Dünyanın tam ortasına çakılan devasa boyutlarda bir kule ve onunla beraber gelen milyarlarca canavar insanlığı yok olma eşiğine getirdi. Ancak kulenin sistemi bu kadar da acımasız değildi, Dünya'da kalan rastgele insanları kendisine çekti ve meydan...
DİKKAT! BU SERİ; KAN, VAHŞET, HAYAL UNSURU VE FARKLI ŞEYLERİ BARINDIRABİLİR.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Her gün, her gün aynı şeyi yapmak gerçekten de insanı yoruyor. Hadi çıkış yapalım bu günlük bu kadar yeterli.
Sekreterim eşyalarını toplarken, sandalyeye ters bir şekilde oturmuş onu izliyordum. Gerçekten güzel bir kadındı. Her gün beraber vakit geçirmek her ne kadar iş için olsa da keyif vermiyor değildi. Onu izlediğimi fark etmiş olacak ki, gözlüğünün üstünden bana imalı bir bakış attı. Aramızda bir şeyler olacak gibi duruyordu ancak şimdilik böyle devam etmesi iyiydi.
Sandalyemin yanında duran çantamı elime aldım ve ayağa kalktım. Kapıdan çıkarken yarın görüşürüz demeyi de ihmal etmedim tabii ki.
Her gün birden fazla kez görmek zorunda kaldığım o koridordan bir kere daha geçerken yeri izliyordum, kafamda tek bir düşünce vardı ve o da asansörün dolu olmamasıydı ki şanslıydım, asansörü bekleyen kimse yoktu.
Bulunduğum şirket "XR Technologies" adlı bir ilaç şirketiydi. Her yerde doktorlar, profesörler ve kimyagerler görebileceğiniz bu şirketin içinde bende basit bir kimyagerden başka bir şey değildim. Günlük olarak verilen araştırmaları tamamlamaya çalışıyorduk, genelde bu araştırmalar insanların genleriyle ilgiliydiler. Şirket dışardan bakıldığı zaman bir ilaç şirketi gibi duruyordu ancak içeride canlı deneyler yapılıyordu.
Üstün insan ırkı gibi bir hedefleri varmış. Koca bir saçmalık, ama en azından maaşları iyiydi.
Düşüncelerime öyle bir dalmışım ki otopark katına vardığımı bile farketmemişim. Arabamın bulunduğu bloğa doğru ilerledim ama içimde kötü bir his vardı, acaba ofiste bir şeyi mi unuttum?
Bunları düşünürken bir yandan bel çantamdan arabamın anahtarlarını çıkartıyordum. Yüzüme bir anda çarpan sıcak havadan kafam karışana dek.
Gözlerimin yaşarmasına sebep olan bu sıcaklığa anlam veremedim ilk başta. Etraftan çok fazla gürültü geliyordu, sesler o kadar iç içeydiler ki birbirlerinden ayıramıyordum. Önlüğümün koluna gözlerimi silip kafamı kaldırdığım zaman neredeyse bütün gökyüzünü kaplayan o şeyi gördüm.
"Cehennem Kulesi"
Bu yapıya şahit olan herkesin kafasından geçen ilk şey buydu.
0
Benim adım Rea, orta gelirli bir ailenin tek çocuğu olarak büyüdüm, okul notlarım her zaman iyiydi ve kimya derslerim çoğu zaman iyiydi. Bunun üzerine gitmek istedim ve üniversite okudum.
Okuldan Kimya Mühendisi olarak mezun oldum ve sözde ilaç şirketinde araştırmacı olarak işe başladım.
Ancak sakin olan hayatım kulenin ortaya çıkışıyla birlikte mahvoldu. Belki de o gün ölseydim daha iyi olabilirdi.
