Sahi neden ben. Tek yaptığım ders dinleyip Jeongin ile zaman geçirmek. Sahi ben ona ne yaptım.
"Canım öyle istiyo çünkü" Canı öyle istiyormuş hah! Ben kimsenin oyuncağı değilim. Ama öyle kullanılıyorum. Evet gerçekten sıkıcı bir hayatım var.
"Peki tamam ne istiyosun" "Binevi kölelik"
Ha! Ne köleliği kafayı sıyırmış. "Sen kafayı mı yedin bunu neden yapıyım" "Bu yüzden" Demesiyle dudağıma yapıştı. Birden ne olduğunu anlamadım. İtmeye çalıştım ama işe yaramıyordu. Çok güçlüydü. Sonra gözüm yana kaydı. Telefonla bu anı çekiyordu. Ve işte o zaman anlamıştım. Bu sefer gerçekten bittim...
Fotoğrafı çektikten kısa süre sonra dudaklarını dudaklarımdan ayırdı. Tam ona tokat atıcaktımki havada olan elimi yakaladı ve;
"Dediklerimi yapmazsan tüm okul bu fotoğrafları görmek zorunda kalır" Tahmin ettiğim olmuştu. Kendimden ve ondan tiksinerek koşarak uzaklaşmaya başladım.
Çok hızlı koşuyordum nereye gittiğimi bile bilmiyordum. Burası neresiydi hiç bilmiyordum. Ve anladığım şey ise kaybolduğumdu...
Ağlayarak yolda yürüyodum. Telefonum çekmiyordu. Hangi cehennemdeyim bilmiyordum.
Saat geç oluyodu hava kararmıştı ve ben hâlâ eve dönememiştim. Ve korkuyordum çok yorulmuştum.
Görünen ışık ile kafamı o tarafa çevirdim. Ve evet kurtulmuştum. O ışık bir polis arabasına aitti ve yanımda durup bu saatte burada ne yaptığımı sordu. Kaybolduğumu söylemiştim. Ve evimin adresini verdim onlarda beni eve bıraktılar onlara defalarca teşekkür ettim. Onlar olmasa başıma bişey gelebilirdi...
~ 4 gün sonra
4 gündür okula gitmiyordum. Onu görmek istemiyordum. Zaten annem eve çoğunlukla gelmediği için neden gitmediğimi sorucak kimse yoktu. O hariç. Jeongin
4 gündür hasta olduğumu söyleyip geçiştiriyodum. Yanıma gelmek istiyordu ama sana da bulaşır diyip engelliyordum.
Daldığım sırada telefonumun titremesiyle gerçeklere döndüm.
"Hyunjin12/'den 1 yeni mesaj"
. . . . . . . . Uzun olmadı şimdiden özür dilerim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
