🔞 តួនាទី 🔞 Role (END)

Ep5: ចន ជុងហ្វូក

Ep5: ចន ជុងហ្វូក

«លោក.....លោកជាអ្នកណា» សម្លេងប្រហើរៗរបស់ចនជុងហ្វូកបានបន្លឺឡើងធ្វើឲ្យលីយ៉ុងងាយទៅមើលយ៉ាងលឿន។ កាលដែលនាយមិនព្រមពាក់អាវព្រោះគិតថារាងតូចមិនងើបទេតែមានឯណា បើកភ្នែកពិនពងមាន់។
«អា៎....បើឯងភ្ញាក់ហើយក៏ល្អដែលឆាប់ទៅផ្ទះទៅ ព្រោះវាមិនល្អទេដែលឯងមកដេកជាមួយមនុស្សមិនស្គាល់សូម្បីតែឈ្មោះនោះ» លីយ៉ុង ឃើញហើយក៏ទាញអាវនៅជិតនោះមកពាក់បណ្តោះអាសន្នសិនព្រោះបើរាងតូចឃើញគេខ្លួនទទេរគិតវែងឆ្ងាយទៀតឥឡូវហើយ
«នេះលោកចាប់ជំរិតខ្ញុំមែនទេ?» ជុងហ្វូកនិយាយទាំងដែលខ្លួនទ្រេតៗគឺស្រវឹងមិនទាន់ស្វាងទេនៅបើកភ្នែកព្រិមៗនៅឡើយ
«ឯងគិតស្អីហា៎? យើងប្រាប់ឲ្យឆាប់ទៅផ្ទះទៅ» គេសឹងតែចង់ផ្ទុះចេញទៅក្រៅឥឡូវហើយ លីយ៉ុងមើលទៅជុងហ្វូកក្មេងណាស់ទើបមិនហ៊ានធ្វើអ្វីហើយណាមួយចិត្តរបស់គេមិនទាន់ភ្លេចថេយ៉ុងទេ ថេយ៉ុងគឺនៅតែសំខាន់
«លោកអ្នកយកខ្ញុំមកចឹងហើយត្រូវយកខ្ញុំទៅវិញ» ឲ្យទៅយ៉ាងម៉េចបើមនុស្សស្រវឹងខួបចឹងហ៎ ហើយណាមួយមិនដឹងថាខ្លួនឯងនៅទីណាទៀត
«អ្ហាស់....» ពេលនេះគេសឹងតែទ្រាំមិនបានទៅហើយចង់បានរាងតូចណាស់តែមនុស្សមិនស្គាល់គ្នាឲ្យធ្វើយ៉ាងទៅឬចាត់ការទាំងបែបនេះ?
«លោកកើតអីម៉េចបានជាដោះអាវ អា៎យ...លែង» បំរុងនឹងសួរឲ្យអស់ហើយតែលីយ៉ុងក៏មកទ្រាបពីលើរាងតូចហើយ ថែមទាំងចាប់ដៃរបស់ជុងហ្វូកទាំងសងខាងទៅខាងលើ
«សុំទោស តែខ្ញុំទ្រាំមិនបានទេ....អ្ហឹម» នាយមិនអាចគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍របស់ខ្លួនឯងបានទេពេលនេះ ទើបបង្ខំចិត្តធ្វើរឿងនេះជាមួយមនុស្សមិនស្គាល់គ្នា
«អ្ហឹម...លែង» ជុងហ្វូកខំរើសយ៉ាងណាក៏មិនអាចរួចចេញពីលីយ៉ុងបានដែលនាយបានចាក់ការសម្លៀកបំពាក់របស់រាងតូចអស់ រួចទាញកន្សែងចេញពីខ្លួន។ នាទីបន្ទាប់រាងកាយរបស់គេទាំងពីរគឺអាក្រាតលីយ៉ុងបានចាប់ញែកជើងរបស់ជុងហ្វូកហើយស៊តភាពបុរសរបស់នាយចូលភ្លាមៗ។ វាជាលើកទីមួយរបស់ជុងហ្វូកហើយប៉ះលីយ៉ុងមិនថ្នមទៅ វាឈឺណាស់សឹងតែស្លាប់ហើយ
«អ្ហាស់ៗ....ឈឺ» ទឹកភ្នែកបានហូរចេញពីភ្នែកមូលក្រឡង់របស់រាងតូចហូរកាត់ផ្ទៃថ្ពាល់រលោងយ៉ាងច្រើន
«អ្ហឹម....អ្ហា៎ មិនអីទេទ្រាំបន្តិចទៅ....ផ្លាប់» បើឈប់តាមការឈឺរបស់ជុងហ្វូកនាយប្រហែលជាមិនរស់ទេមិនដឹងថាថ្នាំនេះខ្លាំងប៉ុណ្ណាទេបានជាគ្របគ្រងខ្លូនឯងមិនបានបែបនេះ
«អ្ហា៎ស....ហ្ហឹក» មនុស្សដែលត្រូវគេបំពានបានត្រឹមតែគេងបង្ហូរទឹកភ្នែកទាំងឈឺចាប់ គេមិនស្មានទេថារឿងទៅជាបែបនេះ។ ជុងហ្វូកដឹងខ្លួនវិញនៅពេលមានរបស់រឹងចូលក្នុងខ្លួនរបស់គេ
«អ្ហា៎សៗ»
អស់ពីមួយទឹកចូលមួយទឹក លីយ៉ុងធ្វើរហូតដល់ខ្លួនលាបពីថ្នាំនោះ។ ល្មមតែថ្នាំលាបវាជិតទាបភ្លឺហើយថែមទាំងជុងហ្វូកសន្លប់ស្តូកស្តឹងទៀត។
#ព្រឹកឡើង
វេលានេះមនុស្សគ្រប់គ្នាកំពុងតែមមាញឹករឿងការងារតែខុសអីពីពីរនេះវិញកំពុងតែគេងដណ្តប់ភួយជិតឈឹងមិនឲ្យឃើញសូម្បីតែជើង។
«ហ្ហឹម....» រាងតូចងើបមកមុនហើយញីភ្នែកសម្លឹងទៅមើលព្រះអាទិត្យដែលកំពុងចែងចាំង
«អា៎យ.....អាឆ្គួត» ពេលស្រវឹងស្លូតតែពេលអត់ស្រវឹងគឺកាច។ ជុងហ្វូកសម្លឹងមើលខោអាវរបស់ខ្លួនតែវាមិននៅលើខ្លួនរបស់គេទេបែរជាឃើញមនុស្សម្នាក់គេងនៅជិតនោះ
«វាស្អីនឹងហ៎ា មនុស្សកំពុងងងុយ»
«ហ្ហឹក....ឌឹប» មួយជើងរបស់រាងតូចលីយ៉ុងក៏ធ្លាក់ពីលើគ្រែ
«អួយ ឈឺណា៎ មនុស្សមិនមែនសត្វ»
«លោករំលោភខ្ញុំ....ហ្ហឹក មនុស្សចង្រៃសងខ្លួនរបស់ខ្ញុំវិញ»
«ក៏បានៗ ឈប់យំទៅហើយនិយាយគ្នាឲ្យច្បាស់សិនមក។»
លីយ៉ុងយកជុងហ្វូកចូលក្នុងបន្ទប់ទឹកហើយងូតទឹកទាំងពីរនាក់បន្ទាប់មកពួកគេចេញមកវិញហើយអង្គុយទល់មុខគ្នាដើម្បីនិយាយគ្នា។
«ពួកយើងសាកទាក់ទងគ្នាទៅ» សុខៗស្រាប់តែលីយ៉ុងនិយាយឡើងហើយថែទាំងសុំជុងហ្វូកទាក់ទងគ្នាទៀតផង
«លោកគិតច្បាស់ហើយ?»
«សាកទាក់ទងគ្នាឯងយល់ទេ?»
«ចឹងក៏បានដែរ»
«ឯងឈ្មោះអី?» ទើបតែជួបគ្នាឈ្មោះក៏មិនទាន់ស្គាល់ផង
«ជុងហ្វូក....ចុះលោក»
«លីយ៉ុង ហៅលីក៏បាន យ៉ុងក៏បានដែល....នេះលេខទូរស័ព្ទរបស់ខ្ញុំឯងយកទៅស្រួលទាក់ទងគ្នា ចាំយើងជូនទៅផ្ទះ»
«ហ្ហឹម»
គេមិនប្រកែកទេបើសិនជាទាក់ទងគ្នាធម្មតាតែគេប្រាកដជាសប្បាយចិត្តប្រសិនបើលីយ៉ុងច្បាស់លាស់ជាមួយគេ។ លីយ៉ុងបានជូនជុងហ្វូកទៅផ្ទះហើយក៏បើកឡានមកខនដូរវិញ។ យប់មិញនេះនាយខុសខ្លាំងណាស់ខុសជាមួយថេយ៉ុងផង ខុសជាមួយជុងហ្វូកផង បើថ្ងៃណាមួុយថេយ៉ុងត្រឡប់មករកគេវិញតើជុងហ្វូកនឹងទៅដល់ទីណា។ បើសិនជាវាមានពេលនោះមែនប្រាកដណាស់ថាគេនឹងរើសយកថេយ៉ុងមិនមែនជាជុងហ្វូកទេ បើដូច្នេះមែនតើគេសុំទាក់ទងជាមួយរាងតូចធ្វើអ្វី? ឬយកជុងហ្វូកមកគ្រាន់តែជាតួជំនួស?
#ត្រឡប់មកមើលគូនៅប៉ារីសវិញ
«ថេយ៍ អូនសម្លាញ់ងើបឡើង» ថ្មាលនេះម៉ោងជិតថ្ងៃត្រង់ហើយតែថេយ៉ុងគេមិនទាន់ងើបទេ ចំណែកជុងហ្គុកវិញគេក៏ងើបមុនហើយទៅរកអាហារមកដើម្បីញុំា
«នែ៎ លោកឈប់រំខានទៅបានទេធុញណាស់» សម្តីរបស់ថេយ៉ុងពេលខ្លះក៏អាចធ្វើឲ្យជុងហ្គុកអន់ចចិត្តដែលដូចពេលនេះចឹង តែនាយនៅតែទ្រាំ
«អូខេ ឈប់ក៏បានដែលតែអូនងើបសិនមក»
«រំខាន» ថេយ៉ុងងើយហើយដើរចូលក្នុងបន្ទប់ទឹកបាត់។ ចំណែកជុងហ្គុកវិញគេនៅតែញញឹមដដែរទោះបីជានៅកាលៈទេសៈបែបណាក៏ដោយ។
20នាទីក្រោយមកថេយ៍ក៏ចេញមកវិញ គេសម្លក់មុខរបស់ជុងហ្គុកថ្លែមើលទៅដូចជាគុំនឹងនាយណាស់។
«អូនមានអីមែនទេ?»
«យើងស្គាល់គ្នាបានប៉ុន្មានខែ?»
«យើងទើបតែស្គាល់គ្នាបាន 1ខែ ទេ អូនកើតអីបានជាសួរបែបនេះ? យើងមកប៉ារីស 5 ថ្ងៃហើយនៅ 2 ថ្ងៃទៀតអូនទៅណាទេ»
«ទេ» រាងតូចឆ្លើយតែមួយម៉ាត់ហើយមកអង្គុយនៅកន្លែងញុំាបាយ
«បើចឹងយកទៅវិញទៅ»
«ទៅក៏ទៅ»
រយៈពេលមួយខែវាពិតជាដើរលឿនណាស់។ មួយនេះវាពិតជាមានក្តីសុខណាស់សម្រាប់ថេយ៉ុងព្រោះនាយតែងតែយកចិត្តទុកដាក់លើថេយ៉ុង គ្រាន់តែរៀងល្មោភបន្តិចតែប៉ុណ្ណឹងបើរឿងផ្សេងទៀត perfect ហើយឲ្យ 10/10។ រាងក្រាស់កាន់តែស្រឡាញ់រាងតូច ចំណែកថេយ៉ុងវិញគេសឹងតែភ្លេចលីយ៉ុងបាត់ហើយ ព្រោះនៅជាមួយជុងហ្គុកយូរៗទៅក៏ចាប់អារម្មណ៍នាយដែលគ្រាន់តែចង់ធ្វើចរិតមេមាន់។ អ្នកណាទៅឆ្គួតមិនស្រឡាញ់ប្តីនោះបើសង្ហារ 10/10 មានក៏មាន ចិត្តល្អក៏ចិត្តល្អ និយាយទៅបើឲ្យអង្គុយរៀបរាប់វាមិនអស់ទេ។
#1ខែទៀតក៏កន្លងផុតទៅ
វាលឿនណាស់បិទភ្នែកមួយភ្លេចក៏កន្លងមួយខែទៅហើយ។ ថេយ៉ុងវិញគេក៏ស្រឡាញ់ជុងហ្គុកខ្លាំងជាងមុនទៀតតែមិនប្រាប់សារីខ្លួនគេទេ។ រាងតូចផ្លាស់ប្តូរសព្វនាមខ្លួនឯងជាមួយជុងហ្គុកដោយសារតែនាយសុំ។
តុក.តុក
ជុងហ្គុកគេមកធ្វើការដូចដើម ហើយថេយ៉ុងក៏នៅផ្ទះជាមួយអ្នកបម្រើពេលខ្លះគេក៏មកលេងជុងហ្គុកដែរ។ សម្លេងអ្នកគោះទ្វារនៅខាងក្រៅបានបន្លឺឡើងនៅបន្ទប់របស់ជុងហ្គុក
«ចូលមក»
«សួស្តីលោកប្រធាន» អេរ៉ា អ្នកលេខារបស់ជុងហ្គុកគេចាប់អារម្មណ៍ជុងហ្គុកតាំងពីគ្មានថេយ៉ុងម្លេះ។ ចំណែកជុងហ្គុកវិញគេចាត់ទុកនាងត្រឹមប្អូនស្រីប៉ុណ្ណោះ
«អេរ៉ា មានអីមែនទេ?»
«គឺខ្ញុំយកឯកសារឲ្យលោកប្រធានសុីញ៉េ» នាងខិតខំស្លៀកពាក់ឲ្យសុីវីល័យតែជុងហ្គុកនៅតែមិនយកភ្នែកមើលដដែរ
«ទុកត្រង់នេះហើយ ចាំខ្ញុំមើលឲ្យ» នាយពិតជារវល់ណាព្រោះតែថេយ៉ុងឧស្សាហ៍ខឹងទើបទុកការងារចោលហើយទៅលួងថេយ៉ុងរហូត
«អឺ លោកប្រធានត្រូវការឲ្យខ្ញុំច្របាច់ដៃជើងឲ្យទេ?»
«មិនបាច់ទេ អរគុណ» នាយបដិសេធតែនាងនៅតែចូលមកច្របាច់ដៃជើងឲ្យគេ
«មិនអីទេលោកប្រធានខ្ញុំពេញចិត្តតើ»
«ខ្ញុំថានាងទៅធ្វើការវិញទៅ»
«ខ្ញុំធ្វើរួចហើយនៅឲ្យស្ងៀមទៅណាលោកប្រធាន» នាងចាប់ផ្តើមច្របាច់ស្មាឲ្យជុងហ្គុកតិចៗ
ក្រាក
«នែ៎ នាំគ្នាធ្វើស្អី?»

_To be continues
រីករាយក្នុងការអាន
Xennasey