Aşık olmak,
Başıma gelmiş en güzel şeylerden biriydi, karşılıklı değildi evet ama yinede bundan memnundum.
Duygularımdan memnundum.
Onun bana karşı ne duyduğu önemli değildi, ben hiç bir zaman vazgeçmeyecektim onu sevmekten.
Eğer o olay yaşanmamış o...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yalnızlık...
Yalnızlık beni çok seviyordu, peki eğer ben sevseydim o da bir gün çekip gider miydi? Beni ısıtan, beni sarıp sarmalayan, acılarıma ortak olan tek bir şey vardı o da yalnızlığımdı.
Gidecek yer arıyorum fakat ne yana dönsem yalnızlığım çıkıyor karşıma...
Artık ne yapmalıyım? Ölmek mi? Yoksa devam mı etmek?
Neden beni de destekleyecek veya yanımda olacak bir ailem veya bir dostum yoktu? Neden yalnızdım bu kocaman insanlarla dolu olan dünyada?
Kötü bir insan mıydım ki bu kadar acı çekiyordum? Kötüler hayatlarını en iyi şekilde yaşarken iyiler neden hep acı çekiyordu?
Neden böyleydi?
————————————————————————
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözlerimi yavaş yavaş açtığımda kaşlarımı çatıp etrafıma bakındım. Yeni yeni bünyem kendine geldikçe gözlerimi aralıyordum, iyice ayıldığımda hızla oturur pozisyona gelmiştim.
"Daha iyi misin?"
Sesini duymamla irkilerek şaşkınca yanda sırtını duvara yaslamış ayakta duran ona baktım. Olanlar gözlerimin önüne geldikçe neden burda olduğumu anlamaya başlamıştım. Birbirimize öylece bakıyorken dudaklarımı bastırarak bakışlarımı ondan çektim ve bacaklarımı göğsüme doğru çekerek öylece yorgana baktım. Sorusuna karşılık verebilmek için sadece başımı olumlu anlamda sallamıştım.
"Bir şeyler yemek ister misin?"
Başımı olumsuz anlamda sallayıp yataktan çıktım ve ayağa kalkıp kısa süreliğine etrafıma bakındıktan sonra nihayet çantamı bularak koluma taktım. Yavaş adımlarla onun olduğu yani kapının oraya doğru adım atıp yere bakarak öylece durdum.
