Twenty ❝ Dünkü çok sayıda karşılaşmalar ve vedalar bugün için vardı.❞
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❜Ga Young
19 Ekim 2020
Asla tahmin edemediğimiz olaylar, asla tahmin edemediğimiz durumlar şiddetli bir dolu misali ansızın çıkardı önümüze. Fikir bile beyan edemediğimiz, korktukça peşimizden gelen yağan her bir damlacığın cama vuruşu gibi çarpardı zihnimize.
Tıp...
Tıp...
Tıp...
Kafamızdaki yoğun gürültünün bizzat farkına varmışçasına göğün yedi kat yüksekliğinden yağan damlaları penceremize iliştirerek zihnimizle kıyasıya mücadele etmeye çalışırdı.
Seslerin içindeki çırpınışlarımızı başka bir sesle örtüp biraz soluklanmamız için sürüce güzellikler sererdi önümüze.
Biz camların önündeki o görüntünün keyfini çıkarmak yerine elimize aldığımız bezle hızlıca temizlemeye başlardık.
Niçin?
Kaybetmekten korktuğumuz saydamlığımız için mi, kurursa dışarıda var olan güzelliği bulanık göreceğimiz için mi?
Sildikçe siler gelecek yağmurları düşünmeden her bir kalıntısını temizlemek için kafayı yerdik.
Ben de şu vakit öyleydim.
Karşımda duran arkadaşımın sözleri bir dolu misali zihnime vururken elime geçirdiğim ilk eşyayla orayı kanatana kadar kazımak istiyordum. Her şey olduğundan daha karartılı, herkes olduğundan daha bulanık gelmeye başlamıştı. Yarı uyanık zihnimin bir kısmı yanımdan geçen her bir insanın sözcüklerini kavramaya çalışıyor, bir kısmıysa göğün altında süzüle süzüle giden kuşların ötüşlerini dinliyordu.
Görüntüler, cisimler, suretler, silüetler bulanıktı. Kuşların sesi hayata bağlanmaya çalışan tutsak benin bir gün özgürlüğünü bulabilme umudunu haykırmıyordu bu sefer, göğün derinliğinden alınmış altın bir kafese koyulmuş gibiydi.
Boğuktu.
Boğuk boğuk geliyordu.
İçimden anlamlandıramadığım bir şey çıkıyordu sanki.
İşte şimdi her şey netleşmeye başlıyordu.
Yağmurun oluşturduğu camdaki sisi, zihnim kendi elleriyle silip içimdekilerin daha net bir şekilde görünmesine sebep oluyordu.
