Chapter 47

12 1 0
                                    

Chapter 47

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.


Chapter 47

Nakangiti kong tiningnan si Lola habang pinapakain siya ni Yves. She's now finally discharged but she still needs to be on her wheelchair. She's still not that strong enough to walk and move alone. Kailangang naka-alalay kaming dalawa ni Yves.

I have no complains about it though. I'm happy that I'm taking care of her.

Umupo naman ako sa tabi ni Yves. "Eat now. Ako na ang magpapakain kay Lola.."

"Are you sure?" nangingiti namang niyang tanong. Lola is also smiling weakly while looking at us.

Tumango naman ako at kinuha ang pagkain ni Lola kay Yves. Lola's smile became much wider because of what I did. I know that she's still weak.. well, at least slightly weak but at the same time - her smile is strong enough to make me feel better and happy despite of the thought that Mom may find me here. Makikita niya ako rito at baka madamay pa sina Lola sa galit niya.

I don't want that to happen.

"Masaya ka ba ngayon, hija?"

Napatingin naman ako kay Lola dahil sa tanong niya. Wala na sa tabi ko si Yves dahil nasa kusina.

I smiled and nodded. "Yes, Lola. Bakit niyo naman po naitanong?"

"Masaya ako na masaya ka kasama ng apo ko." Mahina siyang ngumiti sa akin. "Pwede bang sa labas na lang tayo? Gusto kong magpahangjn.."

"Sige po..."

Dinala ko siya sa labas paharap sa dalampasigan. She's still on her wheelchair while I'm sitting on a big rock beside her. We're both smiling while looking at the sea.

It's already noon but the sunlight isn't that strong. Payapa lang din ang dagat at hindi masyadong maalon.

"Gusto mo bang malaman kung bakit noon ay ayaw sa iyo ng mga tao rito?"

I looked at Lola immediately after that. "A-Ano po bang reason?"

Because of what she said, I remembered what happened a few years ago. I remembered that I almost got drowned before and no one bothered to help me because according to them - I'm the illegitimate child of Alesso Rivera. Kung hindi dahil kay Yves.. nalunod na ako at wala na ako rito.

"Ilang taon na ang nakararaan nang makilala ni Alesso Rivera si Minerva, ang iyong ina. Noong mga panahong iyon, nakatakda na ang ama mong ikasal kay Sandra Lope de Vega na buntis na sa kanilang kambal na anak. Aksidente niyang nabuntis si Sandra, hija. Pero kahit aksidente lang iyon, kailangan niya pa ring panindigan si Sandra.."

She stopped for a moment. She's maybe trying to remember what happened. Napaisip naman ako sa sinabi niya. I know nothing about it not until today.

"Pinilit ding ipakasal ang dalawa hindi lang dahil buntis si Sandra kundi dahil na rin sa negosyo ng dalawang pamilya. At noong mga panahong iyon ay namamahala pa ang mga Rivera sa buong Liraya kaya ginusto talaga ng mga Lope de Vega na pag-isahin ang iyong ama at si Sandra. Pero hindi pumayag ang iyong ama dahil napamahal na siya kay Minerva. Si Minerva ay gano'n din pero naging tuso ang iyong ina.. hindi ko alam kung ano ang tunay na ginawa niya kay Sandra at pinili nitong umalis ng isla kasama ng mga anak niya.

Gone with the WindTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon