ម៉េាង11ព្រឹក_
រាងកាយតូចស្តេីងកំពុងតែមមាញឹកជាមួយការងាររបស់ខ្លួនមិនងេីបក្បាល គេយកចិត្តទុកដាក់ជាមួយការងារនេះណាមិនលេងសេីចដូចយ៉ុងគីនេាះទេ។ រាងតូចបន្តធ្វេីការទាំងមិនដឹងថាពេលនេះម៉េាងប៉ុន្មានទៅហេីយទេ
« ជីមីន.... » បុរសម្នាក់ហៅជីមីនជីមីនពីក្រេាយខ្នង ស្របពេលជីមីននៅតែឈ្ងេាកមុខជាមួយឯកសារនៅទ្បេីយធ្វេីដូចជាមិនបានលឺគេហៅនេាះទេ ទេីបបុរសនេាះហៅបន្ត
« ជីមីន... »
« បា-បាទ » ជីមីនភ្ញាក់ងាកមករកគេយ៉ាងលឿន តែធ្វេីអេាយជីមីនស្ទេីតែភ្នឹកជាមួយរាងសង្ហារបស់នាយ ខ្ពស់ស្រទ្បះរាងកាយហាប់ណែន មិនតែប៉ុណ្ណេាះគេថែមមានថ្ពល់ខួចទៀតផង
« លេាកហៅខ្ញុំធ្វេីអី » ជីមីនទាញខ្លួនឯងពីការស្រម៉ៃមកវិញ ទេីបសួរទៅកាន់នាយដែលកំពុងតែឈរញញឹមបង្ហាញ់ថ្ពល់ខួចអេាយជីមីនមេីល។
បុរសសង្ហាម្នាក់នេះឈ្មេាះថាដុងជុនអាយុ25ឆ្នាំជាបុគ្គលិកធ្វេីការនៅទីនេះ
« ឯងទៅញុាំបាយជាមួយយេីងទេ »
« តែខ្ញុំមិនទាន់ឃ្លានទេ » ជីមីនញញឹមតបវិញ
« តែពេលនេះម៉េាង11ហេីយ »
« ម៉េាង11..! » ជីមីនលាន់មាត់ភ្ញាក់ផ្អេីល សេាយចុងដៃអាវសម្លឹងនាទ្បិកាដែលជាប់ដៃទាំងភ្ញាក់ផ្អេីល មិននឹកស្មានថាខ្លួនឯងធ្វេីការទាំងភ្លេចបាយភ្លេចទឹកចឹងសេាះ
« ឯងទៅទេ? » នាយញញឹមសួរបញ្ជាក់
« ទ-ទៅ »
« គេទៅជាមួយខ្ញុំហេីយ លេាកទៅម្នាក់ឯងចុះ » រាងតូចមិនទាន់ទាំងឆ្លេីយផង ស្រាប់តែរាងក្រាស់ដេីរចូលមកកាត់សម្តីមុនបាត់ ដៃទាំងគូជ្រែងហេាប៉ៅសម្លឹងមុខបុរសនេាះមិនដាក់
« បាទ » បុរសនេាះអេានគំបាបបន្តិចរួចដេីរចេញទៅបាត់
« លេាកកេីតឆ្គួតស្អីទៀតហេីយ » ក្រេាយពីបុរសនេាះចេញទៅបាត់ជីមីនសម្លក់មុខរាងក្រាស់ថ្លែ ក្នុងចិត្តកំពុងតែខឹងហេតុអីនាយចេះតែមកចេះដឹងរឿងផ្ទាល់ខ្លួនគេសម្បេីមម្ល៉េះ
