Longing for Love

XXIX

Sandro's POV

I woke up early and got ready, I received a message from Tita Irene that they will be back here in the Philippines and magpapasundo daw sila, wala naman silang ibang sinabi pero I am so excited because I know na kasama nya si Livytots, I miss her so so much. Kaya naman ay pagkatapos kong maligo at makapag-ayos ay agad na akong bumaba para kumain pero parang ako pa yung late comer dito sa pamilya ah, lahat sila ang nakaupo na sa mesa at hinihintay nalang pala akong makababa

"Buti naisipan mo pang bumaba, napaka-aga mo naman" sarkastikong tugon ni Vinny medjo nakaramdam ako ng konting hiya dahil pati sina tita Imee ay nandito at complete family pa! reunion yarn?

"Halikana apo kumain kana para makaalis na tayo ng maaga" masiglang tugon ni Lola Meldy saka kami pinagsandok ng pagkain ng aming mga helper

~~~

"Nakapaghanda na ba kayo ng banner?" tanong ko sa kanila pero wala silang imik, I guess silence means yes? The whole trip is very smooth pero nafifeel ko ang awkwardness hays ano kayang mangyayari medjo nahihilo narin ako kaya nakatulog ako, nagising nalang ako sa bunganga ni Pops 

"Ready naba kayong lahat" tanong niya 

"Sandro is still sleeping his ass out" Mike answered kaya naman ay hinampas ni Pops ang balikat ko strong enough para magising ako, i stretched out and lumabas na, may mga passengers narin na lumalabas mula sa plane but wala parin sila Tita Irene dun kami nag-abang sa may pinto talaga para kami ang bubungad sa kanila. Long enough ay may nakita kaming pamilyar na figure na papalapit sa amin, it was Tita Irene and Tito Greggy i was wondering bakit wala siya? Hindi naman siguro sya pwedeng mahuli knowing her condition. The excitement I had earlier were replaced with disappoinment. Akala ko kasi she's with them eh, I thought our princess will be back na, habang papalapit si Tita at Tito ay bakas ko sa mukha nila ang lungkot at paghihinayang 

"Tita! Si Livy po?" Simon asked innocently, ahh shit! juskolord Simon! Ngumiti ng napakatamlay si Tita Irene at nagsalita "Hayaan na muna natin siya". With her answer we all frowned and sigh

"Oh tara na! we prepared food for you" Tita Imee blurted out trying to break the ice. Matamlay kaming tumungo sa van at umuwi, pagkarating namin ay diretso kaming tumungo sa hapag its almost lunch nadin kaya medjo gutom na kami.

"Kamusta naman dun Tita? nag enjoy po ba kayo?" tanong ni Borgy habang ngumunguya, tinitigan lang siya ni Tita Irene at nagpatuloy ito sa pagkain mukhang gutom talaga sila kasi grabe nakakabingi ang katahimikan, tanging kubyertos lang ang naririnig ko.

Tapos na akong kumain kaya nagsimula akong magsalita "So hows life there Tita? " i asked smiling. She stared at me as if her eyes is sending a message.

"Its fine naman,  medjo challenging... oi let me rephrase, NAPAKA CHALLENGING pala" she laugh bitterly and drank her water. "Grabe yung napagdaanan namin dun, literal na broken hearted kami" patawang sabi ni Tita pero ramdam ko ang nginig sa boses  nya. Kita ko ang paghawak ni Tito Greggy sa kamay ni Tita giving comfort. 

"Nagka-bonding ba kayo ni Livy" Tita Imee asked

"Nagkausap ba kayo?" sabay na tanong ni Mommy and Lola Meldy

"Anong pinag-kakaabalahan niya?" tanong ni Pops 

"Chill!!! walang nangyari dun, HAHAHAHA, wala kaming napala eh" patawang sabi ni Tito Greggy bakas sa kanila ang sakit, pero dinadaan lang nila sa biro. 

Tita Irene chortled "Mahal, youre wrong meron tayong napala dun ah! Mga masasakit na salita galing kay Livy" she said trying to stop her tears from falling, silence enveloped us upon hearing her statement. I heard Lola Meldy cleared her throat "Ah manang? paki-serve napo ng hinanda nating panghimagas I'm sure magugustohan nila 'yun!" she said in full enthusiasm before giving a very calm smile.

"Ah Mommy, magpapahinga na muna ako, medjo napagod din po kami sa byahe eh, you know jetlag!" palusot ni Tita. "Hindi mo man lang ba titikman ang ginawa namin? I'm sure you'll love it!" sagot ni Lola, pero umiling si Tita at tumayo na sa upoan. Inalalayan sya ni Tito Greggy at agad naman silang sinundan ni Tita Imee at Mommy.

~~~

IRENE'S POV 

Mabigat kong tinahak ang hagdan patungo sa dating kwarto ko, para magpahinga hindi ko mawari ang damdamin ko, masakit parin, sobrang sakit. Sa bawat hinga ko ay ramdam ko ang bigat ng aking puso,  I heaved a sigh as  I stood infront of the doorstep, without any doubt I twisted the doorknob and opened my room without even thinking that memories will welcome me as I land my feet inside. 

Binagsak ko ang katawan ko sa kama, at hinintay na magsalita ang mga taong kanina pa nakasunod sa akin. " Irene, I know you are not fine, tell us what happened we are always willing to listen" I heard Ate Imee voiced out in a very sincere manner.

"I don't want to talk about highly exhausting topics Ate so please" I said trying not to tear up. "Come on Irene, please" pangungulit ni Liza.

 "Oh sige! gusto nyong malaman?!.. sige ikukwento ko!" sigaw ko na puno ng poot. "Ilang beses akong nakatanggap ng masasakit na salita, mga salitang hindi ko inasahang masasabi ni Olivia!!! hindi ko inasahan na ang mapapala ko pala doon ay mga actions nya na halatang nandidiri sa akin, kahit hindi ko ipaalam sa kanya na nandoon ako sa tabi nya, alam kong alam nya na nandun ako!" saad ko na may halong panginginig sa boses ko, nahihirapan na akong huminga.

"Ate, napakasakit palang marinig yun sa sarili kong anak, hindi ko maiwasang magalit sa sarili ko-" saysay ko habang patuloy na humihikbi.

"Irene" putol ni Greggy. Liningon ko siya at nginitian ng napakatamlay "Totoo naman eh, kahit hindi nyo sabihin, nararamdaman kong sinisisi nyo ako sa mga nangyayari, kung hindi lang sana ako nagmatigas at nagpakamanhid sa anak ko, edi sana magkasama kami ngayon, hindi ko pa naipaparanas sa kanya ang buhay na pinapangarap nya... gusto ko pa siyang i-spoil ng mga gusto nya,gusto kong iparanas sa kanya kung ano yung feeling na minamahal... I want to let her experience kung anong feeling ng sinusuklayan tuwing gabi, pinag-titimpla ng gatas, gusto kong iparamdam sa kanya ang mga bagay na ginagawa nya sa akin noon... I want to make it up to her pero paano? paano na yun? Ate, nawawalan na ako ng pag-asang magkakaayos kami ng anak ko" halos wala na akong boses dala ng iyak ko, totoo rin naman ang sinabi ni Livy, i suck at everything wala na lang akong nagawang tama

They just looked at me speechless they hugged me and said that I should not lose hope. Siguro ang magagawa ko nalang sigurong tama ay tulungan si Livy na makakita muli at kahit ano ay gagawin ko para sa kanya.

~~~END OF CHAPTER~~~

HUHHUH  SORRY SA SUPER DUPER DELAY NA UD, NAWALA KO KASI ANG PHONE KO AT HIRAP AKONG IRECOVER ANG ACC NA I2, BUTI NALANG NAALALA KO PA HUHUHUH.. I HOPE MAY NAGSO-SUPPORT PARIN SA AKIN HUHUHHUU.NAMISS KO KAYOOO, SORRY SA TYPO AR GRAMMAR ERROR INGATSSSS