bittersweet | taekook

17

hava karanlıktı, henüz yağmaya başlamış kar yolları yavaşça beyaza bürümeye çoktan başlamıştı ve kabanına sıkıca sarılan esmer tenli omega titreyen elleriyle yaktığı sigarasını yudumlarken cadde üstünden geçecek herhangi bir taksiyi bekliyordu.

bu restoranda çalışmaya başladığından beri araba için para biriktirse de asla bu birinci önceliği olmamış, iki yılda çok az bir miktarda para biriktirmişti.

şu an da onun pişmanlığını yaşıyordu.

önünden geçen sayamadığı kaçıncı taksiyi durdurmaya çalışması da başarısız olduğunda derin bir nefes aldı. şanslı bir gününde değildi.

bakışlarını yan tarafta duran fotoğraf stüdyosuna baktı. jungkook henüz bu sabah dönmüştü, anahtarı ona bıraktığında selamlaşmamışlardı bile. bu arkadaş olarak devam etme planının işe yaramayacağını biliyordu, arkadaş kalamayacak kadar çok şey yaşamışlardı.

gözlerini tekrar yola çevirdiğinde uyuşuk bir şekilde sigarasını parmakları arasından bıraktı. karla kaplı zemine temas etmesi sönmesi için yeterli olsa da ayağı ile üstüne basarak ezmekten de çekinmemişti.

herkesin evine çoktan gittiğini düşününce işten daha erken çıkmadığı için küfür etmişti. boş restoranda oturup en azından kar yağmaya başlamadan önce evde olurdu.

pes edip eve yürümeye karar verdiği sırada ise arkasından duyduğu motor sesi durmasına sebep oldu.

"eve mi gidiyorsun?"

yüzü gözükmediği halde kaskın bile altında tanıdığı jungkook'a baktı ve onu başıyla onayladı.

"yürüyerek mi?"

"taksi yok." dedi taehyung üşümüş burnunu çekerek. jungkook onun karamel rengi saçlarında ve kirpikleri üstüne yerleşmiş kar tanelerine baktı. üşüdüğü her halinden belli olsa da çok güzel görünüyordu.

"atla hadi arkaya." dedi kaskını çıkartırken "yürüyerek gidemezsin bu soğukta."

"gerek yok-"

"arkadaşım değil misin? izin ver evine bırakayım seni."

taehyung tereddütle jungkook'un kendisine uzattığı kaska ve motora baktı. eve kadar yürümesi hava açıkken zor olmasa da şu an mümkün değildi, üstelik yemek yemediği için oldukça halsizdi.

bu yüzden daha fazla itiraz etmeden kendisine uzatılan kaskı eline aldı ve başına taktı. yorgun adımlarıyla park halindeki motorun arkasına oturdu ardından.

iki elini motorun koltuğuna yerleştirip sıkıca tutunduktan sonra gözlerini kırpıştırdı ve "teşekkür ederim." diye mırıldandı.

jungkook ise sorun olmadığını söyledikten sonra motoru çalıştırdı. eskiden yaşadığı apartman dairesine sürmeye başladı. taehyung'un eskiden olduğu gibi beline tutunmamasına ise sesini çıkartmamıştı.

eve kadar normalden daha yavaş bir şekilde buz tutmuş yolda kaynamaya dikkat ederek sürmüştü motorunu. yavaşça artmaya devam eden karla beraber havanın karanlık olması da işlerini zorlaştırırken istediği tek şey arkasındaki bedeni bir an önce sağ salim evine ulaştırmaktı.

tanıdık apartman dairesinin altına park ettiğinde durdu ve taehyung'a motordan inmesi için gereken süreyi verdi. aniden bastıran karla kaskın üstü karla kaplanmıştı ve ıslandığı için alnına düşen saçlarından kendisinin de pek farklı bir durumda olmadığını biliyordu.

taehyung ise giderek şiddetlenen kar yüzünden jungkook için endişeleniyordu. kendi evine kısmen uzak eve şiddetli kar yağışı varken motorla gitmenin ne kadar güvenli olmadığını düşünüyordu.