ANEMON [Düzenlenecek]

GİRİŞ

Bir rüzgar esti, bir kuş uçtu, bir kelebeğin ömrü tükendi. O gece küçük bir kız odasına girdi, zihni bir daha o odadan hiç çıkamadı.

Kabuslarının baş rolü olacak olan o yılların izini her yaşında üzerinde taşıyacağından habersizdi. Gülecekti, ağlayacaktı, yalnız kalacaktı, canı çok yanacaktı, yara bantlarının varlığını öğrenene kadar kanamasını izleyecekti yaralarının. Korkacaktı mermilerden, sevgi sözcüklerinden. Fakat en yaralayıcı silahın gerçek mermiler değil de kelimeler olduğunu anlayacak ve onları birer silah olarak kullanacak, sözlerin altında boğulacaktı.

Hep yakılarak sevilen kız, sevmek için yakan bir kadın olacaktı.

Göğüs kafesini çevreleyen kemikler tek tek kırılıp da etine saplanınca anlayacaktı herkesin gideceğini. Akan kanlar yıllar sonra gözyaşı olarak gözlerine dizilecek, soluduğu zehir destekleyecekti göz pınarlarını.

Çok ölecekti belki ama bir daha hiç yaşamayacaktı.

Tüm bu yaralar onu bir gün Anemon yapacaktı. Çünkü anemon çiçekleri acı çeken bir kadının göğsünden akan kanlarla doğardı.