Aidan, kollarında Brianna ile beraber pat diye laboratuvara daldığında George, başını masada kavuşturmuş olduğu kollarının arasına gömmüş uyuyordu.
Metal kapının sertçe açılıp duvara toslama sesiyle beraber yerinden sıçrayan George, Aidan'ın kollarındaki bilinçsiz Brianna'yı görünce gözlerini kocaman açtı. Kızın yüzü bembeyaz ve solgundu. Gözlerinin altında son zamanlarda oluşmaya başlamış olan morluklar daha da koyu bir tona bürünmüştü.
Onun bu derece solgunlaşmasının sebebini ne kadar merak etse de George, bunu sorgulamadı ve derhal oturduğu yerden kalkarak Brianna'yı Aidan'ın kollarından aldı. Çocuğun altın renginde parlayan ela gözlerinden telaş okunuyordu, saçları karmakarışıktı ve bedeni çok halsiz görünüyordu.
"Ne oldu ona?" diye sordu George. Aidan başını sağa sola salladı, bilmiyordu.
"Bilmiyorum." dedi hızlıca. Sesindeki tondan bile ne kadar korkmuş olduğu belli oluyordu. "Sabah onu uyandırmaya çalıştım ama uyanmadı. Sarstım, bağırdım, her şeyi yaptım ama uyanmadı."
George sakin olmasını söyleyen bir bakışla Aidan'ın gözlerine baktı ve çocuğun nefeslerinin yavaş yavaş düzene girmesini, hareketlerinin sakin ve durgun bir hâl almasını bekledi. Ardından Brianna'yı laboratuvar yataklarından birine yatırdı, elinin tersini kızın alnına dayadı ve cayır cayır yandığını fark ederek telaşlandı.
Laboratuvar dolaplarına doğru koşturdu ve içi çeşit çeşit ilaçla dolu olan kısmı incelemeye koyuldu. Ateş düşürücü etkisi olan bir ilac gözüne çarptığında hızla dolabın cam kapağını açtı ve ilacı kaparak Brianna'nın yanına geri döndü.
Aidan'ın, kızın uzandığı yatağın kenarına doladığı parmakları, kavradığı yeri sıkıca tutmaktan bembeyaz olmuştu. George, elindeki ilaç kutusundan bir hap çıkardı ve yatağın yanındaki minik masanın üzerine yerleştirdi.
"O nedir?" diye sordu Aidan. Gözlerine endişe, merak ve tereddüt hâkimdi. George mavi gözlerini kısarak Aidan'a baktı ve, "Ateş düşürücü" diye cevap verdi.
"Ateşi mi var?" sorusu George'un kulaklarında çınladığında çocuk ister istemez bir kahkaha attı.
"Hayır," dedi dalga geçen bir ses tonuyla, "ateşi gayet normal ama ben eğlenmek için ona ateş düşürücü veriyorum."
Aidan gözlerini devirdi ve bir an sonra tekrar ciddileşerek, "Ben su getireyim." dedi. Laboratuvarın diğer ucuna koşturdu, su sebilinin yanından plastik bir bardak aldı ve ağzına kadar suyla doldurup geri döndü.
George suyu bir eline, ilacı bir eline aldı. Gözleriyle Aidan'dan Brianna'nın dudaklarını hafifçe aralamasını rica etti ve ilacı kızın dilinin üzerine yerleştirdi. Sonra yavaşça bardağı yaklaştırdı ve ağır ağır kıza içirmeye başladı. Bardaktaki su bittikten sonra, George Brianna'nın üzerine ince bir örtü örttü. Yavaş adımlarla az önce oturmakta olduğu sandalyeye yöneldi ve yorgun bir şekilde sandalyenin üzerine çöktü.
"Neden böyle oldu dersin?" diye sordu Aidan istemeye istemeye Brianna'nın yanından ayrılıp George'a yaklaşırken.
"Bilmiyorum," dedi George, "Dövüşlerde bitkin düşmüştü zaten ve eğer onu başka bir şekilde, herhangi bir şekilde kötü etkileyen bir şey olduysa hastalanmasına sebep olmuş olabilir."
"Evet," diye mırıldanan Aidan'ın sesi kulaklarını gıdıkladı.
"Ne evet?" diye sordu George. Açıkça meraklanmıştı.
"Dün gece annesiyle konuşmaya gittiğini söyledi. Ve, şey, bir ablası olduğunu öğrenmiş. Bu onu duygusal olarak çökertmiş olmalı." dedi Aidan.
