Steve Rogers'ın Kızı (AVENGERS)

1.1

"doktoru duydun audrey,hareket ettirmeyeceksin bileğini"

bucky zafer kazanmış gibi bana bakıyordu,ne de olsa istediği olacaktı,saçmalıktı,bu kadar değer vermesi bana,bunları haketmiyordum

"sen kazandın barnes"

sarılı olan sağ elime baktığımda kocamandı ve büyüktü,birisine vursam kesin sakat kalırdı,

bucky arabayı çalıştırmadan önce küçük şeffaf bir poşet uzatmıştı

"hepsini sol eline takabilirsin bence"

yüzüklerime baktığımda hepsini sol elime takamazdım tabiki,sağ baş parmağıma taktığım kalın yüzüğü bucky ye uzattığımda elini uzatmıştı

"bana mı hediye ediyorsun"

"artık takıcak bir elim yok"

"eşitlenmiş gibi olduk"

bu hoş bir şaka değildi,benim elim en fazla iki haftaya iyileşirdi ama onun kolu,iyileşeceğini düşünmüyorum

"sağ eline tak"

bucky tüm parmaklarını sırayla denerken yüzük parmağına takmıştı verdiğim yüzüğü

"yakıştı"

aslında yüzük erkek yüzüğü gibiydide,ama bucky ye yakışmıştı gerçektende

bucky arabayı çalıştırıp hareket etmeye başladığımızda konuşmaya başlamıştım

"babamın bir yüzüğü vardı,onu da almalısın,bana büyük geliyor"

"steve yüzük mü takıyordu"

"evet,hem eve gidebilir miyiz bucky,gerçekten kulede kalmak istemiyorum,hem sende kalırsın"

"eşyalarını alalım sonra kuleye geçeriz"

"çok sinir bozucusun"

araba hareket ederken ayağa kalkıp zor da olsa arka koltuğa geçmiştim,sağ ayağım bucky nin sağ koluna çarptığında ufak bi inleme kaçmıştı ağzımdan,bacağımdaki yarayı tamamen unutmuştum

"audrey,audrey ne yapıyorsun sen,iyi misin"

"önemsiyormuş gibi davranma ve beni evime bırak!"

bacağımın acısı ve elimin bu halde olması beni sinirlendiriyordu,agresifleşiyordum,bu bana güçsüzleştiğimi hissettiriyordu

bacaklarımı kendime çekip kafamı dizimin üstüne koydum ve ağlamaya başladım

"lanet olsun,berbat hissediyorum,küçücük kalmış gibiyim,yalnız başımayım,çok güçsüzüm,çok zayıfım"

zar zor yutkunuyordum,bazen kelimelerimi seçemiyordum,aralara boşluklar gidiyordu,cümlemi bitirdiğimde derin bir nefes alıp verdim,

"audrey psikoloğa görünmen gerek"

"psikoloğuna da senide sikeyim barnes,her şeyin çözümü bu değil,lanet olsun ki bu değil,hayatım kaymış ve bana bunu düzene oturtabilmemin tek çaresi bu olduğunu söylüyorsun resmen,hiç bir sikime yaramıyor psikolog,denemediğimi mi zannediyorsun,denemediler mi sanıyorsun,ilaçları vererek daha kötü hale geliyorum,beni evime bırak ve tek başıma annemle babamın ruhunun gezdiği o evde delirip öleyim!"

bütün sinirimi kusmuştum resmen,göğsüm hızlıca inip kalkıyordu,bucky arada arkasına dönüp bana bakıyordu,sağa çekmek istiyordu ama otoyoldaydık,bunu yapamazdı,