Ep2: បង្ខំ
«ង៉ូង»
គ្រាន់តែចេញផុតពីកម្មវិធីភ្លាមជុងហ្គុកបានបើកឡានយ៉ាងលឿងដើម្បីឲ្យឆាប់ដល់ផ្ទះ។
«នែ៎ លោកបើកតិចៗមិនបានទេហេ៎....អា៎យ» ថេយ៉ុងស្រែកហើយយកដៃតោងនឹងបង្កាន់ដៃឡានជាប់ព្រោះខ្លាច នាយបើកលឿនដូចព្យុះចឹងមិនដឹងថាប្រញាប់ទៅណាទេ
«ការហើយនៅតែចិត្តមិនដាច់ពីសង្សារទៀតមែនទេ? គីម ថេយ៉ុង» នាយនិយាយមួយៗហើយសង្កត់សម្លេងយ៉ាងខ្លាំង។ នាយស្រវឹងហើយទើបបែបនេះ ព្រោះពេលផឹកជាមួយមិត្តនាយលើកអ៊កៗដូចមនុស្សប្រមឹកចឹង
«ខ្ញុំប្រាប់លោកហើយខ្ញុំស្រឡាញ់គេមិនមែនលោកទេ....អា៎យ» ថេយ៉ុងស្រែកសារជាថ្មីព្រោះជុងហ្គុកបើកឡានកាន់តែលឿនលើសដើរ
«តែអូនការជាមួយបងត្រូវស្រឡាញ់បងមិនមែនជាវាទេ» ជុងហ្គុកនៅពេលនេះគឺគេខុសពីជុងហ្គុកកាលដែលថេយ៍ជួបម្សិលមិញ។ កាលម្សិលមិញគួរឲ្យអាណិតស្រឡាញ់ណាស់ តែពេលនេះដូចបិសាច
«លោកគ្មានសិទ្ធហៅ លីយ៉ុង វាទេ» ថេយ៍ក៏ក្តៅឆាវភ្លាមៗនៅពេលដែលមានមនុស្សហៅមនុស្សដែលខ្លួនស្រឡាញ់វា
«ស្រឡាញ់វាណាស់ហេ៎? បាន.....»
ង៉ូង
មិនដល់ 5 នាទីផងឡានសារីទំនើបមួយបានឈប់នៅមុខផ្ទះថ្មីស្រឡាងមួយ។ ទាំងផ្ទះទាំងឡានវាសុីគ្នាណាស់។ ជុងហ្គុកចុះពីលើឡានហើយចាប់ទាញថេយ៉ុងឡើងទៅបន្ទប់យ៉ាងលឿន។ នាយខឹងណាស់ ខឹងត្រង់រៀបការជាមួយនាយតែបែរជាស្រឡាញ់សង្សារទៅវិញ
#បន្ទប់
«អ៊ួយ.....នែ៎ លែងភ្លាម....ឈឺលែង» ថេយ៉ុងវៃផងស្រែកផងឲ្យនាយលែងខ្លួនតែជុងហ្គុកគិតតែពីអូសៗរបស់មកដល់ពូក។
ប្រ៊ូស.....
«អួយ......អាឆ្គួត ឈឺណា» ជុងហ្គុកចាប់លើកថេយ៉ុងហើយបីរាងតូចបោះទៅលើពូកមួយទំហឹង។ នាយដើរមករកថេយ៉ុងដោយដោះអាវរបស់ខ្លួនយ៉ាងលឿនបំផុតតាមដែលនាយអាចធ្វើបាន
«លោ....លោកចង់ធ្វើអ្វី?» ថេយ៉ុងសួរទៅនាយទាំងភ័យព្រោះគេមិនដែលឲ្យអ្នកណាប៉ះខ្លួនរបស់គេងាយៗទេសូម្បីតែលីយ៉ុង
«បើបងបានខ្លួនអូន តើវានៅស្រឡាញ់អូនទៀតទេ» ជុងហ្គុកវាមកទ្រាបលើថេយ៉ុងភ្លាមៗ
ផាច់...ផាច់
«ទោះលោកបានខ្លួនខ្ញុំក៏លោកគ្មានថ្ងៃបានបេះដូងខ្ញុំដែរ....ខ្ញុំនៅតែស្រឡាញ់លីទោះបីជាខ្ញុំការជាមួយលោកក៏ដោយ» ថេយ៉ុងនិយាយទាំងខឹងព្រមទាំងទះជុងហ្គុកពីរដៃទៀតផង
«ល្អ....កំពុងតែចង់ដឹងស្រាប់ផង....អ្ហឹមម» មិននិយាយយូរជុងហ្គុកក៏ចាប់បឺតជញ្ជាក់មាត់របស់ថេយ៉ុងយ៉ាងខ្លាំងហើយក៏ឆ្លៀតស៊កអណ្តាតចូលតែត្រូវថេយ៍ខាំមាត់របស់នាយ។ ទោះបីជាមាត់មានឈាមរឹមៗក៏ជុងហ្គុកនៅតែបន្តថើបថេយ៉ុងរបស់ដល់បានស៊កអណ្តាតយ៉ាងរស់រវើកចូលក្នុងមាត់របស់ថេយ៍ប្រលែងគ្នា
«អ្ហឹម....អ្ហឹម....ល៎.....លែង» ថេយ៉ុងគក់ខ្នងរបស់នាយហើយខ្ញៅយ៉ាងខ្លាំងតែនាយបែបជាមិនឈឺអ្វីសោះ។ ជុងហ្គុកបន្តថើបរហូតដល់ថេយ៉ុងទន់ដៃជើងរើលែងរួច។ ជាឪកាសល្អជុងហ្គុកក៏ចាប់សម្រាតខោអាវរបស់ថេយ៉ុងនឹងខោអាវរបស់ខ្លួនចេញពីរាងកាយ នៅពេលនេះខ្លួនរបស់គេទាំងពីរគឺអាក្រាតកាយទាំងពីរ
«អ្ហឹម....អ្ហឺស» ជុងហ្គុកដកមាត់ចេញពីមាត់របស់ថេយ៉ុងហើយមកបឺតជញ្ជាក់ក.របស់ថេយ៍ម្តង។ គេខាំយកៗរហូតដល់មានស្នាមជាដុំៗជាច្រើនពាសពេញក.របស់ថេយ៍។ ថេយ៉ុងវិញគេក៏គេងសម្រក់ទឹកភ្នែកស្តាយខ្លួនដែលត្រូវមនុស្សប្រុសដែលខ្លួនមិនស្រឡាញ់យកទៅបាត់។ គេខំស្រែកអង្វរដែលតែរាងក្រាស់មិនខ្វល់នោះទេពោលគឺគិតតែពីធ្វើការងាររបស់ខ្លួន។ បន្ទាប់ពីខាំក.របស់រាងតូចរួចជុងហ្គុកក៏អួសមកដល់ដើមទ្រូងពើងៗហើយខាំជញ្ជាក់សារជាថ្មី។ មាត់ក៏តែមមារញឹកជាមួយដើមទ្រូងរបស់ថេយ៉ុង ដៃនៅមិនស្ងៀមក៏យកទៅសាប់កូនប្រុសរបស់រាងតូចរហូតដល់មានទឹករំអិលចេញមក
«អ្ហាស់.....ហ្ហឹក....ឈប់ទៅ» ថេយ៉ុងថ្ងូរយំអង្វរនាយសារជាថ្មីតែនៅតែមិនបានផល។ជុងហ្គុកយកទឹករំអិលនោះទៅលាបលើច្រកតូចចង្អៀតហើយ សាប់ដំបងសាច់របស់ខ្លួនដែលកំពុងបែកសសៃនោះរហូតដល់រឹង មុននឹងរៀបស៊តចូល
«ទ្រាំណាប្រពន្ធសម្លាញ់ឈឺតែបន្តិចទេ....អ្ហាស់ៗ.....តឹងណាស់» និយាយមិនទាន់ចប់ស្រួលបួលផងជុងហ្គុកក៏ស៊តចូលបាត់ទៅហើយ រកតែថេយ៉ុងនិយាយអ្វីក៏មិនបានដែរ
«អ្ហាស់....ឈឺ....ហ្ហឹកៗ....អត់ទេ» ថេយ៉ុងយំទាំងក្តីឈឺចាប់ក្រៃលែងគេនៅពេលនេះប្រៀបដូចជាត្រូវជុងហ្គុកយកកាំបិតមកពុះខ្លួនគេជាពីរចឹង
ផ្លាប់ៗ....ផ្លាប់
មិនត្រឹមតែមិនថ្នមទេជុងហ្គុកក៏អុកបញ្ចូលរហូតដល់កប់ដល់ទីទើបចាប់ផ្តើមរំកិលចង្កេះតិចៗទាំងពិបាកក្នុងខ្លួន នៅពេលនេះគេចង់តែធ្វើវាឲ្យស្រួលខ្លួនទេព្រោះទ្រាំមិនបាន។ ថេយ៉ុងវិញអួលឡើងចង់សន្លប់នៅនឹងកន្លែងហើយតែគេបានត្រឹមតែយំសម្រក់ទឹកភ្នែកប៉ុណ្ណោះ។ ដៃរបស់ថេយ៉ុងលើកអោបក.របស់រាងក្រាស់ជាប់។
«អ្ហាស់....លោក....ដកចេញសិនទៅ....ហ្ហឹកៗ» រាងតូចយំទាំងក្តីឈឺចាប់ដោយសារតែការដោលបំបុករបស់រាងក្រាស់មិញនេះ
«ទេ....អ្ហើសៗ....បងកម្រើកហើយ....អ្ហាស់....តឹងណាស់» ជុងហ្គុកកម្រើកចង្កេះដោលចូលយឺតៗតែកប់ជ្រៅ វាអួលជាងពេលកម្រើកខ្លាំងទៅទៀត
«អ្ហាស់ៗៗ....ហ្ហឹក» ថេយ៉ុងស្រៀវយ៉ាងខ្លាំងដោយសារតែនាយមិនព្រមកម្រើកខ្លាំងតាមគេចង់បានតែបែរជាដោលយឺតៗទៅវិញ
«អ្ហាស់ៗ....ស្រួលណាស់ប្រពន្ធសម្លាញ់....អ្ហើយ..អ្ហាស់» ផ្លាប់....ក្រោយពីបញ្ឈប់នៃការដោលសម្រុកយឺតៗជុងហ្គុកក៏លេងខ្លាំងៗទៅ។ សម្លេងសាច់ប៉ះសាច់ឮសូរតែផ្លាប់ៗ នឹងសម្លេងថ្ងូរយ៉ាងរណ្តំ។ នៅក្នុងផ្ទះរបស់ពួកគេមិនទាន់មានអ្នកបម្រើទេព្រោះម៉ាក់ប៉ាគេឲ្យពេលមួយយប់ដើម្បីផ្សំដំណេក។
«អ្ហាស់ៗ....លឿនជាងនេះបានទេ?» អើយ នេះស្អីឲ្យប្រាកដម្តងយឺតម្តងលឿនអ្នកណាតាមទាន់ទៅ។ តែបើចង់លឿនឲ្យលឿន
ផ្លាប់ៗ...ផ្លាប់
«អ្ហាស់ៗ/ អ្ហើស» ពួកគេថ្ងូរដំណាលគ្នាក្រោយពេលដែលជុងហ្គុកអុកបំបុកមួយកម្លាំងដល់ទីភ្លាមៗ។ ជុងហ្គុកសង្ខំបញ្ជូនទឹកសំណើមរបស់ពួកគេចូលក្នុងខ្លួនថេយ៉ុងទើបដកវាចេញថ្នមៗ។
«ស្រួលទេ ប្រពន្ធបង....សឺត» ជុងហ្គុកគេទម្លាក់ខ្លួនចុះហើយអោបថេយ៉ុងជាប់
«ហ្ហឹក....លោកគិតថាខ្ញុំស្រឡាញ់លោកហេ៎?»
«សាកមួយទឹកទៀតទេឲ្យដឹងថាស្រឡាញ់ឬអត់?» គេនិយាយរួចក៏ប្រែខ្លួនថេយ៉ុងឲ្យដេកផ្កាប់មុខមុននឹង....
ផ្លាប់ៗ....ផ្លាប់
ថេយ៉ុងមិនទាន់និយាយអ្វីផងរបស់រឹងរស់រវើកបានលូនដោតចូលក្នុងខ្លួនរបស់គេយ៉ាងលឿន។ ដៃរាងតូចចាប់ខ្ញៅពូកសឹងតែរហែកទៅហើយ ចំណែកអ្នកនៅខាងលើគិតតែពីសម្រុកយកៗមិនឈប់ចង្កេះសោះ
«អ្ហាស់ៗ.....តិចៗ...ហ្ហឹក....មនុស្សឆ្គួតតិចៗ»ថេយ៍ស្រែកយំទាំងក្តីឈឺចាប់បានរំលោភគេហើយនៅមិនចេះថ្នមទៅបើស្អែកគេដើរមិនរួចគិតយ៉ាងម៉េច?
«អ្ហាស់....ទេ....អ្ហាស់ៗៗ» ជុងហ្គុកសម្រុកយកៗព្រោះតែប្រមូលបានកម្លាំងមិញនេះ វាច្រើនគួរសមដែរ
«អ្ហាស់....ហ្ហឹក»
ផ្លាប់ៗ....ផាច់
«ថ្ងូរហៅឈ្មោះរបស់បង...អ្ហើស» ជុងហ្គុកទះគូ*សខ្ចីមួយដៃហើយប្រាប់ថេយ៉ុងឲ្យហៅឈ្មោះរបស់គេ
«ទេ....អា៎ក...អ្ហាស់» មិនទាន់និយាយអស់ផងគេក៏ប្រើកម្លាំងកាន់តែខ្លាំងៗទៅធ្វើឲ្យថេយ៉ុងអួលបាស់ដៃបាស់ជើងចំហមាត់ធ្លុង
«បាន....អ្ហាស់....ផ្លាប់ៗ» ជុងហ្គុកលើកជើងរបស់ថេយ៍ពាក់នឹងចង្កេះខ្លួនហើយដោលបំបុកខ្លាំងកប់។ អ្នកនៅខាងក្រោមមាត់ថ្ងូរមិនបាត់
«អ្ហាស់ៗ....ជុងហ្គុក....តិចៗ» ក្រោយពីឮសម្តីរបស់ថេយ៍ថ្ងូរហៅឈ្មោះរបស់គេរួចគេក៏បន្ថយការដោលសម្រុកពីលឿនទៅយឺតៗវិញ
«អ្ហាស់ៗ»
ជុងហ្គុកបន្តរហូតដល់ថេយ៉ុងសន្លប់ស្តូកស្តឹងមិនដឹងខ្យល់អី។ នាយមិនបានសម្អាតខ្លួនទេព្រោះនាយអស់កម្លាំងដែល។ ក្រោយបញ្ចប់រួចជុងហ្គុកទាញថេយ៉ុងមកអោបជាប់នឹងប្រាណហើយប្រាស់ខ្លួនលង់លក់នាពេលនោះបាត់ទៅ។
_To be continues
រីករាយក្នុងការអាន
Xennasey
YOU ARE READING
🔞 តួនាទី 🔞 Role (END)
Actionពីមុនពួកយើងជាសត្រូវបេះដូងនឹងគ្នាតែពេលនេះពួកយើងជាបងប្អូនថ្លៃនឹងគ្នា។ JK TOP TAEHYUNG BTT រីករាយក្នុងការអាន Created by: Xennasey
