Vices Within Virtues

Chapter 2

SAKAY kami ng sasakyan ni Jice habang binabagtas namin ang daan papunta sa bahay kung saan ako mag-isang maninirahan. Literal na puro puno at walang kabahayan ang dinadaanan namin kaya parang nakakpag-overthink.

Ang lala pa naman ng trust issues ko at mapag-overthink ako. What if may tumalon na polar bear? Or may humabol sa amin na giant alligator? Or may kasing laki ni Kingkong na biglang suntukin itong sasakyan?

"Shutangena, kahit hindi ka nagsasalita, alam kong may masama sa iniisip mo dahil sa tabas ng pagmumukha mo, Vinniece!" ani Jice, saka pa ako nilingon.

Inismiran ko siya at bumaling ako sa bintanan sa may tabi ko. "Siguraduhin mong hindi ko ikakamatay 'to at literal lang akong mag-aayos ng mga papel para pipti kyaw, kung hindi talagang sasamain ka sa 'kin!"

Narinig ko siyang tumawa kaya bumaling ako sa kaniya. Nakakairita talaga ang isang ito. Wala na ngang kwentang kausap, wala pang kwentang kaharap.

"Seryoso nga ako! Mabait 'yang si Mr. Lewis. Mahirap lang kausap pero keribumbum na. Magkakapanisan kayo ng laway kasi tahimik pero importante mataas magpasahod," paliwanag niya na hindi ko naman hinihingi. Para talagang shunga 'tong pinsan kong 'to. Hindi ko alam saan nagmana ng utak, matalino naman ang tito Dylan.

"Iyon nga ang nakakataka. Ang taas magpasahod tapos simple lang ang gagawin. Parang Hansel and Gretel na patatabain, saka iluluto? Putcha, Jice, ang ganda ko para ialay!"

"Shutangena, Vinn! Ano namang alay?! Gaga!" buwelta niya pabalik sa akin.

Tinampal ko nang bahagya ang kamay niyang nasa kambyo at sandali niya akong nilimgon. "Ikaw ngang gago ka, umamin sa akin. Paano mo nakilala iyang magiging boss ko, ha? Imposible naman na makilala mo 'yan nang basta-basta dahil hindi ka naman mahilig sa mga sosyalan. Pang kanto gaming ka lang, e."

Nakita kong parang bahagya siyang hindi malaman ang isasagot sa akin. Noon ko pa pinaghihinalaan ang pinsan ko na 'to na baka miyembro ng sindikato, e. Paano ba naman ang bilis kumilos at parang laging kalkulado ang galaw—o baka TH lang talaga ako.

"Ah . . . eh . . . kakilala kasi 'yan ng boss ko sa Phyrric. 'Di ba nagtatrabaho ako ro'n sa agency na nagha-hire ng mga kasambahay? Doon namin nakilala 'yan si Mr. Lewis. Kliyente 'yan," sagot niya at kahit na kaduda-duda talaga ang bibig niya, wala akong magagawa kung hindi maniwal. Fifty thousand buwan-buwan ang nakataya rito, wala akong karapatang mag-inarte.

Malayo-layo na rin ang nalalakbay namin nang marating namin ang isang napakalaking bahay na napapalibutan ng napakaraming puno at halaman. Literal na mansyon ito sa gitna ng kagubatan.

Tinulungan ako ni Jice na ibaba ang mga gamit ko. Grangster ang mga magulang ko. Wala man lang kahit isa sa kanila ang naghatid sa akin dito.

Porke't bente sais na ba ako, itatapon na lang nila ako? Wow, ha? Parang hindi sinabi ng nanay ko na baby niya ako kahit pa maging sitenta ako. Mga plastik talaga ang mga magulang kong walang sexy time.

"Lalayas na ako. May mga pagkain na diyan sa ref. May magde-deliver naman sa 'yo lagi ng pagkain kada isang linggo kaya hindi ka magugutom. Ikaw na ang bahalang mag-explore sa bahay. Kaya mo na 'yan, gudbay!"

Himdi man lang niya hinintay na um-oo ako, lumayas na agad ang sira-ulong iyon at talagang iniwan akong clueless sa mga gagawin ko rito.

Siguro naman may instruction na kaya bahala na.

  

MABILIS akong naka-adjust sa pamumuhay ko rito kahit na ilang araw pa lang. Luto ko, kain ko. Kalat ko, linis ko.

Noong unang beses akong dumating dito, may maliit na note akong nakita sa table ko na may nakasulat na:

You will do nothing in this house except from arranging everything that will be sent to you and the following: