Nine "Birden aklımın en köşesine yerleştin. Bilmiyorsun, seni kendimden uzaklaştıracak gücüm yoktu."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
3 Ekim 2020
❜Ga Young
16.04
Zihin üç farklı kuralla hükmederdi insanlara:
Düşündür,
Çıldırt,
Ve öldür,
Zehirli mızraklarını düşünce kalıplarının arasına sızarken yüzündeki mutluluk dolu gülümseyişi söndüren tek varlığın kendisi olduğunu bilerek planlarını hayata geçirir. Sen ayaklarını çimlerin arasına gizleyip gökyüzünün sonsuz maviliğine kapılırken o belki bir buluttan, belki bir insanın anlık ifadesinden, belki bir çocuğun ağlayışından sömürdüğü duyguları zihnin en dip anılarına yollayarak korkunun en biçimsiz hâlini inşa eder.
Ellerin bağlanır, gözlerin kapanır ve yalnızca bir sirenin frenkası niteliğinde çıkıverir sesin. Ardından koca bir sessizlik... O vakit ne bir insan sesi duyar kulakların ne bir sözü algılar zihnin ne de gözlerin sonsuz maviliğe dalıp büyülenir.
Gerisi lüzumsuzdur, çünkü sen artık yoksundur.
Anıların, geçmişin, kalbinde gizlediğin gerçekler ve acılar...
Hiçbirinden tek bir iz yoktur. Tek bir hatır, tek bir hayal...
Sadece o vardır, bozuk bir plak gibi zihnine sabitlenmiştir.
Çabalama!
Çünkü o sonsuza dek orada kalmaya mahkûmdur.
✿
Ekim ayının katlanılabilir havası bedenim arasında dolaşırken ayaklarımın altında ezilen sarı yapraklarının hışırtısı kulağıma doluyordu. Büyük bir zevk niteliğinde ilerlediğim bu yolun köşesi karşılaşmayı pek sevmediğim evin bahçesine doğru çıktığından gideceğim doğrultuyu değiştirerek her daim olduğu gibi kalabalık topluluğun bulunduğu rotayı seçmiştim. Ve bundan oldukça hoşnutsuzdum.
Kalabalıklar, kalabalıklar, kalabalıklar...
Yalnızca bedenlerin varlıkları ne zamandan beri kalabalık olarak nitelendirildiğini bilmediğim çeşitli insanların arasından geçmek dünyaya düşmüş bir uzaylı gibi hissettiriyordu.
