Tabiki hemen tekrar ünüme döndüm onu öpücek değildim. Önüme döndüğümde sırıttığını duydum.
"Hyunjin lütfen bana dokunma."
Evet hala tutmakta olduğu elinden bahsediyordum.
"Peki fotoğrafları-"
"Tamam tamam kalsın."
O fotoğrafı okula yayarsa sarılmasından daha büyük sorun çıkardı. Neden mi?
Hwang Hyunjin tüm okulun aşık olduğu serseri çocuk...
Ahh cidden insanlar aptal olabiliyo. Sıradan hayat neyinize yetmiyo herkes kendine macera arıyor anlaşılan.
Hyunjin'in sarılmasından ne kadar rahatsız olsamda uyudum.
Sabah uyandığımda gördüğüm ilk şey yanımda kimsenin olmayışıydı. Hyunjin yoktu bu bir yandan işime yaradığı için sevinmiştim ta ki karşımdaki fotoğrafları göresiye kadar...
Evet yapmıştı bunu yapmıştı beni buraya bilerek getirmişti. Ne kadar gerizekalıyım. Ona inanmıştım. Gerçekten tam bir aptalım.
Ağlayarak çıkmıştım o evden. Eve gelince ise kendimi sıcak duşa atmıştım sadece ağlıyordum sadece hıçkırıklar...
Evet ben Lee Felix ve hayatım zorbalardan ibaret...
Düşündüm çok düşündüm. Benimle uğraşmayı seven zorbalar Hyunjin'le olan fotoğrafı görürlerse ne olur?
Sadece karanlık. Sanırım hayatım biterdi...
Belkide bitmesi gerekirdi hayatım. Ama bu şekilde olmasını istemezdim.
Duştan çıktım ve yatağa bıraktım kendimi ve gözlerimi kapattım. Umarım bu son uykum olur umarım uyanmam.
Olmadı son uykum değildi. Gözlerimi yine aynı evrene açmıştım.
Ne kadar kalkmak istemesemde kalktım ve saate baktım saat gece 4'tü. Öğlen 2'de uyumuştum. Ve bu saate kadar uyumuştum. 14 saatir uyuyordum nasıl uyanmadım bende bilmiyordum ama uykumda kaçmıştı.
Yatsam uyuyamazdım bende salona indim ve televizyonu açtım. Komedi filmi açıp eğlenirim diye düşündüm ama öyle olmadı. Filmin en komik yerlerinde bile gülesim gelmiyordu.
Sonra sıkılmış olucamki filmi kapattım ve elime telefonumu aldım. Biraz instagram'da gezinicektim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Evet bu fotoğraf birazda olsa keyfimi yerine getirmişti. Jeongin'i aramak istedim ama saat 6 idi. Bugün haftasonuydu büyük ihtimal şuan 205. Rüyasını görüyordu.
Azda olsa uykum geldiğinde kendimi koltuğa bıraktım. Açıkçası odaya gitmeye halim yoktu.
Gözlerimi açtığımda çok uyuyamadığımı anladım. Saat 11''di. Aklıma gelen bir fikir ile telefonu elime aldım ve Jeongin'i aradım.
📞"alo hyung?"
"Ah Jeongin naber?"
📞"iyi hyung. Ama sen pek iyi değil gibisin sesin yorgun geliyor."
"İnanır mısın dün gece bir film izledim çok duygusaldı sanırım etkisinde kaldım sabaha kadar ağladım çok dehşet görünüyorum."
📞"Ah hyung filmlerde ağlamaman lazım ben bile ağlamıyorum."
"Ahaha her neyse kahvaltıya gelsene bana."
📞"Hyung sen gelsen?"
"Peki ben geliyim o zaman."
📞"Tamam hyung bekliyorum."
Telefonu kapattım ve üzerimi giyindim pek havam olmadığı için sıradan gri eşofman ve beyaz düz tişört giyip evden çıktım. Tabiki siyah güneş şapkası takmayı unutmadan.
Jeongin'lerin evine geldim ve kapıyı çaldım.
"Geldim hyung."
. . . . . . . Bölüm gecikti üzgünüm sınav haftam. Ve biraz uzun yazmaya çalıştım umarım beğenirsiniz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
