Η σκιά μου έχει γίνει διάφανη από το άγχος
Τα χέρια μου ματωμένα όταν κρατάω το στύλοΚαι κοιτάω τους ανθρώπους που χλευάζουν ότι γράφω
Που γελούνε και απορούν πως ακόμα είμαι εδώΜα οι αντοχές μου τους διέψευσαν και ακόμα περπατώ πάνω σε σκουπίδια
Αλλά εκείνους πατώ
Όσο αναπνέω δεν θα σταματήσω να γράφω για αυτή την κοινωνία που τα χέρια της σταυρώνει και με μαντήλι έχει κλήσει τα μάτια
Σου δώσανε δυο γυάλινα μάτια για να δεις τον κόσμο όπως θέλουν
Σου δώσανε ένα ψαλίδι για να κόψεις τις ατέλειες σου
Και η καρδιά σου έγινε πέτρινη
Και όμως έμαθες να ζεις με αυτό
ESTÁS LEYENDO
Το ημερολόγιο των πονεμένων
PoesíaΑυτη είναι μια συλλογή ποιημάτων αφιερωμένη σε όλους τους εφήβους που νιώθουν αλλά δεν μπορούν να εκφραστούν. Αν αμφιβάλεις για ότι δήποτε, μικρό η μεγάλο , κρατά μου το χέρι και έλα να ξεφυλισουμε το ημερολόγιο των πονεμενων #1 poetry 30/9/22 #2 πο...