Feelings for my boss [completed]

Part 23

Heajj, daar ben ik eindelijk weer. Ik heb vakantie, dus meer updates. Enjoy
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

✖Pov Taylor✖️

Ik klik de zoveelste oproep van Zayn weg. Het is inmiddels een dag later en Zayn blijft me maar bellen en sms'en. Kan hij niet iemand anders leven verpesten? Mijn telefoon wordt uit mijn handen getrokken en op tafel gelegd. Luke pakt mijn handen, 'Wij gaan iets doen waardoor je aandacht weg van die telefoon gaat.' Ik trek mijn wenkbrauwen op, 'En wat is meneer van plan dan?' Ik zie dat hij nadenkt en hij is een tijdje stil. 'Eerlijk gezegd heb ik geen idee' mompelt hij en ik zie hoe hij schamend naar beneden kijkt. Ik grinnik zacht, maar ik val al snel stil als mijn telefoon weer afgaat. 'Neem op' zegt Luke vastbesloten. Ik knik langzaam en pak mijn telefoon. Ik klik op het groene knopje en houd de telefoon bij mijn oor.

'Zayn' mompel ik. 'Taylor goddank dat je opneemt, ik heb je zovaak proberen te bellen en ik moet je alles uitleggen, ik weet dat ik fout zat en kom alsjeblieft terug. Waar ben je?' ratelt Zayn aan één stuk door. Ik slik hoorbaar, 'Ik ben thuis' mompel ik onverstaanbaar. 'Wat?' ik hoor duidelijk dat Zayn verward is. 'Ik ben thuis' mompel ik nu wat harder. 'Maar... Hoe?' hoor ik hem mompelen. 'Ik heb gisteren het eerste vliegtuig terug genomen, ik was pissig' zucht ik. 'Maar, waarom? We hadden het toch uit kunnen praten' mompelt Zayn. Woede borrelt in me op, wat is er mis met hem? 'Uitpraten? Ben je gestoord ofzo?! Ik ben erachter gekomen dat jij mooi even het bed in bent gedoken met een ander terwijl ik in Australië zit! En dan nog via haar zelf ook!' ik begin langzaam aan te schreeuwen. Een lange tijd is het stil maar uiteindelijk verbreekt Zayn de stilte. 'Het spijt me' mompelt hij zacht. 'Ik had moeten weten dat je nooit bent veranderd' mompel ik en dan hang ik op.

'Waarom geloofde ik hem toen hij zei dat hij was veranderd?' mompel ik tegen niemand in het bijzonder. Ik voel een traan over mijn wang rollen en even later voel ik 2 armen om me heen. Ik nestel me tegen Luke's borst en meer tranen rollen over mijn wangen. 'Laat me niet alleen' snik ik zacht. Luke, die de hele tijd nog niks heeft gezegd veegt met zijn duimen mijn tranen weg, 'Nooit' fluistert hij. Ik kijk hem met betraande ogen aan en nestel me weer in zijn armen. Ik luister naar het rustige ritme van Luke's hart. Dat gecombineerd met Luke die met zijn hand zacht door mijn haar gaat laat me langzaam in slaap vallen.

~*~*

Ik word langzaam wakker en open mijn ogen. Ik kijk even om me heen en zie dan dat ik in mijn slaapkamer ben. Hoe kom ik hier? Ik sla de deken van me af en stap uit bed. De kou komt me tegemoet waardoor ik even ril. Ik loop naar de kast en trek er een trainingsbroek en trui uit. Ik doe de kleding die ik aan had uit en wissel het om voor de comfortabele kleding. Ik doe warme sokken aan en loop door naar de badkamer.

Als ik in de spiegel kijk schrik ik van mezelf. Mijn ogen zijn rood en opgezwollen en mijn make-up zit echt overal. Ik doe de kraan aan en was mijn gezicht. Als ik in de spiegel kijk zie ik dat alle make-up weg is en mijn ogen zijn al wat minder rood. Ik droog mijn gezicht en handen af en loop de badkamer weer uit. Ik loop langzaam naar de keuken om een glas water te pakken.

Als ik in de keuken ben zie ik Luke voor het fornuis staan. Ik kijk hem raar aan, 'Wat doe jij hier?' Hij haalt zijn schouders op, 'Je viel in slaap, tegen me aan. Toen heb ik je in bed gelegd en ben ik hier gebeleven tot je wakker werd' legt hij uit. Ik glimlach dankbaar naar hem. Hij glimlacht terug. Ik loop naar hem toe en kijk in de pan waar ik tomatensoep zie. 'Jij bent echt geweldig' mompel ik terwijl ik tegen hem aan leun. 'Weet ik' reageert hij grijnzend. Ik trek een wenkbrauw op, 'Eigendunk' grinnik ik. Hij grinnikt zacht en pakt twee kommen uit het kastje. Hij schenkt er soep in en geeft er één aan mij. We pakken een lepel en lopen naar de woonkamer. Ik ga in kleermakerszit op de bank zitten en pak de kom soep. Ik kijk op de klok en zie dat het inmiddels half 7 is. Overmorgen moet ik weer aan het werk, om eerlijk te zijn heb ik er zin in, gewoon even om mijn gedachten te verzetten.