn tranen op waren. En dat elke dag lang. Tot ik er genoeg van kreeg. Ik wist dat mijn ouders wilden dat ik door zou gaan met mijn leven en niet zou blijven hangen. Tuurlijk ik mocht er wel eens aan denken, maar het mocht mijn leven niet leiden en beïnvloeden. Langzamerhand begon ik het te accepteren dat ze er niet meer waren, het was nou eenmaal zo. Ik had het er nog steeds moeilijk mee maar ik wist dat ik er niks aan kon veranderen. Ik werd sterker en groeide op. Ik werd volwassen en groeide tot wie ik nu ben. Toen dat alles gebeurde was ik 15 jaar. Het is alweer 7 jaar geleden.

Ik zucht diep en pak mijn iPad. Ik schud het hele gebeuren even van me af en ga het tijdverschil tussen London en hier opzoeken. Ik bekijk voor mijn gevoel 33 verschillende sites en allemaal zeggen ze iets anders. Ik leg hopeloos de iPad naast me neer en pak mijn telefoon. 'Fuck de tijdzones, ik bel gewoon' mompel ik en ik toets Zayn's nummer in. Het duurt even maar na een tijdje wordt er opgenomen.

Z: TAYLOR, EINDELIJK BEL JE, IK DACHT DAT JE WAS NEERGESTORT OFZO!!

Ik grinnik even en rol met mijn ogen, overbezorgde Zayn.