Kapı sert bir şekilde açılmıştı. Hyunjin'i gördüğümde kocaman bir off çektim. "Benimle gel" "Bak Hyunjin gerçekten hiç halim yok uğraşma benimle" "Kalk dedim" "Of tamam"
Merdivenleri hızlı hızlı çıkıyordu. Hasta olduğum için hızlı yürüyemiyordum ve çok halsizdim ona yetişemiyordum. Sonunda bunu farketmiş olucaktı kı bana baktı. "Neden yürümüyorsun" "Hyunjin şaka yapmıyorum gerçekten hastayım ve hiç halim yok"
Hızlı adımlarla bana yaklaştı. Bir anlık korkuyla geri çekildim ama tek yaptığı elini alnıma koymaktı.
"Senin..ateşin var..hemde çok.." "Dedim işte sana dinlemiyosun ki" "Böyle kalamazsın bişey yapmamız lazım yanıyosun resmen!" "Sen sadece beni rahat bırak yeter" "Şimdi bunun sırası değil gel"
Ayaklarımın yerden kesilmesiyle Hyunjin'in kucağında olduğumu anladım ve ağzımdan ufak bir çığlık cıktı.
"Napıyosun bırak beni!" "Şimdi boş yapmanın sırası değil sadece sus aksi takdirde ne olucağını biliyosun."
Susmuştum evet çünkü ne yapabileceğini biliyodum. İster istemez belkide hastalığın etkisiyle başımı Hyunjin'in göğsüne gömmüştüm.
Kısa bir süre sonra hissettiğim yumuşaklık ile gözümü açtım ve ravire geldiğimizi fark ettim. Revirde kimse yoktu Hyunjin dışında bu yüzden başımda bekliyordu.
"Hadi uyu ben burda bekliyorum" "Sen git istersen ben dinlenirim" "Seni burdu uyurken tek başına bıraksam seni sikerler bile Felix" "Abartma istersen" "Burası ortamı iğrenç olan bir okul bilemezsin." "Emin ol senden daha iyi biliyorum Hyunjin." "Ne?" "Tamam ben uyuyorum ne yaparsan yap."
~ Gözümü açtığımda birazda olsa yorgunluğumun gittiğini hissediyordum. Saatin kaç olduğuna bakmak için telefonu elime aldım. Saat 15.55'ti. 5dakika sonra okul bitiyordu. Ve ben ilk dersten beri uyuyodum. Sonra en son olanları hatırladıktan sonra etrafta gözümü gezdirdim taki onunla göz göze gelinceye kadar...
. . . . . . . BÖYLE BİR BÖLÜM OLDU YINE VE YINE ÇOK UZUN OLMADI ÇÜNKÜ AMK OKULU VAR
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
