Aria's Pov

Chapter 70

*Αρια:[Εκανα προπόνηση και μετά από λίγη ωρα έφυγα από την σχολή..Έφτασα σπίτι και έβαλα την μηχανή στο γκαράζ και ανεβηκα στο δωματιο μου..Πήρα το κινητό σύνδεσα τα airpods και κατέβηκα κάτω και βρήκα στην κουζίνα την μαμά μου..Πήγα από πίσω της και την αγκάλιασα..]
*Λαρα:Όλα οκ μικρη;;Είσαι καλα;;Νόμιζα δεν μου μιλούσες..
*Αρια:Συγνώμη για πριν..Δεν φταις εσύ να την πληρώνεις για τον Αχιλλεα..Οπότε συγνώμη..[λέω και εφόσον μου κουνάει θετικά το κεφαλι πάω να φύγω..]
*Λαρα:Αριανα μου;;
*Αρια:[μου λέει και σταματάω και γυρνάω να την κοιτάξω..]Ορίστε..
*Λαρα:Συγνώμη.. Δεν έπρεπε να ακούσω τον Αχιλλέα,με επηρέασε..Έπρεπε να φανταστώ ότι ήθελε κάτι..
*Αρια:Δεν πειράζει μαμά,όλα καλά..
*Λαρα:Ειναι;;
*Αρια:Τι εννοείς;;
*Λαρα:Όταν μου είπε ότι έχεις δώσει το πρώτο σου φιλί,ότι έχεις ολοκληρώσει με κάποιον τέλος πάντων.. Πολλά συναισθήματα μαζι με χτύπησαν,να σου πω την αλήθεια..
*Αρια:Αλήθεια;;Γιατι;;
*Λαρα:Γιατί μεγαλώνεις Αριανα..Θυμάμαι εμένα στην ηλικία σου και με φοβίζει ότι μπορεί κάποια στιγμή να περάσεις ότι πέρασα εγώ,δεν το θέλω αυτό.. Με τον μπαμπά δεν ήμασταν πάντα καλά και δεν θέλω να σου τύχει κάτι τέτοιο και να υποφέρεις..
*Αρια:Ohhhhh μαμα;;Είσαι πολύ γλυκιά..Σε ευχαριστώ,αλλά ότι και να κάνεις κάποια στιγμή θα περάσω δύσκολα,είτε έχω security,είτε όχι,είτε έχω εσένα,είτε όχι,κάποια θέματα θα είναι μόνο δικά μου και θα απαιτούν την ολοκαθαρη και όλο δική μου κρίση για να λυθούν..
*Λαρα:Εχεις δικιο..Πότε μεγάλωσες και ωριμασες τοσο;;[ειπα και μου σήκωσε τους ώμους της λέγοντας μου 'δεν ξέρω..']Και κάτι ακόμα..
*Αρια:Πες μου..
*Λαρα:Η αλήθεια είναι πως όταν μου το είπε ο Αχιλλέας και θύμωσα και νευριασα λίγο..
*Αρια:Γιατί ρε μαμά;;Γιατι;;
*Λαρα:Γιατί αγάπη μου συνήθως τα κορίτσια συζητάνε αυτά τα θέματα με τις μανάδες τους..Και όταν το έμαθα από τον Αχιλλέα νευριασα,I guess.. Πως το λέτε εσεις;;Μου φλιπαρε..[λέω και γελάμε..]
*Αρια:Ohhh my Lord..Γιατί δεν μου το είπες κατευθειαν;;
*Λαρα:Δεν ξέρω.. Ένιωσα ότι δεν ήθελες να μοιραστείς μαζί μου αυτήν την πληροφορία,δεν ήθελα να σε στριμωξω κι άλλο.. Honestly,δεν σε παρεξηγώ κι ολας..Security να τρέχουν γύρω σου είναι λίγο μια φαση αρκετα cray-cray και εφόσον εγώ ευθυνομουν για τους security όταν καθησα και το σκέφτηκα πιο πολύ πίστευα ότι δεν ήθελες όντως να το μάθω.. Ότι μπόρεσες να κάνεις κάτι και να ξεφύγεις και από την φρουρά και θα το κρατούσες μόνο για τον εαυτό σου,αλλά με πείραξε που δεν ήθελες να το κουβεντιασουμε..
*Αρια:Μαμά,αλήθεια τωρα;;Το θέμα μου δεν είναι οι security..
*Λαρα:Οχι;;
*Αρια:Όχι βέβαια,αυτό το καταλαβαίνω..
*Λαρα:Τότε τι;;
*Αρια:Μαμα,οι security μπήκαν κρυφά και με παρακολουθούσαν κρυφά,άσε που μπορεί να το κάνουν ακόμα..
*Λαρα:Δηλαδη σε πειραξε επειδη εγινε κρυφα;;Not anymore,τους απέλυσα..
*Αρια:Ναι..Ναι με πείραξε που έγινε κρυφά.. Μπορούσες να μου το πεις πρώτα,να με ενημερώσεις και ξέρεις κάτι ας ήταν πάλι κρυφός,ας μην ήταν δίπλα μου,ξέρεις ότι δεν μου αρέσει να περπατάω και να περιβαλλομαι από ασφάλεια,αλλά πιστεύω ότι θα έπρεπε να το ξέρω..
*Λαρα:Εχεις δικιο,συγνώμη.. Τώρα δεν θα έχεις καθόλου και φρόντισε σε παρακαλώ με το που δεν αισθάνεσαι ασφαλείς να με παίρνεις τηλέφωνο και θα έρχονται εκεί που είσαι σε λίγα λεπτά..
*Αρια:Deal..Με τον μικρότερο αδερφο μιας γνωστής μου και το φιλί και το παρτ που προχωρήσαμε,με το ίδιο άτομο ήταν και το ήθελα και εγώ δεν με ζόρισε και ήταν υπέροχα.. Επειδή δεν θέλω να είσαι εκτός από την ζωή μου..[της λέω και την αγκαλιάζω..]
*Λαρα:Οοοουουουου,δεν αστειευοσουν;;
*Αρια:Όχι..
*Λαρα:Τον ξερω;;
*Αρια:Όχι..
*Λαρα:Ειστε ακόμα μαζι;;
*Αρια:Όχι..
*Λαρα:Ohhh honey,I'm so sorry..
*Αρια:Δεν πειράζει..
*Λαρα:Ήταν καλός μαζί σου;;
*Αρια:Ο καλύτερος..Gentleman με τα όλα του,πολύ καλό παιδι..Ευγενικός,ήσυχος,άριστος μαθητής..
*Λαρα:Λοιπόν,when do I get to meet that guy??
*Αρια:Huhhh,funny thing..How about never??
*Λαρα:Μα γιατί παιδί μου;;
*Αρια:Δεν βγαίνουμε πλέον,ποιος ο λογος;;
*Λαρα:Μην ανησυχείς γιαυτό,η μανούλα είναι εδώ.. Θα σας τα ξαφτιαξω εγώ..
*Αρια:Χαχαχαχα,I wish mum,αλλά δεν γίνεται..
*Λαρα:Μα γιατί αγάπη μου;;Μιλάς γιαυτό το παιδί και λάμπει το πρόσωπο σου,τα μάτια σου έχουν μια σπίθα,αστράφτεις ολόκληρη..Τι και αν είναι ο έρωτας της ζωής σου;;Τι και αν είναι ο πρίγκιπας σου,όχι σόρυ, εσύ δεν πιστεύεις σε τέτοια,τι και αν είναι ο αλητης που θα σου κλεψει την καρδια;; Αυτός που θέλεις εσύ δίπλα σου,αυτόν που θέλει η καρδιά σου δίπλα της;;
*Αρια:[λεει και την κοιτάω με δάκρυα στα μάτια..]
*Λαρα:Oohh Aria don't[don't cry honey θα έλεγα αν δεν έφευγε τρέχοντας κλαμμένη..]
*Αρια:[δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει γιατι έφυγα προς το δωμάτιο μου τρέχοντας και κλαίγοντας..Άνοιξα το κομοδίνο μου,πήρα και βλεπω το άλμπουμ με τις φωτογραφίες μας,μόνο εγώ και αυτός,ωραίες στιγμές.. Και μετά ξεκίνησα να κλαίω πιο πολύ και νευριασα με την ζωή και με το πως πέθανε και πέταξα το άλμπουμ στον καθρέφτη που ήταν απέναντι στον τοίχο και φώναξα, ο καθρέφτης έσπασε και η μάνα μου μπήκε τρέχοντας στο δωματιο και με πήρε αγκαλιά..]
*Λαρα:Μην κλαις..Σσσσσσςςς,η μαμά είναι εδώ.. Όλα θα πάνε καλά..
*Αρια:[Είπε αλλά βγήκα από την αγκαλιά της..Σηκωθηκα και πήγα προσεκτικά και πήρα το άλμπουμ αναμεσα απο τα γυαλια..Καθησα στο κρεβάτι δίπλα της με το άλμπουμ αγκαλιά..Αυτή μου σήκωσε το κεφάλι από το πιγούνι και σκούπισε τα δάκρυα μου και μου χαμογέλασε πίκρα.. Καθησα ακριβώς δίπλα της οκλαδον και άνοιξα το άλμπουμ..]Ο Αντώνης..[της είπα εφόσον σταματούσε σιγά-σιγά το κλάμα..]
*Λαρα:Είναι το παιδί που μου ελεγες;;
*Αρια:Ναι..
*Λαρα:Είναι πολύ όμορφος και φαίνεται πολύ έξυπνος και μορφωμένος..
*Αρια:Ναι..[ειπα χαμογελώντας πίκρα σε μια από τις φωτογραφίες μας..]
*Λαρα:Και από ότι βλέπω είναι και πολύ γυμνασμενος,βλέπω πήρες το γούστο της μαμάς Αριανα μου,μπράβο..
*Αρια:[λεει για να σπάσει τον πάγο,αλλά απλά της χαμογελάω πίκρα..]Ναι ήταν.. [και μου κουνάει το κεφάλι και όταν καταλαβαίνει τι ειπα με κοιτάει με θλιμμένα μάτια..]
*Λαρα:Ήταν;;
*Αρια:Ήταν.. [λέω κοιτώντας το ταβάνι..]
*Λαρα:Οοοο λυπάμαι πολύ αγάπη μου..[της λέω καθώς την ξαπλώνω στον ώμο μου..]Ξέρουμε από τι εφυγε;;
*Αρια:Ναι από άπειρες και βαναυσες μαχαιριές..[της λέω και κλείνει το στόμα της με το χέρι της..]
*Λαρα:Μα πως;;Εννοώ τι;;Πως;;Που;;Κάποια εξήγηση θα υπάρχει,σωστα;;
*Αρια:Ήμουν με την αδερφη του στην πίστα και τρέχαμε,είχε πάει αργά και μου είπε ότι θα με γυρίσει σπίτι αυτός και να μην φύγω από την πίστα.. Όταν με έφερνε σπίτι με άφηνε ένα στενό πιο κάτω και πάντα περίμενε να μπω μέσα και να του στείλω μήνυμα για να φύγει.. Εκείνη την μέρα θα ερχόταν με την μηχανή να με πάρει,ήξερε ότι λάτρευα τις βόλτες με τις μηχανές οπότε πάντα με πήγαινε με την μηχανή όταν μπορούσε.. Περασε από ένα σοκάκι απομερο για να κόψει δρόμο και να έρθει στην πίστα,για να μην αργήσω κι άλλο και για να μην με μαλωσετε..Μια κοπέλα ζητούσε βοήθεια,οπότε σταμάτησε την μηχανή για να πάει να βοηθήσει.. Είδε την κοπέλα κάτω σε άσχημη κατάσταση,γρατζουνιές, μολοπες,μαχαιριές και διάφορα άλλα χτυπήματα..Προσφέρθηκε να καλέσει ταξί ή να την πάει σε ένα νοσοκομείο ή ακόμα και σπίτι της,η κοπέλα είχε ήδη καλέσει βοήθεια,ήρθε η φίλη της να την πάρει εκείνη την ώρα,λίγο πριν την βάλει στο αμάξι,η κοπέλα του φώναξε να κοιτάξει πίσω του..Ο Αντώνης πάλεψε για την ζωή του,αλλά ήταν 5 και είχαν μαχαίρια,το ένα έφερε το άλλο και ο Αντωνης δεν εμφανίστηκε ποτέ.. Η αδερφή του με έφερε σπίτι εκείνη την μέρα και πήγε να τον ψάξει..Την άλλη μέρα μάθαμε από τις ειδήσεις τι είχε γίνει.. Είχε κάμερα εκεί κοντά και τα κατέγραψε όλα..Όλοι φορούσαν μάσκες..Δεν βρήκαν ακόμα κανέναν..[της είπα κλαμμενη και θυμωμένη..]Βλεπεις ο Αντώνης έκανε μια καλή πράξη και τελικά σκοτώθηκε..Ο Αντώνης μαμά σκοτώθηκε εξαιτίας μου..[της είπα κλαίγοντας..]Ερχόταν να πάρει εμένα,εγώ φταίω για όλα..[της είπα με περισσότερο κλάμα..]
*Λαρα:Don't do that to yourself honey,don't please..Δεν φταις εσύ.. Υπάρχουν καθάρματα εκεί έξω..
*Αρια:[μου είπε καθώς με αγκάλιαζε σφιχτά..]Ποτέ δεν πρόλαβα να του πω τι σημαινε για εμένα..Πόσα πολλά πράγματα ήταν για εμένα και δεν τα έμαθε ποτέ..Δεν του είπα ποτέ οτι ημουν ερωτευμενη μαζι του..Του στέρησαν την ευκαιρία να ακούσει αυτήν την πρόταση..[Τσιριξα σαν υστερικη και η μάνα μου με ζουλιξε και εγώ έκλαιγα και χτυπιομουν πιο πολύ..]All because of me,he is dead because of me..
*Λαρα:Μην το λες αυτό αγάπη μου..Ήταν σε λάθος σημείο, την λάθος στιγμή.. Η καλοσύνη του τον οδήγησε σε οδυνηρό θάνατο..
*Αρια:Μου λείπει.. Μου λείπει πολυ μαμά..
*Λαρα:[Είπε καθώς άφησε ελεύθερο τον εαυτό της επάνω μου για να κλάψει.. Τώρα καταλαβαίνετε πόσο σημαντικό είναι αυτό διότι μιλάμε για την Αρια που Νο1 δεν θα κλάψει μπροστά σε άλλους και Νο2 άφησε τον εαυτό της ελεύθερο,η Άρια που προσέχει ακόμα και την ίδια της την σκιά..]Το ξέρω μωρό μου,το ξέρω.. Όλα θα πάνε καλά,μην ανησυχείς.. Θέλεις να πάμε να τον δεις;;Θα χαρώ να ερθω μαζί σου αν το θέλεις..
*Αρια:Το Σάββατο κλείνει ένα χρόνο.. Δεν το πιστεύω ότι πέρασε κι ολας ένας χρόνος που είναι μακρυά μας..
*Λαρα:Τώρα πλέον θα έχεις δύο μικρούς αγγέλους να σε προστατεύουν..Θα πας;;Εχεις την δυναμη;;Πιστεύεις πως μπορείς;;Θέλεις να έρθω μαζί σου;;
*Αρια:Ο κόσμος να χαλάσει το Σάββατο θα ειμαι εκεί γιαυτον,όπως αυτός ήτανε πάντα εκεί για εμένα.. [της λέω και με κοιτάει χαρούμενη..]Οχι μαμά,αυτό είναι κάτι που πρέπει να κάνω μόνη μου,σε ευχαριστώ πάντως..[της λέω και με αγκαλιάζει..]
*Λαρα:Στάσου..Είπες ένας χρόνος σωστα;;
*Αρια:Μαμά,άμα αρχίσεις τα ήσουν πολύ μικρή και δεν έπρεπε και άλλα τέτοια σου μιλάω πραγματικά θα πάω να πέσω από το μπαλκόνι..
*Λαρα:Προσπαθώ να βγάλω μια άκρη περίμενε λίγο.. Σε εμπιστεύομαι Αρια,δεν σε φοβάμαι,δεν θα έκανες ποτέ κάτι που δεν ήθελες,οπότε κάτσε κάτω Αναστασιαδη που με ενημερώνεις ότι θα πέσεις και από το μπαλκόνι..[της λέω κάνοντας της ελαφρύ κεφαλοκληδομα και χαμογελάμε..]Ήσουν μικρή οφείλω να πω όμως..[λέω και με κοιτάει με επικριτικό βλέμμα..]Not the point though..Οι εφιάλτες ήταν
*Αρια:Ναι ήταν και είναι ακόμα μαμά από εκείνη την ημέρα..Η αστυνομία μας έδειξε την κασετα και πήγα και στην αναγνώριση μετα και είδα τον Αντώνη ανήμπορο σε αυτή την κατάσταση,στο σώμα του ειχε παντού μελανιές και γρατζουνιές,μαχαιριές μπρος-πίσω και αυτό είναι μια εικόνα που δεν θα ξεχάσω ποτέ..Το βιντεο παιζει ακομα στο μυαλο μου..
*Λαρα:Ήσουν και είσαι τόσο επηρεασμένη από αυτό,πως μπόρεσες και το εκρυψες τόσο καιρό;;
*Αρια:Είχατε τα προβλήματα σας,δεν θέλω να σας γίνομαι εμπόδιο και το ξέρεις..[λέω και με κοιτάει θλιμμένα και θυμωμένα ταυτόχρονα,ξέρω ότι νοιάζεται και θέλει να με βοηθάει και ότι αυτό που κάνω δεν είναι σωστό,αλλά δεν μπορώ να βασίζομαι μια ζωή πάνω της και εδω καποιοι θα πειτε oohhhh come on,στηριξου επανω της τωρα που μπορεις και την εχεις ακομα γιατι οταν φυγει θα την ψαχνεις,αλλα η αληθεια ειναι μια,δεν βασιζομαι ουτε τον εαυτο μου μερικες φορες..Σηκώνομαι από το κρεβάτι ανοίγω το κομοδίνο μου και βγάζω ένα δοχείο χάπια..]Αυτα με βοήθησαν..[της λέω τεντωντοντας το χέρι μου δίνοντάς της τα χάπια και μετα πηγα και καθησα διπλα της..]
*Λαρα:Αγχολυτικα;;
*Αρια:Τα χρειαζόμουν.. Ακόμα τα χρειάζομαι καμία φορά..
*Λαρα:Να φανταστώ ότι δεν είναι το πρώτο δοχειο που παιρνεις,έχει υπάρξει κι αλλο;;
*Αρια:Κι αλλα.. Οι πρώτοι δύο με τρεις μήνες ήταν αδιανόητοι..Δεν μπορούσα να ζήσω χωρίς τα χάπια ούτε μισή ώρα..Περνούσε η δράση τους και ξανά χαπακονομουν κατευθείαν,νόμιζα πως θα είναι έτσι για πάντα..
*Λαρα:Ουαου..Ο πονος καρδιά μου έρχεται σε διαφορετικά στάδια,μπορεί να τον αισθάνεσαι ακόμα.. Πόνος,πένθος,απελπισία,θυμος,θλιψη,
άρνηση και εκδίκηση πολλές φορές..Ο καθενας θρηνεί διαφορετικά,αλλά περνάμε όλοι από όλα τα στάδια..Εσύ διάλεξες τα χάπια,για να σε βοηθήσουν να περάσεις κάθε στάδιο και να ξανασηκωθεις ξανά στα πόδια σου..
*Αρια:Δεν ζούσα χωρίς τα χάπια.. Φοβήθηκα ότι δεν θα μπορούσα να τα κόψω..Φοβήθηκα ότι είχα εθιστεί..
*Λαρα:Και τοτε ήταν που σταμάτησες να τρως μετά τους εννέα μήνες σερί..Τώρα βγάζουν όλα νόημα.. Ξεκίνησες να τρως για χάρη του και σταμάτησες να τρως για να ζήσεις..
*Αρια:Λένε πως ο καλύτερος τρόπος για να τιμάς τους πεθαμένους είναι να ζησεις και να τους θυμάσαι.. Οπότε ναι,σταμάτησα να τρώω για να ζήσω για χάρη του και να κάνω όσα περιμενε από εμένα..Αυτός ο άνθρωπος με έκανε να αισθάνομαι ξεχωριστή,ήτανε μαγικά..
*Λαρα:Τώρα καταλαβαίνω γιατι περνάς συνήθως την ώρα σου διαβάζοντας βιβλία..
*Αρια:Δεν είναι απλως βιβλία μαμά.. Είναι η ιστορία κάποιου,το συναίσθημα που έζησε και με τον δικο του τροπο προσπαθεί να δώσει στον αναγνώστη να καταλάβει το τι του συνέβαινε ακριβώς.. Είναι μαγεία..

Hello everyone.. Τι κάνετε;; ζείτε;; με τέτοιες καταστάσεις αν καταφέρετε και υπαρχετε είστε μάγκες.. Have a good one..