Euphoria

28.

"İstemiyorum"

"Neden? Daha ne yapmam gerek beni sevmen için?"

"Korkutuyorsun beni, bırak gideyim lütfen"

"Aklında biri var değil mi?!"

Sırtımı duvara yaslayıp irkilerek gözlerimi kapatmıştım.
Yine kütüphanede beni sıkıştırmıştı, her zaman olduğu gibi eğer buraya gelmezsem evime kadar gelebiliyordu, evim daha tehlikeli olduğu için burada kalmayı tercih ediyordum.

Elini yavaşça belime koyduğunda korkumdan derin bir nefes alıp verdim.
Alnını alnıma yaslayarak konuşmaya devam etti.

"Kim?"

Gözlerimden yaşlar akarken ne gözlerimi nede ağzımı açacak cesaret vardı. Çok yorgundum, korku ve stres beni halsiz düşürüyordu.
Bana senelerce yaşattıkları korkunç şeylerdi, okulda sadece bana takılıyordu ama bir kaç kez evime sarhoş halde gelip bana tecavüz etmekle kalkışmışlığı olmuştu.
O günden sonra evime sadece uyumak için gidiyordum, çoğu zaman hep okuldaydım çünkü çok korkuyordum.

Polise bir çok kez gitmiştim ama ailesi her şekilde onu kurtarabilmişti, elimden bir şey gelmiyordu artık.

Artık pes etmiştim...

"Söylesene kim var aklında?"

Duvara yaslı olan ellerimi daha fazla sıkıp gözlerimi araladım ve yere baktım dolu gözlerimle.

"Kimse"

Çenemi sertçe tutup başımı duvara iyice yasladı burun buruna gelebilmemiz için.

"Bana yalan söylemeyi kes Lalisa!"

Diğer elini hızla belimden kalçama koyup beni kendine sertçe bastırmıştı.

"Söyle dedim"

"Kimse yok"

"Yine yalan"

"Bırak beni"

Diyerek ellerimi göğsüne koyup itelemeye çalıştım.

"Seni şuracıkta becermemi mi istiyorsun?"

Gözlerimi kocaman açıp kısa süreliğine ona baktım ve yeniden onu itelemeye çalıştım.

"Bana bunu yaptırmaya zorlama Lalisa"

"Yalvarırım bırak beni"

"Söyle, kim o herif?"

"Kimse yok diyorum"

Kalçamı tutmayı kesip bu sefer elini gömleğimin düğmelerine götürdüğünde ne yapacağını anlamıştım.

"Hayır"

Dedim sadece kısık sesimle.

"Kendin istedin"

"İmdaa-!"

Elini hızla ağzıma götürüp kapattı ve başını boynuma gömdü, çırpınarak kocaman açılmış dolu gözlerimle tavana baktım, bacaklarımı sallayıp duruyordum elimden başka bir şey gelmiyordu. Gücüm yetmiyordu.

Okulda bunu cesaret edeceğini düşünememişti, doğru ya polis den kurtulan neden okulda yapmaktan çekinsin ki?

Ağzımı kapatsada bağırmaktan pes etmiyordum, belki beni biri duyar diye düşüncesiyle boğazımı yırtılana kadar bağırıyordum.

"Çok güzel kokuyorsun"

Gözlerimi sıkıca yumdum.

Lütfen duy sesimi, gel beni kurtar cehenemin elinden.
Beni yanına al, dayanamıyorum artık.

Gücüm kalmadı, sadece sana ihtiyacım var.

Duy sesimi...

"Hemen çek ellerini kızın üzerinden"

Yeniden yumduğum gözlerimi hızla açıp tavana baktım.
Do-hyun ise duyduğu sesle yavaşça benden ayrılıp ona doğru ilerledi.

"Sana ne lan, sevgilimle ne yaptığımdan"

Do-hyun yüzüne karşı bir şeyler söylesede duruşunu hiç bozmadan gözlerinin içine bakıyordu, ben ise ellerimi sıkarak donmuş bir şekilde yere bakıyordum öylece.

"Ne bakıyorsun sikik herif?!"

Hala hiç bir şey söylemeden öylece duruyordu, elleri ceketinin ceplerinde soğuk ve baygın gözleriyle hala do-hyun'un gözlerinin içine bakıyordu.

"Belanı mı arıyorsun jungkook?"

"Kızı rahat bırak"

"Sana ne lan?! Benim sevgilim o! İstediğimi yaparım!"

"Kız diye onu hafife alma, kendini de güçlü zannetme"

"Ne diyorsun lan?!"

Deyip tam yüzüne yumruk atacakken bedenini hiç oynatmadan sadece kolunu kaldırarak bileğini tutup onu durdurmuştu. Elini ters çevirip acıyla bağırmasını izledi.

"Diyorum ki o kızı rahat bırakacaksın hatta başka kızları da, erkeksin veya zenginsin diye kendini bir şey zannetme, ailen olmazsa sen bir hiçsin bunu unutma Do-hyun"

Onu sertçe yere doğru itelediğinde Do-hyun sinirli bir şekilde kütüphaneden çıkıp gitmişti.
Okulda bir tek jungkook'a karşı gelemiyordu nedenini hiç kimse bilmiyordu.
Aralarında sır gibiydi.

Sesimi duyduğu için tanrıya şükür edebiliyordum sadece, kendimi koruyacak gücüm kalmamıştı ne de ayakta duracak kadar vardı.
Başımın dönmesiyle karşıma gelen ona bakmaya çalıştığımda dengemi kaybedip kendimi yere bırakmıştım.

Yada onun kollarına...

—————————————————————

.