One Of The Marcoses | Sandro Marcos (COMPLETED)

Forty Five : Down fall

(A/N HSHSH HI! MISSED YOU GUYS! ENJOY READING THIS STORY CHAPTER! MAGINGAY KAYO SA COMSEC PLS.)

(DON'T FORGET TO VOTE, FOLLOW AND COMMENT YOUR THOUGHTS!)

Cali's POV

At ganun ganun nalang. Para bang bumagal ang bawat oras na kasama ko siya. Kahit kami lang dalawa ang nagkasama ay buong buo na ang araw ko.

Wala kaming inatupag kundi intindi ang isa't isa at maggala habang nagsasaya.

Hay..

Ano nga bang maiiwasan namin sa politika? Eh anak lang kami ng mga pinakakilalang mga politiko dito sa pinas.

Sana ganito nalang kami palagi. May agwat at malaya kami sa mundo ng napakagulong politika.

Sana siya ang lagi kong makikita sa pagmulat palang ng aking mga mata sa umaga.

Sana kami talaga.

Sa pagtigil namin sa tagaytay ay marami na kaming napuntahan. Nagpunta kami ng picnic groove at nangabayo doon.

"Do you wanna ride alone?" Sandro asked me.

I looked the huge horse up and down, and shook my head at the same time. "Not in a million years."

He laughed. "Baby."

I just stared at him until he stopped laughing.

"I- I mean.. You're such a b-baby." And scratched his neck.

I smirked at him. "Wanting to call me baby huh, Mr. Marcos?" He puts on my helmet.

"Damn right, Mrs. Marcos." Well that backfired too fast.

I hit his arm. "I hate you."

He slowly brought his face closer to mine. "No you don't. You love me."

I don't want to move, we'll be like this forever please. But I saw from the corner of my eyes the people looking at us now. Like alot

"You shouldn't be doing that. We are in public and a lot of people are definitely staring at us because we are surely so famous now." I told him.

"Doing what?" And brought his face closer.

"Nothing."

He held me so I couldn't move. "No tell me. What am I doing, Calista?"

"Y-you're teasing me.." I bowed when I said that.

"Good." And he pulled me to the horse and helped me ride.

Ulti mo talaga pagsakay sa kabayo ay napakalandi kung umasta nitong si sandro. Pero sa lahat ng kalandian nito wala paring ubra to sakin pag ako na ang gumagawa ng gayuma para kiligin siya. Minsan nga ay parang bulate pa sa sobrang likot.

Akalain niyo iyon? Natatanggalan pala ng angas ang nagiisa lang naman na si Ferdinand Alexander Araneta-Marcos lll ng angas pag dating sakin.

Mahinang nilalang..

Dahil nasa tagaytay nalang rin naman kami pinagplanuhan din naming pumunta na rin sa parte ng batangas. Upang maglangoy sa dagat, shempre ano pa ba ginagawa sa batangas. Bata?

Chariz.

Maggagabi na noon kaya napagpasyahan naming maglakad lakad sa buhanginan sa tabing dagat. Saktong sakto narin ang paglubog ng araw na parehas naming pinagmasdan.

"Isn't it beautiful?" Tanong ko sakanya.

"Maganda, sobra pa sa sobrang ganda." Sabi niya.

I giggled. "Wag mo akong ginaganyan, Sandro. Alam na alam kong nakatingin ka saakin ngayon."