Anonim- 2min

13

minhoicin8

işten çıktım sonunda (19:02)

eve geçiyorum ilk

bi on bes dakika gecikicem glb (19:50)

nerdesin ve

neden aktif degilsin hala ...

evden cıkıyorum ama umarım beni unutmamışsındır seungmin (19:55)

CİDDEN AKTİF DEGİLSİN (19:55)

bir sey deee

CİKTİM.

evinin önündeyim min... (20:10)

bu arada harbi yakınmışız yürüyerek geldim

nasıl karşılaşmadık ki

unutman falan umurumda degil

seungmin iyi misin

bir sey olmamıstır umarım

salak gibi bekliyorum suan zili çalıcam (20:13)

hmmm

tum zillere basma karari aldim

umarım bunun üstüne bir de dayak yemem

MİNHO (20:13)

YUKARI GEL

AÇTIM KAPIYI

SIÇTIM BATIRDIM DEĞİL Mİ

OOOOOOOOOOOOOOOOFFFFFFF

LÜTFEN KIZMA BANA

...

Merdivenlerden bir kat yukarı çıkmasıyla Seungmin tarafından açılmış kapıyla bakıştı Minho. Ardından uyku sersemi, saçları dağılmış, gri bol eşofmanlı ve beyaz tişörtlü çocukla da tabii.

Onun bu utanmış haline bir anda kahkaha patlattı sesini gizlemeden.

Seungmin "Ya oofff." deyip yüzünü buruşturdu ve Minho'nun suratına kapattı kapıyı.

"Hahahah ya tamam, TAMAM. Seungmin. Aç kapıyı."

"Gülüyorsun!" dedi kapının arkasındaki ses.

"Hahah- ay. Gülmüyorum." dedi kendini bastırmaya çalışırken Minho. 

Kapı açılmayınca üç kere tıklattı. "Hey, seni bekliyorum ve üstüne bu muamele mi?? Olmadı..."

Kapıyı açıp sadece gözünün göründüğü şekilde kıyık bırakıp Minho'ya baktı Seungmin. "Utanıyorum."

"Hadi ama, neden? Aç hadi. Bunun sorumluluğunu almalısın öyle değil mi?"

Birkaç saniye gözlerini kapatıp kendini buna hazırladıktan sonra umutsuzca kapıyı sonuna kadar açtı Min. "Tamam hadi, içeri geç ve dalga geç benimle..."

"Büyük bir zevk ile." deyip Seungmin'in ona tanıdığı alandan içeri girdi Minho. 

Kapı kapandığında etrafı incelerken göz gezdirmesi kendisine uzatılan sarı, civcivli puf terlikler ile son buldu.

"Bu ne?" dedi yüzünü ekşitip.

"Terlik."

"Düzgün bir şey yok mu?"