Καθρέφτη καθρεφτάκι μου , τον εαυτό μου πάλι βλέπω
Και στα μάτια μου εμφανίζεται ένα τέρας
Η γροθιά μου σπάει σε χίλια κομμάτια τον καθρέφτη , ώστε να μην με στοιχειώνει η εικόνα μου πια
Μα καθρεφτάκι μου , τα Πρότυπα ομορφιάς που σου εχουν μάθει
Δεν είναι παρά πλαστικές κούκλες
Κινούνται χωρίς να νιώθουν και κάνουν τα κορίτσια όλο και πιο ανασφαλής
Στα μάτια τους κουμπιά , δεν καταλαβαίνουν τον κόσμο
Στο στέρνο τους μια πέτρινη καρδιά ,
Και στο μυαλό τους , τσουβάλια με ανασφάλειες
Και δεν καταλαβαίνεις πως ότι σου πλασάρουν δεν είναι το αληθινό
Και εσευ με ψαλίδι και κλωστή ξανά ράβεις τον εαυτό σου
Μα όλοι έχουμε ατέλειες που μας κάνουν τέλειους που δεν θα πουλάγαμε ποτέ
YOU ARE READING
Το ημερολόγιο των πονεμένων
PoetryΑυτη είναι μια συλλογή ποιημάτων αφιερωμένη σε όλους τους εφήβους που νιώθουν αλλά δεν μπορούν να εκφραστούν. Αν αμφιβάλεις για ότι δήποτε, μικρό η μεγάλο , κρατά μου το χέρι και έλα να ξεφυλισουμε το ημερολόγιο των πονεμενων #1 poetry 30/9/22 #2 πο...
