Yıl 1997; İstanbul'da gerçekleştirilen darbe sonrasında yedi büyük kabadayıyı katleden Ercüment Karadağlı, aldığı intikamın sonunda tutuklanarak hüküm giyer.
Ve yıllar sonra yürürlüğe giren af yasasından yararlanan Ercüment Karadağlı, bütün görkemi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1: "ARDINA BAKMADAN BELANIN NABZINI YOKLAMAK"
-
2001, İstanbul
Karanlık bir kış akşamıydı, göğün gerdanından dökülen kar taneleri saçlarımızda asılı kalıyordu. Evin bacalarında tüten kömür kokusunu soluyorduk her ikimizde, ciğerlerimize yapışan acımtırak kül tadı boğazlarımızda öksürme isteği uyandırıyordu ancak aşırı soğuktan hissizleşen vücutlarımız gibi, kar tutmuş kaldırımın kıyısında, boğazlarımıza dizilen buzdan beter öksürük yumrularını dışarı kusmadan karların içine batarak yürüyorduk.
Teyzem düşünceliydi. Kahverengi gözlerine çöken buhran bulutunu görüyordum; bir zamanlar ışıltısıyla herkesi tesiri altına alan gözlerindeki canlılık bu gri bulutların ardında canlılığını yitirmiş gözüküyordu.
Ülke sınırlarında patlak veren 1997 askeri darbeden sonra ivme kazanamayan ve dibi boylayan Türkiye Cumhuriyeti'nin çalkantılı ekonomisi birçok iş yerine kepenk indirmişti, dolayısıyla ödememiz gereken bir dünya borcumuz varken bu sabah işten çıkartılmamız gözlerindeki gri bulutların çoğalmasına neden olmuştu, biliyorum.
