KAIRO SEBASTIAN RONSOM: Fuck Me Harder Uncle [Soon]

56

"Ang Kapal nang mukha mong itago sa akin ang Bata!"

Ang kaninang Malamig na itsura niya ay napalitan nang gulat at takot. Ang kanyang mapupulang labi ay nakaawang.

"How Did yo--"

"Why are you asking?"Tinaasan ko ito nang kilay."Wag ka nang mag tanong. Anong karapatan mong angkinin ang Anak ko. Anak natin!" I shouted.

Napahilamos pa ako nang mukha dahil ano mang oras ay Tutulo itong luhang gustong kumawala.

Hindi ito nakapagsalita. Nanatiling gulat ang kanyang itsura.

"Ano bang kasalanang nagawa ko para itago sa ak--"

"Answer me. Naaalala mo na ba ako?" Ang kaninang gulat ay ngayon ay lungkot na nakaguhit sa kanyang mga mata.

"Hindi na yan important--"

"Bakit ka nagpanggap na wala kang maalal--"

"Huwag mong ibahin ang usapan kairo!" Mabilis ang paghinga ko habang titig sa kanya.

Tumawa ito nang mapakla. Napahilamos ito sa kanyang mukha at ginulo ang kanyang buhok gamit ang kanyang Daliri."Bakit ka nagpanggap na hi--"

Isang malakas na sampal ang dumapo na naman sa kanyang pisngi na nagpatigil sa kanya. Ang kaninang pinipipigilan kung luha ay Tuloyan nang kumawala.

"Ano ang gusto mong gawin ko kairo! Na pag nagkita ulit tayo yayakapin kita na sasabihing mahal na mahal kita?. Kailangan kung gawin yun dahil hindi ako handa sa paghaharap natin. Hindi basta basta mabubura ang sakit na binigay mo sa akin na ngayon ay nakatatak pa din sa Puso ko na hindi maalis alis. Ano bang sakit ang binigay mo sa akin bakit kahit niloko mo ako ay mahal pa din kita! Bakit hanggang ngayon ay Daladala ko pa din ito na dapat ay matagal na akong naka-Move on!"Tinuro ko ang puso ko habang luhaang nakatingin sa kanya."Kaya huwag mo nang palalain ang sitwasyon kairo! Gusto mo pa bang umabot ito sa Custody?"Muling sabi ko."Now Give Me The Chil--"

"No! Siya na lang ang meron ako Ash--"

"May karapatan ako kairo. May karapatan din ak--"

"Kaya mo ba siyang protektahan? Nanganganib ang buhay niya. Kaya mo ba siyang protek--"

Hindi ko mapigilang Bigyan siya nang Tatlong tuloy tuloy na sampal. Hindi ito ang tamang oras pagbawi ko sa Bata pero yung Panahon mismo ang nag adjust kung kailan kami mag haharap.

"Kapal nang mukha mong isumbat sa akin yan!"Napahawak ako sa dibdib ko na kanina pa naninikip."Kairo....I love you pero ngayon."I smiled Bitterly."I hate you...Salamat sa pagsabing mahina ako at walang kwentang ina--"

"Hindi ko sinabi yan."

"Dahil yan yung iniisip mo!" Muling sigaw. Dinuro ko siya."Mahina ako at hindi ko siya kayang protektahan. Tang ina kairo hindi ko pa Nahahawakan yung bata. Wag mo namang ipagdamot sa akin..." Napayuko."Gusto ko lang naman siyang makita pero..."Nag angat ako nang tingin at umiling iling sa kanya."Sige...Alagaan mong mabuti yan ha? Pakisabing mahal na mahal ko siya...Thank you kairo...Nang dahil sa sinabi mo. Bumaba ang tingin ko sa sarili ko. Tama ka nga Hindi ko siya kayang alagaan..."

Mabigat ang loob kung tumalikod at Naglakad papalayo sa kanya. Tama ba itong iniisip ko? Kung hindi man ako bigyan nang pagkakataong makita ang anak ko ay ako na lang ang lalayo? Tama nga siya magulo pa ang lahat hindi ko kayang protektahan. Mahina ako. At dahil yun yung nakikita sa akin ni kairo, ganon na din ang tingin ko sa sarili ko.

"Sissy Mabuti naman at nakauwi ka na kanina ka pa namin hinahanap nila Sohan at Carmella Dito!"

Bungad sa akin ni Yeona nang makapabalik ako dito sa Villa. Pero ang isip ko ay Naglalakbay kung saan saan. Masyado na akong madaming iniisip.

"Zoe. Ayos ka lang?" Tinabihan ako ni Sohan nang maupo ako dito sa Mahabang sofa.

Tumango na lang ako. Gusto ko na lang matulog habang buhay yung wala nang Gisingan. Yung tuloy tuloy na.

"Naku! Sorry nga pala kanina Zoella."Sabat naman ni Carmella."Hindi ka na namin ginising kanina kasi nga mahimbing yung Sleep mo."Ani niya."Tumawag kasi sa Cellphone ko yung Police na nahuli na daw si Soren kaya ayon gumora kaming tatlo sa Prisinto para tingnan siya."

Hindi ko yun pinansin. Nakatitig lang ako sa kawalan, Naririnig ko naman ang sinasabi nila pero wala yun sa akin. Masyadong masakit.

"Hoy!" Nagulat ako nang bigla akong sikuin ni Yeona dito sa kaliwa ko kaya napakurap kurap ako."Ayos ka lang ba? Kanina ka pang matamlay, tsaka bakit mugto yang mat--"

Umiwas ako nang tingin at Tumayo."I'm sleepy na eh. Sige pasok na ako sa kwarto." Tinignan ko pa sila isa isa bago ko sila tinalikuran.

Rinig ko pa amg nag aalalang pagtawag nila sa akin pero umakto na lang akong walang naririnig.

Pabagsak akong nahiga sa malambot na kama at nakatulala sa kisami.

Kahit gutom na gutom na ako ay hindi ko yun pinansin. Ayaw ko nang maingay. Gusto ko na nang tahimik na buhay.

Nang dahil sa kadesperadahan kung makita ang anak ko ay nag imagine na lang ako. I closed my eyes.

Hindi ko namamalayang nakatulog na pala ako.

NAGISING na lang ako nang marinig ko ang Cellphone kung nag riring sa Bedside table ko. Tamad kung inabot yun kahit nakapikit ako at sinagot yun.

"Sino to?" Nakapikit pa din ang aking mata.

"Ashe..."Bigla ako nagmulat nang mata nang marinig ko ang boses ni kairo sa kabilang linya.

"P-paano mo nakuha ang Number ko?" Gulat kung tanong sa kanya. Bumangon ako at iniinat ang aking Kanang braso. Naupo ako dito sa gilid nang kama ko.

Narinig ko pa ang mahina niyang mabibigat na paghinga sa kabilang linya."Hindi na mahalaga kung kanino."Sabi niya."Gusto lang sana kitang makausap."

Doon ako natigilan. Why? Ano pa bang pag uusapan namin? Wala na nga sa oras at panahon yung pagtatagpo namin kanina. Gusto niya bang dagdagan ang bigat na dinadala ko ngayon?

NO! Hindi ko na kaya.

Umiling ako na parang kaharap ko ang kausap ko."Ayaw kitang makita. Hindi pa ba sapat yung pag uusap natin kanina kairo? Gusto mo pa bang Dagdaga--"

"Mama I yabyuu..."

O my god...

My baby...

His a boy...

His cute voice...

To Be Continued...

A/N: Last update ngayong araw. Soon ulit. HAHAHA malapit naman na matapos don't worry. May 13 Chapters pa tayo HAHAHAHA

Hindi ko pa alam kung kailan next update baka matatagalan ulit. By the Way Enjoy and Good Evening...people🥴